Ο νομισματικός ιμπεριαλισμός των Η.Π.Α.

Μερικές φορές, προκειμένου να εξηγήσουμε τι συμβαίνει στον παρόντα χρόνο, είναι αδύνατο να μην επισκεφτούμε παλαιότερες εποχές, αναζητώντας την άκρη του νήματος που θα μπορούσε να μας βοηθήσει στις υποψήφιες πτυχές κατανόησης του προβλήματος. Όπως οι κύκλοι που προκαλούνται από το πέταγμα μιας μικρής πέτρας σε μια ήσυχη λίμνη επιτρέπουν στην ενέργεια που δημιουργήθηκε να ταξιδεύει απροσδόκητα μακριά για την, πολλές φορές στενόμυαλη, λογική μας, έτσι ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα στο οδυνηρό τέλος μιας πορείας που ξεκίνησε από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την ανάληψη της παγκόσμιας ηγεμονίας από τις Η.Π.Α., όταν η αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους από το Ηνωμένο Βασίλειο άρχισε να βυθίζει την βρετανική λίρα ως αποθεματικό νόμισμα.
Ήταν ακριβώς μετά το τέλος του πρώτου μεγάλου πολέμου, τότε που η τραπεζική ελίτ των Η.Π.Α. απαίτησε από τους συμμάχους τους να ξεπληρώσουν το πολεμικό υλικό που η μελλοντική υπερδύναμη τους είχε παράσχει, θέτοντας τα πράγματα σε μια νέα, πρωτόγνωρη τροχιά. Οι σύμμαχοι, αδυνατώντας να πληρώσουν, απαίτησαν από την ηττημένη και διαλυμένη Γερμανία τόσο υψηλές αποζημιώσεις που ήταν αδύνατο ποτέ να πληρωθούν. Μάλιστα ο Keynes, σαν ηγετικό στέλεχος της διπλωματικής αποστολής της Μ.Βρετανίας, εκδηλώνοντας την αντίθεσή του και προφανώς αντιλαμβανόμενος τι πρόκειται να συμβεί, δήλωσε πως, όσα χρήματα πληρώσει η Γερμανία θα μεταφέρονται αυτόματα στους λογαριασμούς των αμερικανικών τραπεζών. Τα ποσά ήταν βέβαια τόσο τεράστια που ήταν δεν ποτέ δυνατό να ξεπληρωθούν, σπάζοντας την ραχοκοκκαλιά της ασθμαίνουσας γερμανικής οικονομίας με την πλήρη κατάρρευση να ακολουθεί την λιτότητα που κυριάρχησε. Η Reichsbank, η γερμανική κεντρική τράπεζα, άρχισε να τυπώνει όλο και περισσότερα μάρκα για την αγορά συναλλάγματος που το νόμισμα άρχισε να χάνει την αξία του σε καταιγιστικό ρυθμό, οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων ανέβηκαν στα ουράνια, αυτές των τοπικών ακολούθησαν, οδηγώντας την οικονομία σε υπερπληθωρισμό και απόλυτη καταστροφή. H γνωστή σήμερα ως Weimar Republic, όπου τα χαρτονομίσματα ζυγίζονταν αντί να μετριούνται για τις συναλλαγές επειδή η αξία τους άλλαζε μέσα σε μερικές μόνο ώρες, καθιστώντας τα άχρηστα ως μονάδες ανταλλαγής. Αυτή ακριβώς η κατάσταση φυσικά γέννησε την άνοδο της άκρας δεξιάς και όπλισε τον Hitler και την μανία του για εκδίκηση ενάντια στο εβραϊκό τραπεζικό κατεστημένο.
Oι χρεοκοπίες των ευρωπαϊκών κρατών οδήγησαν την FED, την αμερικανική ιδιωτική τράπεζα που χρηματοδοτούσε τις Η.Π.Α. μέσω ομολόγων και στους δύο παγκόσμιους πολέμους, να κρατήσει πολύ χαμηλά τα επιτόκια της για να αμυνθεί απέναντι στις τεράστιες εισροές κεφαλαίων, με αποτέλεσμα την τεράστια κρίση της αγοράς ακινήτων που οδήγησε στο κραχ του 1929. Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, η άνοδος του φασιστικού κόμματος στη Γερμανία και η εναντίωση του Hitler που γνώριζε ότι ποτέ η χώρα του δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις στη δυτική συμμαχία, θα έσπερναν πάλι τον όλεθρο σε ολόκληρη την οικουμένη. Το σύστημα του Bretton Woods, αμέσως μετά το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου, επικύρωσε την ηγεμονία των Η.Π.Α. και των τραπεζών τους μέσω της δύναμης του βέτο που έλαβαν τα ιδρύματα που δημιουργήθηκαν, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), για να επαναλειτουργήσει η παγκόσμια οικονομία προς την ανάπτυξη. Στο τέλος της δεκαετίας του ’40, οι Η.Π.Α. κατείχαν το 75% του νομισματικού χρυσού, στοιχείο που επιβεβαίωσε την ηγεμονία του δολαρίου ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, μέσω της ισοτιμίας ανταλλαξιμότητας του χρυσού προς 35 δολάρια την ουγκιά.
Ο ψυχρός πόλεμος που ακολούθησε, με αιχμές τα μέτωπα της Κορέας και του Βιετνάμ, εκτίναξε το έλλειμμα των Η.Π.Α., αφού η επεκτατική πολιτική και η πολεμική μηχανή τους ζητούσε όλο και περισσότερα δολάρια για να συντηρηθεί, οδηγώντας την πώληση του χρυσού τους μέσω της αγοράς του Λονδίνου για να διατηρείται σταθερή η ισοτιμία του δολαρίου, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες να αγοράζουν όλο και περισσότερο αμερικάνικο χρέος για να καλύπτουν τα πλεονάσματα τους. Από το 1971 και μετά, τότε που ο πρόεδρος κος Nixon κατήργησε την ανταλλαξιμότητα του χρυσού προς το δολάριο, μπήκαμε σε μια νέα εποχή, τα αποτελέσματα της οποίας, μέσω της ελεύθερης συναλλαγματικής διακύμανσης, φαίνονται ανά δεκαετία περίπου με κάθε χρηματοπιστωτική κρίση, με κορυφαία αυτήν των ενυπόθηκων αμερικανικών κτηματομεσιτικών δανείων του 2009 που λίγο έλειψε να οδηγήσει την οικουμένη στον μεσαίωνα. Από εκείνο το χρονικό σημείο στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 ως σήμερα, ξεκίνησε η μεταφορά πλούτου και το 1% πολλαπλασίασε την περιουσία του με εύκολη και φτηνή πρόσβαση σε κεφάλαια έναντι του 90% που έβλεπε και βλέπει καθημερινά τους κόπους του να μην φτάνουν πια ούτε για τα βασικά της ανθρώπινης διαβίωσης.
Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων και οι αλλαγές στην παγκόσμια σκακιέρα, υπέρ της πολυπολικότητας που διεκδικούν πετυχημένα ως τώρα η Κίνα με την Ρωσία απέναντι στην, τελευταία όλο και περισσότερο, αμφισβητήσιμη ηγεμονία των Η.Π.Α, είναι η κύρια δύναμη που δημιουργεί τους τριγμούς που ζούμε και θα ζήσουμε στο έπακρο από εδώ και πέρα στην επόμενη δεκαετία, όπως επισημάναμε στην πρώτη έκθεσή μας για την χρονιά που τελειώνει, μέχρι να βρεθεί η νέα ισορροπία των μεγάλων δυνάμεων και η μετάβαση σε ένα νέο, παγκόσμιο, ψηφιακό πια, αποθεματικό νόμισμα για την μετά δολαρίου εποχή.
Από την έκθεσή μας στις αρχές Σεπτεμβρίου:
“Τα πάντα από εδώ και πέρα θα κριθούν από τις επόμενες κινήσεις του δολαρίου, όπως είναι φυσικό και συμβαίνει πάντα σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, και ειδικά όταν πρόκειται να γίνει η μετάβαση στο επόμενο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, όπως την δεκαετία 1935-1944 με την αλλαγή από την βρετανική λίρα. Γιατί αυτός είναι ο ογκόλιθος που βρίσκεται απέναντι από την ανθρωπότητα μέσα στην επόμενη δεκαετία. Για την ώρα φαίνεται πως την κούρσα κερδίζει το IMF με το SDR, διαθέτοντας τον μόνο ισολογισμό που είναι δεν είναι υπερφουσκωμένος, όπως είναι με τα $15 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια, εκτεθειμένες οι κεντρικές τράπεζες όλου του κόσμου, αλλά κυρίως η FED, η ευρωπαϊκή ΕCB του κυρίου Draghi, η ιαπωνική BOJ, στην οποία ανήκει πια το 30% των ιαπωνικών μετοχών, η βρετανική BOE, και η ελβετική SNB, που τείνει να γίνει ένας από τους μετόχους της Apple, μεταξύ άλλων. Mετά την είσοδο της Κίνας, το SDR, το ειδικό τραβηχτικό δικαίωμα του ΔΝΤ, κερδίζει ως τώρα την κούρσα της διαδοχής κι είναι το πιθανότερο να ακολουθήσει το δολάριο και να μεταλλαχθεί από ένα εικονικό νόμισμα που καταγράφει ως τώρα την καθαρή θέση των κρατών μελών του, σε ένα ψηφιακό fiat νόμισμα, προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες πως, κάτι πραγματικά άλλαξε για πρώτη φορά προς το καλύτερο.”
Για ποιό λόγο όμως η Ρωσία και η Κίνα θα παρέδιδαν την κυριαρχία τους στο ΔΝΤ, γιατί αυτό απατείται στην ουσία ως προϋπόθεση για ένα παγκόσμια ελεγχόμενο αποθεματικό νόμισμά, την ώρα που δημιουργούν τα δικά τους ιδρύματα, από αναπτυξιακές τράπεζες ως μηχανισμούς συναλλαγματικών εκκαθαρίσεων, για να απεξαρτήσουν κατά το δυνατόν τις οικονομίες τους από το δολάριο και τους αντίστοιχους μηχανισμούς των Η.Π.Α.; H υποψία μας είναι πως μόνο μέσα από μια τεράστια, παγκόσμια κρίση υπό την απειλή πολέμου ή και την πραγματοποίησή του, θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατό, όπως επισημάναμε για την επερχόμενη σύγκρουση ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα, ίσως με μοχλό την κλιμάκωση με την Β. Κορέα:
Από την ίδια έκθεση του Σεπτεμβρίου:
“Τον χώρο αυτό, που άφησε ανεκμετάλλευτο η πολιτική του Λευκού Οίκου, όπως ακριβώς συνέβη στην Συρία, ανέλαβαν πάλι από κοινού Ρωσία και Κίνα και θεσμοθετημένα πια, συνομιλούν επίσημα με την Β.Κορέα για την αποκλιμάκωση της κρίσης. Είναι αυτονόητο ότι θα ζητήσουν την αποχώρηση των αμερικανικών πλοίων και υποβρυχίων που συσπειρώθηκαν στην περιοχή για την διεξαγωγή της κοινής άσκησης με την Ν. Κορέα κι απομένει να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση των αμερικανών. Επόμενο βήμα, θα είναι μάλλον η απαίτηση για την μη εγκατάσταση της αμυντικής αντιπυραυλικής ομπρέλας THAAD, που έχει μεταφερθεί στην Ν.Κορέα, από τους αμερικανούς, της οποίας τα ραντάρ, εκτός από το να ανιχνεύουν, προκειμένου να εκτοξεύσουν ανασχετικούς πυραύλους, σκανάρουν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Κίνας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κινήσεις της στην Νότια Θάλασσα, όπως έχουμε αναφέρει, στην πρώτη μας έκθεση του Ιουνίου.
Το προκείμενο ήταν, και θα παραμείνει, το φρενάρισμα με οποιοδήποτε τρόπο της ανόδου της Κίνας στην πρώτη θέση της παγκόσμιας αγοράς, οπότε είναι τακτικά απαραίτητο οποιοδήποτε εμπόδιο στον OBOR, το νέο εμπορικό δρόμο του μεταξιού της Κίνας που περνά κι από το λιμάνι του Πειραιά -κι είναι απόλυτα συνδεδεμένος με το SDR– και προπαντός στέρηση κάθε πιθανής πηγής επιπλέον ενέργειας και εμπορευμάτων που θα χρειαστεί η ανατέλλουσα, μελλοντική εμπορική υπερδύναμη για να πετύχει τον σκοπό της. Η πρόσφατη απόφαση για ενδυνάμωση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, μετά από δεκαπέντε και πλέον χρόνια αποτυχημένης δράσης, δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτή την στρατηγική, δεδομένων των πλούσιων πόρων του υπεδάφους της χώρας, ούτε προφανώς αυτά που μέλλει να συμβούν στην Κύπρο και την χώρα μας, όταν αποδειχθούν τα σενάρια ύπαρξης τεράστιων ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Εννοείται, πως πρώτα, θα πρέπει να καταφέρουμε να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ της χώρας, μια και φαίνεται πως είναι εξαιρετικά δύσκολο αφού απέτυχαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας τις τελευταίες δύο δεκαετίες…”
Όπως φαίνεται στο παραπάνω γράφημα, η Κίνα έχει ήδη ξεπεράσει ήδη τις Η.Π.Α. σε ακαθάριστο εθνικό προϊόν με όρους αγοραστικής δύναμης (PPP), ενώ οι περισσότερες μακροοικονομικές μελέτες που έχουμε διαβάσει της δίνουν ξεκάθαρα την πρωτοκαθεδρία μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες, παρόλες τις χρηματοπιστωτικές φούσκες της, οι οποίες για την ώρα είναι απόλυτα ελεγχόμενες μια και ο ουσιαστικός πολιορκητικός κριός των Η.Π.Α., η Wall Street, δεν έχει αποκτήσει ακόμη ελεύθερη πρόσβαση κεφαλαίων για να αλλοτριώσει εκ των έσω την οικονομία της Κίνας με τα μέσα μαζικής καταστροφής που είναι στην ουσία τα σύνθετα προϊόντα παραγώγων που συνθέτει και τα οποία έχουν ξεπεράσει τα $550 τρισεκατομμύρια σε αξία!
Σε αυτό το σημείο, πιστεύουμε πως είναι εύκολα κατανοητό από τον καθένα ότι είναι αδύνατον, πρώτον η Κίνα να προχωρήσει προς την απελευθέρωση της οικονομίας της χωρίς να αφήσει το γιουάν εκτεθειμένο στα γεράκια των παγκόσμιων χρηματαγορών, αφού για την ώρα ένα ελάχιστο ποσοστό του παγκόσμιου εμπορίου διαπραγματεύεται στο κινέζικο νόμισμα, και δεύτερον πως, το ιδιωτικό παγκόσμιο χρέος, σαφώς πριμοδοτεί τις Η.Π.Α. σε αυτήν την επερχόμενη αναμέτρηση της απειλής του δολαρίου, όπως γράψαμε πέρυσι τον Νοέμβριο:
“Η πρόσφατη, επιπλέον ανατίμηση του δολαρίου τους τελευταίους μήνες, μετά την ξέφρενη άνοδο μεγαλύτερη του 15% που πέτυχε το 2014, γίνεται πια η παγίδα μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Κι αυτό γιατί, όσες οικονομίες έχουν δανειστεί σε δολάρια και λειτουργούν σε τοπικά νομίσματα θα πέσουν στην παράδοξη παγίδα της περαιτέρω ενδυνάμωσης του. Απλά θα χρειάζονται συνεχώς περισσότερα δολάρια για να ξεπληρώσουν το, ολοένα αναπτυσσόμενο μέσω τόκων, χρέος τους, ρίχνοντας τελικά κι άλλο λάδι στην φωτιά για ακόμη μεγαλύτερη αύξησή του νομίσματος της FED μελλοντικά λόγω της υπερβολικής ζήτησης.”
Ένας ακόμη ισχυρότατος λόγος που θα αυξήσει την ζήτηση για το αμερικάνικο νόμισμα, είναι ο επαναπατρισμός των κεφαλαίων από τις εταιρίες που φύλασσαν τα κέρδη τους εκτός των Η.Π.Α., ειδικά τώρα που φαίνεται πως το φορολογικό σχέδιο του κου Trump μπαίνει στην τελική ευθεία για την ψηφοφορία του, μετά την χτεσινή προέγκρισή του από την βουλή των αντιπροσώπων.
Όπως αναφέραμε στην έκθεσή μας τον προηγούμενο μήνα:
“Στην περίπτωση που ψηφιστεί τελικά το νομοσχέδιο μέχρι τα Χριστούγεννα, θα δημιουργήσει τεράστιο επαναπατρισμό κεφαλαίων από εταιρίες που κρατούν τα κέρδη τους εκτός Η.Π.Α, αφού εκτός από την μείωση σε 20% του εταιρικού φόρου, από 35% που βρίσκεται τώρα, θα δοθούν επιπλέον επιβραβεύσεις σε όσους οδηγήσουν τα κεφάλαιά τους πίσω στην μητέρα πατρίδα. Μια τέτοια ρύθμιση είναι ικανή να θέσει σε τροχιά έναν ακόμη ανοδικό κύκλο, ακυρώνοντας την οποιαδήποτε αναμενόμενη χρονικά διόρθωση, με αποτέλεσμα οι αμερικανικές μετοχές να ξεκινήσουν την παραβολική, κάθετη, άνοδό τους, δημιουργώντας μεγάλες πιέσεις τόσο στις χρηματοαγορές, όσο και στις οικονομίες του υπόλοιπου κόσμου, αλλά ειδικά της Ευρώπης η οποία βρίσκεται στην πιο εύθραυστη κατάσταση.”
Στο παραπάνω γράφημα, μπορείτε να δείτε-στην περίπτωση που είχατε τυχόν αμφιβολίες-ποιους πραγματικά πριμοδοτούν και πάλι οι φοροαπαλλαγές που περιέχει το νέο νομοσχέδιο, παρόλα το λογύδρια του νέου αμερικανού προέδρου για το αντίθετο. Οι αυξήσεις που θα προκύψουν στα νοικοκυριά της μεσαίας και της εργατικής τάξης, θα πριμοδοτήσουν ισόποσα το 1%. Όπως πάντα, όπως ανέκαθεν…
Ακριβώς όπως συμβαίνει με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE του κου Draghi και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπου κατ’ ουσίαν πριμοδοτούνται εταιρίες ζόμπι, οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν πτωχεύσει, και ουσιαστικά χρεωκοπημένες χώρες, από τις ασύδοτες αγορές ομολόγων που δείχνει το διάγραμμα του Bloomberg που ακολουθεί, όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, πέρα από τις υπόλοιπες του μεσογειακού νότου και κυρίως την πατρίδα μας που, ενώ γεωπολιτικά έδωσε τα πάντα στον άξονα των Η.Π.Α. με το Ισραήλ, αφέθηκε από τους άσχετους και δοτούς πολιτικούς της να σκλαβωθεί αναίμακτα και να καταντήσει αποικία της Γερμανίας.
Όσοι πείθονται εύκολα από τον βομβαρδισμό των χειραγωγημένων ΜΜΕ περί της δήθεν ευρωπαϊκής ανάκαμψης, ας ρίξουν μια ματιά στο γράφημα που ακολουθεί κι απεικονίζει το εταιρικό χρέος προς τις τράπεζες. Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα έπαιρνε ρίσκο να τοποθετηθεί μακροπρόθεσμα σε μετοχές στην Ευρώπη, αλλά και την Μ.Βρετανία, με ποσοστά δανεισμού που ξεπερνούν το 70%, ενώ στις Η.Π.Α. είναι μικρότερα του 15%.
Η ΕΚΤ, από τον Αύγουστο που αναφέραμε ότι προετοιμάζεται “Πανευρωπαϊκό πάγωμα καταθέσεων”, φαίνεται πως, πραγματικά βρίσκεται σε δύσκολη θέση να υπερασπίσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες, μετά την άρνησή της να δώσει το ελεύθερο στους ελεγκτές της ΕΕ να επεξεργαστούν πληροφορίες για την δράση της σχετικά με την ληστεία των ελληνικών μνημονίων. Επίσης, σε καινούργιο paper που δημοσίευσε, σκληραίνει ακόμη περισσότερο το παιχνίδι εναντίων των καταθετών, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι απαραίτητη πια η ασφάλεια των καταθέσεων έως 100,000 ευρώ ανά άτομο- προσοχή εδώ, είναι ανά άτομο και όχι ανά λογαριασμό- γιατί έτσι μπορεί εύκολα να προκληθεί bank run, πλήττοντας ακόμη περισσότερο τα τραπεζικά ιδρύματα, μετά τις πέντε μέρες που θα είναι κλειστά βάση του νόμου για να προστατευθούν από ενδεχόμενο ξέσπασμα πανικού. Μετά από αυτά, πιστεύετε ακόμη την προπαγάνδα της δήθεν ανάκαμψης;
Επιστρέφοντας πίσω στην αρχή της έκθεσής μας, ίσως είναι αρκετά εμφανέστερο τώρα αυτό που συμβαίνει παγκόσμια μέσα από αυτή την μικρή ιστορική αναδρομή, πιστεύοντας ότι διανύουμε τα μονοπάτια της δεκαετίας του 1930. Ηττημένη η κα. Merkel, όπως είχαμε υποψιαστεί από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο γράφοντας έκθεση με τίτλο “Το τέλος της καγκελαρίου”-με την προειδοποίηση για τις περιφερειακές εκλογές του Βερολίνου τότε πως, αυτές θα κρίνουν όχι μόνο το μέλλον της κας καγκελάριου, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης- φαίνεται ότι προχωράει προς το επόμενο, μεγάλο λάθος.
Η αδυναμία του σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού στην Γερμανία με τους πράσινους και το FDP, μάλλον φέρνει πιο κοντά την κα Merkel με τους σοσιαλιστές του κου Schultz μετά το οπισθογύρισμά του σαν τελευταία λύση πριν την προκήρυξη νέων εκλογών. Πράγμα που αν συμβεί, αφήνει όλο το περιθώριο δράσης της αντιπολίτευσης -και νομιμοποιεί κατά αυτό τον τρόπο- τους ακροδεξιούς του AFD. Όπως λένε, η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν οι άνθρωποι αδυνατούμε να διδαχτούμε από τις αποτυχημένες λύσεις του παρελθόντος.
Στο διάγραμμα που ακολουθεί μπορείτε να δείτε πως, η πορεία της ισοτιμίας του ευρώ προς το δολάριο έχει αψηφίσει ολοσχερώς την επιτοκιακή διαφορά των αμερικανικών με τα γερμανικά διετή ομόλογα, όπως συνέβει το 2010 και το 2014. Πιστεύετε ότι αυτή τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό ή πως θα εναρμονιστεί η ισοτιμία με την απόδοση των ομολόγων όπως συμβαίνει πάντα;
Aνοδικά κατά 1% περίπου έκλεισε τον Νοέμβριο το ευρώ, οδηγούμενο από τις long θέσεις των hedge funds, ενάντια στους commercials, το “έξυπνο χρήμα” όπως λέγονται, οι οποίοι ανεβάζουν συνεχώς τις short θέσεις τους, προφανώς προετοιμαζόμενοι για χαμηλότερες τιμές μελλοντικά. Το μόνο σενάριο που μπορούμε να σκεφτούμε ότι θα πριμοδοτήσει το ευρώ, έστω πρόσκαιρα, είναι αυτό της πρότασης μομφής για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης προς τον κο Trump, δεδομένου ότι η ρωσοφοβία ενισχύεται συνεχώς, εμπλέκοντας τελικά και τον για 25 μέρες μόλις υπεύθυνο ασφαλείας των Η.Π.Α., στρατηγό κο Flynn, ο οποίος παραδέχτηκε τις επαφές που έκανε κατά την διάρκεια προετοιμασίας της νέας κυβέρνησης με τον τον ρώσο πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον, κο Kislyak. Τώρα, το κατά πόσο παράνομο είναι τα στελέχη της νεοεισερχόμενης κυβέρνησης να συνομιλούν με διεθνείς πρεσβευτές, το αφήνουμε στην δική σας κατανόηση για το βαθύ κράτος, ειδικά για ένα νόμο όπως το Logan Act, που ψηφίστηκε το 1799!. Το γαϊτανάκι όμως που ξεμπλέκεται, αφορά προφανώς και την Ελλάδα, μιά και ο κος Flynn ήταν πληρωμένος πράκτορας από το καθεστώς του προέδρου Erdogan για να υπερασπίζει τις τουρκικές θέσεις ενάντια στην χώρα μας στον Λευκό Οίκο και απ’ ότι διαρρέεται, ήταν έτοιμος να εκτελέσει σενάριο απαγωγής του κου Γκιουλέν για να τον παραδώσει στην Τουρκία.
Mπορείτε να δείτε στο διάγραμμα μας που ακολουθεί ότι, το ευρώ ανέβηκε πάλι στην ζώνη αντίστασης (κόκκινο πλαίσιο), από όπου είχε οπισθοχωρίσει τον προηγούμενο μήνα. Ακριβώς πάνω από την τιμή, υπάρχουν οι δύο γραμμές αντίστασης (κόκκινες), η μία που ξεκινά πλάγια από το χαμηλό του 2005 και αυτή του καθοδικού καναλιού που κατεβαίνει από το υψηλό του 2008. Όπως έχουμε αναφέρει δεν πρέπει να θεωρείται απίθανη η περίπτωση να τσεκάρει η τιμή για μια ακόμη φορά αυτές τις γραμμές, πριν την οριστική αναστροφή της τάσης προς τα κάτω. Μόνο ένα μηνιαίο κλείσιμο πάνω από τα 1.29 θα αλλάξει αυτό το σενάριο. Eκτός από την ζώνη ανάμεσα στα 1.20-1.21, σημαντική αντίσταση υπάρχει και σε αυτήν ανάμεσα στα 1.24 και 1.25 στην περίπτωση που το ευρώ φτάσει ως εκεί, ενώ η ζώνη της πρώτης στήριξης (μπλε πλαίσιο), η οποία έδωσε και την αντίδραση που είδαμε, βρίσκεται ανάμεσα στα 1.1490 και τα 1.1210.
EURO FX / US DOLLAR, M, SPOT
Αντίστροφα με το ευρώ, το δολάριο έπεσε κατά μιάμιση ποσοστιαία μονάδα κλείνοντας στα 93 κι ανεβάζοντας την πτώση του περίπου στο 10% από τις αρχές της χρονιάς. Η διαπραγμάτευση του κινήθηκε ακριβώς μέσα στο πλαίσιο του προηγούμενου μήνα, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε το τέλος Δεκεμβρίου για να δούμε προς τα που θα συνεχίσει την πορεία του, αφού ένα κλείσιμο πάνω από τα 95.10 θα σημάνει αναστροφή, ενώ ένα κάτω από τα 92.49 θα δώσει σήμα πως τα χαμηλά του Σεπτεμβρίου στα 91.01 μάλλον θα τεσταριστούν ξανά. Η κύρια αντίσταση για μεγαλύτερη άνοδο βρίσκεται στα 97.58, ενώ η αντίστοιχη σημαντική στήριξη βρίσκεται στα 88.94.
Το δολάριο παλεύει αυτή τη στιγμή ανάμεσα σε δύο αντίθετες δυνάμεις. Η μία δίνει πιθανότητες για κάθοδο, ανάλογα με την εξέλιξη της ανελέητης συνεχούς ρωσομανίας και η άλλη αντίστροφα ανοδικές σχετικά με την ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου. Πέρα όμως από αυτές τις πρόσκαιρες αναταραχές, πιστεύουμε ότι θα επικρατήσει η λογική των ανοδικών επιτοκίων όσο η FED συνεχίζει τον κύκλο σύσφιξης προσπαθώντας ταυτόχρονα να μειώσει τον ισολογισμό της, πράγμα που αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να ενσωματώνεται στην αξία του δολαρίου οδηγώντας το ανοδικά σε σχέση με τα υπόλοιπα flat νομίσματα. Ο νομισματικός ιμπεριαλισμός των Η.Π.Α. δεν θα υποχωρήσει τόσο εύκολα.
US DOLLAR FUTURES, M, ICE
Μικτή απόδοση είχαν τον Νοέμβριο τα πολύτιμα μέταλλα, με τον χρυσό να κλείνει στα $1,274.3 ανεβασμένο κατά μισή περίπου μονάδα και το ασήμι στα $16.36 μειωμένο κατά 1.8%, ανά ουγκιά αντίστοιχα.
Ακόμη ένας μήνας με περιορισμένη διακύμανση, όπως και ο προηγούμενος, σημάδι που δείχνει συσπείρωση, η οποία προηγείται πάντα κάποιας μεγάλης κίνησης. Με τόσο μικρές κινήσεις, δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν οι μακροπρόθεσμες ζώνες στήριξης και αντίστασης, οπότε θα επαναλάβουμε αυτό που είχαμε γράψει στην έκθεσή μας για τον Οκτώβριο:
“Ο χρυσός οπισθογύρισε ακριβώς στην κάτω γραμμή της περιοχής που έχουμε σημάνει ως αντίσταση, δοκιμάζοντας την περιοχή ανάμεσα στα $1,352 και τα $1,368, που ήταν η κύρια μηνιαία. Δυστυχώς, η στήριξη στα $1,314 και τα $1,307 διαπεράστηκε καθοδικά εύκολα, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για την άμεση πορεία του. Απομένει η ζώνη ανάμεσα στα $1,252 με τα $1,255 η οποία αν διασπαστεί κι αυτή καθοδικά θα είναι πολύ πιθανή μια επίσκεψη όχι μόνο στα $1,204 αλλά ακόμη και στα $1,152, περιοχή που θα είναι ίσως μια από τις τελευταίες ευκαιρίες για αγορές σε φυσική μορφή νομισμάτων και ράβδων σε προνομιακή τιμή.”
GOLD FUTURES, M, COMEX
Για το ασήμι:
“Η πρώτη στήριξη βρίσκεται τώρα στα $16.25 με $16.10, η κύρια στα $15.80 με $15.98 κάτω από τα οποία αν βρεθεί η τιμή θα δημιουργηθούν μεγάλες πιθανότητες για επίσκεψη στα $15.10 με $15.30. Η αντίσταση διαμορφώνεται στα $17.10, τα 17.77 και πάνω από εκεί στα $18.29, αλλά δίνουμε μικρές πιθανότητες για ανοδική πορεία μέσα στον Οκτώβριο γιατί οι commercials του έξυπνου χρήματος αρχίζουν και μεγαλώνουν επικίνδυνα τις short θέσεις τους. Δεν θεωρούμε ότι οι τωρινές συνθήκες συμφέρουν για αγορές και συνιστούμε υπομονή τουλάχιστον μέχρι την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου που θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο κι ίσως τα πολύτιμα μέταλλα να είναι έτοιμα να αντιστρέψουν την καθοδική τους τάση.”
SILVER FUTURES, M, COMEX
Για το τέλος της τελευταίας μας έκθεσης γι αυτή την χρονιά, ένα διάγραμμα που αποτυπώνει την αρχή του τέλους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δείχνοντας πως, όσο αφαιρούσαν το ασήμι από τα νομίσματα αντικαθιστώντας το βάρος τους με δευτερεύοντα μέταλλα για να το υποτιμούν, τόσο ανέβαιναν οι μισθοί των στρατιωτών οι οποίοι απαιτούσαν να εισπράττουν την ίδια αξία για να συνεχίσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να προστατεύουν την Ρώμη. Ο καθένας μπορεί να κάνει τον παραλληλισμό με τα τρισεκατομμύρια των μοντέρνων fiat νομισμάτων, όπως το δολάριο, το ευρώ, το γιεν, την λίρα, το φράγκο κι οποιοδήποτε άλλο εκτυπώνουν οι κεντρικές τράπεζες υποτιμώντας συνεχώς την αγοραστική τους δύναμη…
Σας ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα, με υγεία και αγάπη πάνω απ’ όλα για σας και τους δικούς σας ανθρώπους και μια καλή, νέα χρονιά με πίστη και δύναμη για όλα αυτά που θα μας φέρει το μέλλον.
Υγιαίνετε!
* Η πρώτη μας έκθεση για νέα χρονιά θα δημοσιευτεί την Κυριακή 7/1/2018