The Italian job
Γνωρίζοντας κάποιος τις δυνατότητες της τεχνολογίας ή έστω και παρατηρώντας ψύχραιμα τον τρόπο με τον οποίο μεταβάλλεται η πολιτισμική διάδραση μας μέσω του διαδικτύου και των ανάλογων εφαρμογών, είναι αδύνατον να μην αντιλαμβάνεται την έξαρση του ατομικισμού στο παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό στερέωμα. Άτομα που προέρχονται από αντίστοιχες, τραυματικές τις περισσότερες φορές καταβολές, όχι μόνο εντάσσονται ευκολότερα σε αυτό το ολοένα διαμορφούμενο ηλεκτρονικό περιβάλλον επικοινωνίας, αλλά αναπτύσσουν υποδόριες ηγετικές τάσεις εναντίων αυτών που προέρχονται από κολλεκτιβιστικές κουλτούρες, πολλές φορές δε δρώντας εντελώς ανώνυμα, χρησιμοποιώντας ένα ψεύτικο προσωπείο.
Στο βάθος των περισσότερων εφαρμογών που υπάρχουν, καθώς και σε αυτές που αναπτύσσονται για να μεσουρανήσουν τα επόμενα χρόνια χρησιμοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη, απουσιάζει παντελώς η φυσική διαπροσωπική επαφή, η οποία για τους αιώνες εξέλιξης της συλλογικής κοινωνικής μας συνείδησης ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του κτισίματος της εμπιστοσύνης. Το ατομικό βασίλειο του “εαυτού”, του ψευδούς αλλά και του πλασματικού, ανέρχεται πια ως ουσιαστική δύναμη επικράτησης, διαπραγμάτευσης κι επιβολής των θέσεων του. Με κατακερματισμένο τον κοινωνικοπολιτικό μας ιστό, δεν είναι να απορεί κάποιος γιά τις διχαστικές τάσεις που κατατάσσονται αρκετά υψηλά παγκόσμια και κορυφώνονται την τελευταία δεκαετία. Μπορεί άραγε να κτιστεί ένα περιβάλλον ομόνοιας κάτω από αυτές τις συνθήκες που θα επέτρεπε μια υγιή αποσυμπίεση της έντασης, χωρίς απαραίτητα να ανοίξει η βαλβίδα της σύγκρουσης; Πως δυνητικά θα μπορούσε να επανέλθει η μοναδική αυτή δύναμη της εμπιστοσύνης, η οποία είναι μόνη απαραίτητη κατά την ταπεινή μας γνώμη, για να δώσει μια θετική εξελικτική χροιά στην προδιαγραμμένη πορεία σύγκρουσης;
Δυστυχώς, αυτό που διαφαίνεται ξεκάθαρα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πως έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο σύστημα διακυβέρνησης, όπως είχαμε αναφέρει μετά την ψηφοφορία σοκ του δημοψηφίσματος για το Brexit.
“Όπως και στα νομίσματα, τις συνδιαλλαγές, τις επενδύσεις αλλά και στα πάγια οικονομικά στοιχεία, η εμπιστοσύνη είναι ο θεμέλιος λίθος του ιστού. Όπως ακριβώς και στις ανθρώπινες σχέσεις. Όσο δε δύσκολα κερδίζεται, τόσα εύκολα διαβρώνεται και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο ότι είναι πραγματικά ανήμποροι να ορθοποδήσουν, μέσα σε ένα σύστημα όπου οι επιθυμίες τους δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν και οι κόποι τους δεν επιβραβεύονται, αλλά συμβαίνει κυριολεκτικά το αντίθετο. Στο γράφημα με τα αποτελέσματα της έρευνας από την YouGov, όσοι ψήφισαν για την απόσχιση από την ΕΕ, δείχνουν να έχουν χάσει την εντελώς την εμπιστοσύνη τους απέναντι σε οτιδήποτε συστημικό.”
Για μια ακόμη φορά θα αναφερθούμε στην ιστορία της Ρώμης, αλλά τώρα θα χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του σπουδαίου ιστορικού, κου Edward Gibbon:
” Η ιστορία της καταστροφής της είναι απλή και προφανής. Αντί όμως να αναρωτιόμαστε για τους λόγους καταστροφής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, είναι ίσως πιο γόνιμο να παραδεχτούμε με έκπληξη το γεγονός ότι διήρκεσε τόσο πολύ.”
Τα σημάδια της παρακμής που υπήρξαν τότε, υπάρχουν και σήμερα. Η διαίρεση και ο διχασμός ουδέποτε οδήγησαν σε κάτι καλό. Είναι η αιτία της επαπειλούμενης πτώσης και πιστεύουμε πως η ανθρώπινη ιστορία είναι ένας κατάλογος γεμάτος με λύσεις για προβλήματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Είναι στο χέρι μας να τα σπουδάσουμε, να διαπιστώσουμε τα υπάρχοντα συμπτώματα, να βρούμε το τωρινό μας στίγμα και να επιλέξουμε ικανότερες λύσεις από αυτές που χρησιμοποίησαν σε ανάλογες περιστάσεις οι πρόγονοί μας. Όσοι πιστεύουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί τα πάθη των ανθρώπων παραμένουν πάντα τα ίδια ανά τους αιώνες, ίσως πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή απέναντι σε όσους το αγνοούν, όπως προτείνει και η έξυπνη γελοιογραφία που ακολουθεί.
Κρίνοντας από την περισσότερο σκανδαλώδη, περιπετειώδη και σουρεαλιστική συνάμα προεκλογική διαδικασία που έχουμε ποτέ παρακολουθήσει επί αμερικάνικου εδάφους, επισημάναμε αρκετές φορές στις προηγούμενες εβδομαδιαίες μας εκθέσεις πως, ανεξάρτητα από το πρόσωπο που θα εκλεγεί στον προεδρικό θώκο, η πόλωση που δημιουργήθηκε θα ήταν απίθανο να μην αφήσει πληγές στην δυναμική συσπείρωσης του λαού. Με προεκτάσεις που θα έφταναν σίγουρα στις κοινωνικές αναταραχές, όπως ήδη είδαμε, μάλλον δεν έχουν άδικο αρκετοί έγκυροι αναλυτές να φοβούνται την επιβολή στρατιωτικού νόμου κι ίσως ακόμη και τον εμφύλιο πόλεμο. Στο γράφημα της Gallup που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε πως το ποσοστό των ερωτηθέντων ως προς τον διχασμό, έχει φτάσει στην υψηλότερη ένδειξή του τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τέτοιου είδους τάσεις δεν δημιουργούνται αλλά ούτε καταρρίπτονται σε μια μέρα και σίγουρα δεν απαξιώνονται αν δεν υπάρξει μια αντίδραση που θα ακυρώσει την δυναμική τους.
Δυστυχώς όμως, αντί γι αυτή την αντίδραση ειρήνης και συνένωσης, τα περιστατικά που συμβαίνουν θα οδηγήσουν ίσως σε ακόμη μεγαλύτερη κορύφωση της προστριβής. Κι αν κάτι είναι που πρέπει όλοι να φοβόμαστε, είναι το ότι εδώ μιλάμε για την υπερδύναμη του κόσμου που παίζει τον κυριότερο ρόλο στην παγκόσμια ειρήνη κι όχι για κάποια τριτοκοσμική χώρα. Η αίτηση της εκπροσώπου των πράσινων, κας Jill Stein, συνεπικουρούμενης από το επιτελείο της κας Clinton, να ξεκινήσει επαναμέτρηση των ψήφων λόγω υποτιθέμενης ψηφοθηρίας στις τρεις πολιτείες που έκαναν την διαφορά στην νίκη του κου Trump, είναι ότι χρειάζεται για να αναζωπυρωθεί η κόντρα, η οποία δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Ενέργειες επίσης που προσπαθούν να επηρρεάσουν το σώμα των εκλεκτόρων, ώστε να αλλάξουν κάποιοι εκπρόσωποι των πολιτειών την τελική ψήφο τους από τον κο Trump προς την κα Clinton πριν τις 19 Δεκεμβρίου, είναι βέβαιο πως δεν βοηθούν στην αποδοχή του αποτελέσματος από τους αντιμαχόμενους πολίτες, αλλά ενισχύουν τις υποψίες τους για το αδιάβλητο των εκλογών. Φοβούμενοι μια τέτοιου είδους ανατροπή επισημάναμε με νόημα πριν δύο βδομάδες γράφοντας “χωρίς κανένα περίεργο και ύποπτο ενδεχόμενο αλλαγής τους την τελευταία στιγμή”, σχετικά με την παράδοση των τελικών ψήφων από τους εκλέκτορες για τις 19 Δεκεμβρίου. Ημερομηνία όμως που δεν ισχύει πιά μετά την καταγγελία της κας Stein. Οι πολιτείες που δέχτηκαν τέτοιου είδους αιτήματα, όπως η Pennsylvania, το Michigan και το Wiskonsin, πρέπει να τα διεκπεραιώσουν μέσα σε 35 ημέρες από την επίσημη μέρα των εκλογών, πράγμα που σημαίνει πως θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα της καταμέτρησης μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το αναδημοσίευμα από την Washington Post μιας λίστας που ένα νεότευκτο site, ύπαρξης μόλις ενός μήνα, συνέταξε με αμερικάνικα media που δήθεν προωθούν την ρωσική προπαγάνδα, υπογραμμίζει πως η μηχανή των δημοκρατικών της κας Clinton αρνείται να αποδεχτεί τους προφανείς λόγους της ήττας της. Το ότι στην περιώνυμη λίστα συμμετέχει και το blog του κου Ron Paul, υποψήφιου των ρεπουμπλικάνων στις προηγούμενες εκλογές κι ενός από τους πιο αξιόπιστους αμερικανούς πολιτικούς, μόνο ως κωμικό στοιχείο μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Φυσικά όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν, αν οι ελίτ δεν είχαν σπάσει το κοινωνικό συμβόλαιο με τους πολίτες. Το αμερικάνικο όνειρο βιώνεται περισσότερο σαν εφιάλτης πια από την εργατική και την μεσαία αστική τάξη. Δεν είναι τυχαίο πως αυτοί οι ψηφοφόροι, όσο κι αν φαίνεται απίθανο, ψήφισαν τον συντηρητικό κοσμοπολίτη και ρεάλιτυ σταρ κο Trump, αντί την εκπρόσωπο των δημοκρατικών, που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι περισσότερο κοντά τους. Όπως είδαμε όμως στην προηγούμενη έκθεσή μας, η παγίδα του “αριστερά – δεξιά” έκλεισε έχοντας ως θύμα την απατηλή παγκοσμιοποίηση, για έναν και μόνο λόγο που δεν είναι άλλος από τις ισχνές οικονομικές παροχές και την φτωχοποίηση επί τρεις συνεχόμενες δεκαετίες του 90%, υπέρ της μιας ποσοστιαίας μονάδας που ορίζει τις τύχες όλων των υπολοίπων. Η ανισότητα γνωστοποιείται και γραφήματα όπως αυτό που ακολουθεί, βρίσκουν όλο και περισσότερο χώρο φιλοξενίας στα ΜΜΕ. Η μάζα του 90% άρχισε να πιστεύει πως το 1% που διαφεντεύει τις ζωές όλων μας, κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να πλουτίζει μόνο όσους δεν ανήκουν σε αυτήν.
Ο διχασμός, η διαίρεση και η ανισότητα όμως δεν είναι στοιχεία που απεικονίζουν την κατάσταση αποκλειστικά στις Η.Π.Α., αλλά υπάρχουν ως κοινοί παρανομαστές στις ζωές των λαών της αντιπέρα όχθης του Ατλαντικού, της Ευρώπης, όπως άλλωστε έχουμε ξαναγράψει:
“…μιας Ευρώπης χωρίς κοινό στρατό, τραπεζική ένωση και μηχανισμό για την ενωμένη έκδοση κρατικών ομολόγων χρέους. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που όπως βλέπετε στο παραπάνω διάγραμμα, η ήπειρος μας μόλις ολοκληρώνει την πρώτη, χαμένη της δεκαετία ανάπτυξης στα χνάρια της Ιαπωνίας, πνιγμένη από την επικίνδυνη παλινδρόμηση ανάμεσα στην ύφεση και τον στασιμοπληθωρισμό και σακατεμένη από την, εκ προοιμίου αποτυχημένη, προσπάθεια να ξεκαθαρίσει αν είναι πολιτική ή οικονομική ένωση. Το γεγονός ότι σχεδιάστηκε ως το δεύτερο και κινείται σαν να είναι πολιτική, είναι αυτό που θα την διαλύσει μετά και την τελευταία προειδοποίηση για επικείμενη κατάρρευσή της, ενός εκ των αρχιτεκτόνων της Ευρωζώνης και του κοινού νομίσματος, του κου Otmar Issing. Ο δεύτερος υψηλά ιστάμενος Γερμανός αξιωματούχος που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, μετά τον Dr Hans Werner Sinn, την πρόσφατη προειδοποίηση του οποίου είχαμε δημοσιεύσει. Τους ακούει άραγε κανείς;”
Προφανώς, κανείς. Το βυζαντινής πλοκής ιερατείο των Βρυξελλών, είναι απασχολημένο μόνο με την διαιώνιση των θέσεων του και του πειράματος της CIA, αδυνατώντας ακόμη να αντιληφθεί το μέγεθος της οργής των πολιτών, παρόλο που εκφράστηκε έντονα με τον σεισμό του Brexit. Έφτασε όμως η ώρα που βγήκε πια στον αέρα ο πραγματικός λόγος της επερχόμενης διάλυσης της Ευρωζώνης. Δεν είναι άλλος από τον μεγάλο ασθενή της γηραιάς ηπείρου, την Ιταλία, το ακαθάριστο προϊόν της οποίας, όπως βλέπετε στο παραπάνω γράφημα του Bloomberg, δεν υπολείπεται σε ανάπτυξη μόνο έναντι της Γερμανίας, αλλά και του μέσου όρου της Ευρωζώνης. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που καταστράφηκε η χώρα μας.
“…η Ευρώπη – με συνυπεύθυνους τους Έλληνες πολιτικούς που εκτόξευσαν και διαχειρίστηκαν το χρέος της χώρας- έριχνε επί χρόνια την μια κατηγορία μετά την άλλη στους “τεμπέληδες” Έλληνες, άσχετα αν τα ίδια τα στοιχεία του ΟΟΣΑ τους έδειχναν ως τους πιο εργατικούς στην Ευρωζώνη. Τα θεσμικά όργανα απλώς κατάφεραν να “πείσουν” τα επί πληρωμή μέσω διαφημίσεων ΜΜΕ και τους ανυπόληπτους δημοσιογράφους πως, μια μικρή χώρα με οικονομικό μέγεθος κάτω της μισής ποσοστιαίας μονάδας, απειλούσε επί επτά χρόνια την παγκόσμια οικονομία!
Για να φτάσουμε μετά το εγκληματικό PSI – μέσω του οποίου υποδουλώθηκε ίσως για πάντα η Ελλάδα- να βγει επιτέλους στον αέρα η πραγματική εικόνα του τραπεζικού προβλήματος της Ευρώπης, με την Ιταλία, για την ώρα, να βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα με την Monte dei Paschi, την Unicredit και τις υπόλοιπες ετοιμόρροπες και ουσιαστικά αφερέγγυες τράπεζες της. Θυσιάστηκαν και ληστεύτηκαν οι λαοί της Ελλάδας, της Κύπρου, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, έφτασε να παλεύει πια για την επιβίωση πάνω από το μισό της μεσαίας αστικής τάξης σε αυτές τις χώρες για να χρειαστούν κι άλλα εικονικά επίσης stress tests, αφού τα προηγούμενα είχαν περάσει με άριστα όλες τις προβληματικές ιταλικές τράπεζες.”
Οι τελευταίες έρευνες πρόθεσης ψήφου για το δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, που φαίνονται στο ανωτέρω γράφημα του πρακτορείου Bloomberg, δείχνουν πως περίτρανα υπερισχύει το “όχι” στις συνταγματικές αλλαγές που προτείνει ο κος Renzi, ο οποίος θα είναι αδύνατον να παραμείνει στην θέση του σε περίπτωση ήττας. Με το κρατικό χρέος της εκτοξευμένο στο 130% του εθνικού προϊόντος, κατακεραυνωμένη την βιομηχανική της παραγωγή, περιορισμένη την ανταγωνιστικότητά της και χρεοκοπημένες τις τράπεζές της, βλέπουμε ελάχιστες πιθανότητες να παραμείνει η Ιταλία στην Ευρωζώνη, αν δεν θέλει να βρεθεί κάτω από γερμανική κατοχή και να καταστραφεί ολοσχερώς όπως η Ελλάδα.
Αντίστροφα, οι πιθανότητες να επιστρέψει στην λιρέτα είναι ίσως αυτές που από τώρα και μετά θα κάνουν την διαφορά των δεκαετών επιτοκίων της να συνεχίζει να μεγαλώνει, σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά, όπως δείχνει το γράφημα που ακολουθεί.
Κι όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς, η φυγή των κεφαλαίων μεγαλώνει από τους κατοίκους της συμπαθούς μας χώρας για να προλάβουν τους ελέγχους κεφαλαίου που θα ακολουθήσουν σύντομα. Όπως είχαμε αναφέρει σχετικά:
“Όσον αφορά στην χώρα που θα πυροδοτήσει την έκρηξη στην Ευρώπη, την Ιταλία, για την οποία ο Dr Sinn δήλωσε σε γερμανικό έντυπο την εβδομάδα που μας πέρασε, ότι οι μέρες της στην Ευρωζώνη είναι μετρημένες, μια ματιά στο γράφημα που ακολουθεί από το Target 2, το σύστημα εκκαθάρισης και πληρωμών της Ευρώπης, δείχνει πως τα κεφάλαια με τα οποία την πριμοδοτεί ο κος Draghi από την εκτύπωση φρέσκων χρημάτων χωρίς κανένα αντίκρυσμα μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης QE, μεταναστεύουν στις γερμανικές τράπεζες, σε μικρότερο βαθμό από την κορύφωση του Grexit το 2012, για την ώρα”.
Δεν έχουμε καμμία αμφιβολία πως τυχόν αποχώρηση της Ιταλίας από την Ευρωζώνη θα σημάνει το τέλος του ευρώ. Έχει ακριβώς δηλαδή την ίδια και μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη, όπως είχε και η χώρα μας πριν το έγκλημα του PSI. Αντί να την εκμεταλλευτούμε την ώρα που έπρεπε, επιτρέψαμε στους εγκληματίες πολιτικούς μας να ξεπουλήσουν φτηνά την δημόσια και την ιδιωτική μας περιουσία, χωρίς καν δέσμευση διαγραφής του χρέους μας, της μόνης προϋπόθεσης για να ανακτήσει η χώρα μας την κυριαρχία της. Αυτό που αδυνατούν να συλλάβουν οι τυχάρπαστοι πολιτικοί είναι πως, η όποια φερεγγυότητα του κοινού νομίσματος, βασίζεται πάνω στο χρέος των κρατικών ομολόγων που βρίσκονται ως εχέγγυα στις τράπεζες. Όπως ακριβώς τα αμερικάνικα ομόλογα εγγυώνται την αξιοπιστία του δολλαρίου. Μια χώρα αν χρεοκοπήσει, είναι αρκετό σαν γεγονός για να τελειώσει εν μια νυκτί το ευρώ. Αν λοιπόν κάτι μας δείχνει εμφανώς το πρόβλημα της Ευρώπης, δεν είναι τίποτα άλλο από την πορεία του κοινού νομίσματος.
“Η ισοτιμία του ευρώ με το δολλάριο, μετά και την νέα πτώση της, έχει φτάσει σε μια αρκετά κρίσιμη περιοχή, όπως θα δείτε στο διάγραμμα μας που ακολουθεί, το οποίο βασίζεται σε συνθετική αναπαραγωγή μέσω των τοπικών νομισμάτων για την πριν του ευρώ εποχή.
Παρόλο που οι πιθανότητες για μια ψευδή, πρόσκαιρη ανοδική αντίδραση είναι σημαντικές τώρα, μια επερχόμενη διάσπαση της γραμμής στήριξης (κόκκινη πλάγια) που ξεκινάει από το 1984 κι ένα εβδομαδιαίο κλείσιμο κάτω από τα 1.0700 θα θέσει το νόμισμα ταφόπλακα σε μακροπρόθεσμη καθοδική πορεία, όπως επίσης θα θέσει την Ευρωζώνη αντιμέτωπη με την εξαφάνισή της, με αιχμή την σταδιακή, τεράστια απώλεια κεφαλαίων προς άλλα νομίσματα.”
Αυτά είχαμε αναφέρει σχετικά με την πορεία του ευρώ, την τελευταία φορά που δημοσιεύσαμε το διάγραμμά του. Μπορείτε να δείτε στην επικαιροποιημένη του εκδοχή που ακολουθεί πως, η τριαντακονταετής πλάγια γραμμή στήριξης (κόκκινη) διασπάστηκε καθοδικά κι απομένει η διάσπαση της δευτερεύουσας, εξίσου πλάγιας στήριξης που ξεκινά από το 2003 (κόκκινη διακεκομμένη) ως μόνη άμυνα πριν φτάσει την ισοτιμία 1:1 με το δολλάριο (μπλε πλαίσιο).
ΕURO / DOLLAR, M, SPOT
[+] click images to enlarge
Το αμερικάνικο fiat νόμισμα, μετά και την πρόσφατη άνοδο του, έφτασε την σημαντική αντίσταση που υποδεικνύει η αναλογία 0.618 της κλίμακας Fibonacci, την οποία είχαμε αναφέρει αλλά δεν σας είχαμε δείξει στην προηγούμενη έκθεσή μας. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτή η ένδειξη είναι σχεδόν απίθανο να ξεπεραστεί με την πρώτη φορά που την συναντά η τιμή. Εν μέσω όμως της αναμονής του ιταλικού αποτελέσματος και της συνεδρίασης της FED, της κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α., στις 14 Δεκεμβρίου για την επικείμενη αύξηση των βασικών της επιτοκίων, θεωρούμε πως οι συνθήκες είναι κάθε άλλο παρά κανονικές. Παίζει μεγαλύτερο ρόλο αυτή την στιγμή το κατά πόσον έχουν τιμολογήσει σωστά οι traders του δολλαρίου αυτά τα εξαιρετικά γεγονότα, παρά οτιδήποτε άλλο. Στην περίπτωση που δεν το έχουν κάνει σωστά, είναι πολύ πιθανό να δούμε, έστω και πρόσκαιρη αντιστροφή των τάσεων, μέχρι να ρίξουν λευκή πετσέτα οι λάθος τοποθετημένοι, τουτέστιν να κλείσουν τις θέσεις τους με ζημιά.
US DOLLAR, M, INDEX
Αρνητικά κινήθηκαν τα πολύτιμα μέταλλα και αυτήν την εβδομάδα που μας πέρασε, συμπληρώνοντας τρεις κατά σειρά πτώσεις. Στα $1,178.4 ο χρυσός μειωμένος κατά δυόμιση περίπου ποσοστιαίες μονάδες και στα $16.47 ανά ουγγιά αντίστοιχα το ασήμι, μειωμένο κατά μία.
Και τα δύο πολύτιμα μέταλλα βρίσκονται αυτή την στιγμή στις ζώνες στήριξης (μπλε πλαίσιο) που είχαμε σημάνει από τις αρχές της χρονιάς, πιστεύοντας πως είναι καλή ευκαιρία για αγορές χρυσού και ασημιού σε φυσική μορφή. Αυτό δεν σημαίνει πως οι τιμές δεν μπορούν να υποχωρήσουν περισσότερο. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για την στρατηγική δολλαριακού μέσου όρου αγορών. Τουλάχιστον για όσους, όπως εμείς, είναι βαθιά πεισμένοι μέσω επιχειρημάτων και ανάλυσης πως, όσο χαμηλώνει ο μέσος όρος αγοράς ,τόσο περισσότερο αυξάνεται δυνητικά το κέρδος σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
GOLD FUTURES, W, COMEX
Το ασήμι σταμάτησε ακριβώς στην πλάγια καθοδική γραμμή αντίστασης από τα υψηλά του 2014 που είχαμε δείξει στην προηγούμενη έκθεσή μας, στην οποία θα βρείτε και τις περιοχές στήριξης και αντίστασης που ισχύουν ακόμη για τα δύο πολύτιμα μέταλλα. Από την αντίδραση των διαπραγματευτών σε αυτή την ζώνη που βρίσκεται τώρα το ασήμι, θα μπορέσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την επόμενη, βραχυπρόθεσμη τουλάχιστον πορεία του.
SILVER FUTURES, W, COMEX
Για το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, μια από τις καλύτερες αποδείξεις για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται μπροστά μας. Συχνά έχουμε αναφέρει πως η περίοδος μέχρι τουλάχιστον το 2020 θα είναι μια από τις περισσότερο δύσκολες που έχει διανύσει η ανθρωπότητα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το γράφημα που ακολουθεί, εξηγεί μία από τις βασικές αιτίες. Το 58% του αμερικανικού δημοσίου χρέους αξίας $7.9 τρισεκατομυρίων ωριμάζει και πρέπει να πληρωθεί ή να ανανεωθεί μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Επειδή δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να αποπληρωθεί ολόκληρο, η επερχόμενη ανοδική πορεία των επιτοκίων θα το αυξήσει γεωμετρικά στο μέλλον. Γεγονός που σημαίνει πως οι κεντρικές τράπεζες θα αναγκαστούν να υποστηρίξουν κι άλλο την οικονομία, τυπώνοντας επιπλέον πληθωριστικά νομίσματα, με αντίκρυσμα τίποτα άλλο παρά σκέτο αέρα. Αργά ή γρήγορα, τα πολύτιμα μέταλλα θα αρχίσουν να ενσωματώνουν ανοδικά στις τιμές τους τόσο την επερχόμενη άνοδο του πληθωρισμού, όσο και τις γεωπολιτικές κρίσεις που θα προκαλέσει η αύξηση του δολλαρίου. Γι αυτό να είστε σίγουροι.
Yγιαίνετε!
*Η Precious Metals Greece δεν αποτελεί χρηματιστηριακή, επενδυτική ή άλλου τύπου συμβουλευτική εταιρεία και σε καμία περίπτωση δεν παρέχει επενδυτικές, οικονομικές ή άλλου τύπου συμβουλές ούτε δημιουργείται με τη χρήση της Ιστοσελίδας οποιασδήποτε μορφής σχέση εντολής. Η Precious Metals Greece σας συνιστά να ζητήσετε συμβουλευτικές υπηρεσίες από ανεξάρτητο οικονομικό σύμβουλο.
