Ο ευρωσκεπτισμός στα άκρα
Αν σας είναι γνωστή η φράση “history doesn’t repeat itself, but it often rhymes” που αποδίδεται στον Mark Twain, τότε δεν θα σας είναι δύσκολο να αντιληφθείτε πως οι ενέργειες των ανθρώπων οδηγούν την ιστορία να ακολουθεί συγκεκριμένα μοτίβα, τα οποία επαναλαμβάνονται, πολλές φορές με ειρωνικό τρόπο είναι η αλήθεια. Ένα από αυτά, έχει να κάνει και με τις σημερινές γαλλικές εκλογές. Είναι βέβαιο πως, παρόλη την απόλυτη υποχώρησή της μπροστά στους Ναζί του Hitler στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Γαλλία έκανε μετέπειτα ότι καλύτερο μπορούσε για να εξασφαλίσει την ειρήνη στην αιματοβαμμένη ήπειρο, γνωρίζοντας ακόμη πως η Γερμανία θα έβρισκε τρόπο και πάλι να καταστεί ο ηγεμόνας της ηπείρου. Πράγμα που ξεκίνησε μετά την επανένωσή της με την Ανατολική Γερμανία και την πτώση του τείχους του Βερολίνου και απογειώθηκε με την εισαγωγή του ευρώ. Αυτή τη φορά όμως, ο δρόμος δεν περνούσε μέσα από συμβατικό πόλεμο, αλλά από οικονομικό με την μερκαντιλιστική τακτική της κας Merkel. Σήμερα, το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών και η πιθανή πρόκριση της ακροδεξιάς υποψηφίου κας Le Pen, θα είναι μια ευκαιρία να βρεθεί η Γαλλία σε θέση ισχύος, όχι για να κατακτήσει φυσικά την πρωτοκαθεδρία στην ένωση, αλλά αν μη τι άλλο να μετριάσει την επεκτατική πολιτική της Γερμανίας, που μετά την Κύπρο, την χώρα μας, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία, έχει ανοίξει τον δρόμο να υποτάξει και όλες τις υπόλοιπες χώρες.
Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ αν δεν υπήρχε το ελαττωματικά σχεδιασμένο κοινό νόμισμα, το οποίο έχουμε δείξει παλαιότερα ότι πριμοδοτεί κυρίως την Γερμανία και τις εξαγωγές της, με αποτέλεσμα τα θηριώδη ετήσια πλεονάσματα που φτάνουν τα $300 δισεκατομμύρια και το 9% του εθνικού ακαθάριστου προϊόντος της. Επακόλουθα, η τραυματισμένη από την κρίση των στεγαστικών ενυπόθηκων δανείων στις Η.Π.Α. οικονομία της Ευρώπης, δεν κατάφερε συνολικά να επανακάμψει ποτέ, παρά τον πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ που εκτύπωσε χωρίς αντίκρυσμα ο κος Draghi για αγορές κρατικών και εταιρικών ομολόγων, ανάβοντας το φιτίλι που θα τινάξει την ΕΕ στον αέρα σύντομα. Αν κάτι είναι πιθανό όμως για να εξεγείρει τους πολίτες σε μια ακόμη επανάσταση, αυτό δεν είναι άλλο από την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση των εισοδημάτων τους, όπως συμβαίνει με την εργατική και μεσαία οικονομική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία δέκα χρόνια. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς βαθύτερα, για να καταλάβει τις απονενοημένες προσπάθειες των πολιτών να στρέφονται σε ακραιφνείς δεξιές ή αριστερές πολιτικές παρατάξεις, οι οποίες εκμεταλλεύονται επιτυχημένα την αποτυχία του συστήματος, ανεβάζοντας τα ποσοστά τους, όπως δείχνει το γράφημα που ακολουθεί. Ο ευρωσκεπτικισμός, συσπειρώνεται επικίνδυνα στα δύο άκρα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, με αυτό της δεξιάς να υπερτερεί εύλογα λόγω κυρίως της μεταναστευτικής κρίσης.
Αμέσως μετά το Brexit, στα τέλη Ιουνίου της προηγούμενης χρονιάς, είχαμε αναφέρει ότι αυτή η μετωπική θα εξελιχθεί σε καραμπόλα:
“Όπως έχουμε επισημάνει ξανά, ακολουθούν εκτός από σημαντικές εκλογές (Ισπανία, Η.Π.Α. Γαλλία, Γερμανία) οι διαπραγματεύσεις του Brexit για τα δύο επόμενα χρόνια, που φαίνεται από τώρα πως θα είναι ένα χάος. Θα κερδίσουν ψήφο εμπιστοσύνης οι συντηρητικοί; Με ποιόν ηγέτη; Αν είναι ο Boris Jonshon, θα συνεχίζει να στηρίζει την αποσχιστική τάση ή ήταν ένα τέχνασμα του για να γίνει πρωθυπουργός; Ποιο ήταν το πραγματικό νόημα της οδηγίας που δόθηκε από τους πολίτες του Brexit; Ο φόβος για την μεταναστευτική κρίση, η οικονομία ή η δυσπραγία που επιφέρουν οι δαιδαλώδης διαδικασίες της ΕΕ; Το ότι δόθηκε εντολή σε μια κυβέρνηση που δεν θα υπάρχει σε λίγο, παίζει τρομακτικό ρόλο! Γιατί λοιπόν να μην οδηγηθεί ο βρετανικός λαός σε δεύτερο δημοψήφισμα; Τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή που θα προταθεί για ψηφοφορία στην Βρετανική βουλή και πως θα την ψηφίσουν οι βουλευτές, όταν οι περισσότεροι από αυτούς, ανεξαρτήτως κόμματος, έτειναν και προπαγάνδιζαν υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ; Ακόμη, μήπως θα αναγκαστεί η χώρα να προχωρήσει σε έκτακτες εκλογές μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, μεσούσης της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων, εφόσον πρώτα απ’ όλα κάνει επίσημα την αίτηση για το Άρθρο 50, κάτι που δεν έχει κάνει, τουλάχιστον μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές;”
Πολλά τα ερωτήματα που θέσαμε τότε, όπως και αυτό των νέων εκλογών, βασιζόμενοι κυρίως στο εσωτερικό, κρυφό δόγμα των πολιτικών από τις απαρχές του κόσμου, που επιτάσσει υψηλότερα το προσωπικό τους συμφέρον και την ματαιοδοξία τους από αυτό της κάθε χώρας και των πολιτών της και κυρίως το γεγονός ότι, οι διαψεύσεις τους λειτουργούν ως προειδοποίηση προς αυτούς που έχουν χωνέψει το επικίνδυνο παιχνίδι του ναρκισσισμού τους βαθιά μέσα τους. Πιστεύουμε πως η τακτική κίνηση της πρωθυπουργού κας May, δεν έχει ως μόνο στόχο την αποδυνάμωση των έτσι κι αλλιώς αποδεκατισμένων εργατικών του κου Corbyn. Mε τις δημοσκοπήσεις πρόθεσης ψήφου σαφώς προς το μέρος της με διαφορά είκοσι ποσοστιαίων μονάδων, η κα May είναι το πιθανότερο να επικρατήσει και να διασφαλίσει τη θέση της για τα επόμενα πέντε χρόνια, πετυχαίνοντας να είναι αυτή που θα βρίσκεται στο τιμόνι καθόλη την διάρκεια των διαπραγματεύσεων της απόσχισης, στην περίπτωση βέβαια πάντα που ο λαός της Μ.Βρετανίας επικυρώσει με την ψήφο του και πάλι το Brexit.
Kατά την γνώμη μας, η κίνησή της προσβλέπει επιπλέον στην αγορά πολύτιμου χρόνου για τις διαπραγματεύσεις αποχώρησης με την Γερμανία. Είναι διαφορετικό να ξέρει το αγγλικό επιτελείο πως, εφόσον περάσει στον δεύτερο γύρο η κα Le Pen, άσχετα αν δεν καταφέρει να πάρει την προεδρία, θα υπάρχει ένα επισημοποιημένο ισχυρό αντιευρωπαϊκό μέτωπο στην Γαλλία για να καταστρώσει την στρατηγική της ενάντια στην Γερμανία, έχοντας συμπαράσταση από τις ζυμώσεις που θα ακολουθήσουν στην Γαλλία. Όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί, η Μ.Βρετανία μαζί με την Γαλλία ξεπερνούν το 30% του συνολικού ακαθάριστου προϊόντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τυχόν αποχώρησή τους, με δεδομένο τις χρεωκοπημένες ιταλικές και ισπανικές τράπεζες, αφήνει την Γερμανία μόνη της να πληρώνει τον λογαριασμό για όλη την ένωση. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές, η πίεση προς τους γερμανούς για ριζική αλλαγή της τακτικής τους ή διάλυση της ευρωζώνης, αρχίζει ίσως να παίρνει σάρκα και οστά. Κι όλα αυτά, με δηλωμένη ήδη την διάθεση των αμερικανών για ανάληψη της πρωτοκαθεδρίας στο διαίρει και βασίλευε εντός της ΕΕ.
Ας θυμηθούμε τι γράφαμε πριν ένα μήνα περίπου, ακριβώς μετά το δείπνο στις Βερσαλλίες:
“Με την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων, η καγκελάριος, προσπαθεί να δέσει στο άρμα της, εκτός από την αποικία της χώρας μας και της Πορτογαλίας, τις ηγεμονικές τάσεις της Γαλλίας, που ήθελε να ομαδοποιήσει τον Ευρωπαϊκό νότο ως αντίβαρο στην εξτρεμιστική πολιτική της λιτότητας, σε μια Ευρωζώνη μεταξύ ίσων μελών. Μιας λιτότητας που καταστρέφει κάθε ελπίδα ανάπτυξης των υπερχρεωμένων χωρών, οι οποίες γνωρίζουν ότι στον επόμενο ανοδικό κύκλο των επιτοκίων δεν θα μπορέσουν να μετακυλήσουν εύκολα και να εξυπηρετήσουν το χρέος τους σε ευρώ, χωρίς να σκλαβωθούν στην Γερμανία. Επιπρόσθετα, η μεγαλύτερη αύξηση του πληθωρισμού των χωρών της Ευρωζώνης σε σχέση με την Γερμανία, θα συνεχίσει την πετυχημένη, μερκαντιλιστική τακτική της τελευταίας, πριμοδοτώντας ακόμη περισσότερο την βιομηχανική παραγωγή της, κυρίως λόγω της χαμηλότερης αναπροσαρμογής των μισθών, φέρνοντας σε ακόμη δυσχερέστερη θέση τα υπόλοιπα μέλη της ζώνης του ευρώ.
Δεν είναι άστοχη λοιπόν η πολιτική της κας Le Pen, να γυρίσει την γαλλική οικονομία στο φράγκο, σε αρχική ισοτιμία με το ευρώ 1:1, ούτε η δήλωση του κου Trump για την υποτιμημένη ισοτιμία του ευρώ προς το δολλάριο, ονομάζοντας ως υπεύθυνη την Γερμανία. Θεωρούμε πολύ δύσκολο να εκλεγεί η ηγέτης των ακροδεξιών στις προεδρικές εκλογές της χώρας της, πόσο μάλλον να καταφέρει να βρει συμμάχους για να κηρύξει δημοψήφισμα παραμονής ή όχι στο ευρώ, αλλά αν η Γαλλία δεν θέλει να καταστραφεί σύντομα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αποχώρησή της.
To γαλλικό χρέος είναι κατά 60% εξωτερικό κάτι που θα την βοηθήσει απόλυτα αν μεταστραφεί στο φράγκο και το υποτιμήσει μεταγενέστερα. Με την βιομηχανική της παραγωγή κατακερματισμένη σε σχέση με την γερμανική και το άνοιγμα των τραπεζών της, ύψους περίπου 350 δισεκατομμυρίων ευρώ στις ιταλικές τράπεζες, όπως έχουμε αναφέρει, η Γαλλία θα πρέπει να αποχωρήσει από το κοινό νόμισμα. Στην περίπτωση που δεν το κάνει, οι ταραχές που είδαμε τον προηγούμενο μήνα, θα επαναληφθούν και μάλιστα σε βαθμό που θα κινδυνεύσει η ίδια η ύπαρξη της δημοκρατίας της.”
Οι τέσσερις βασικοί διεκδικητές για την προεδρία της Γαλλίας, κινούνται αυτή τη στιγμή σε ποσοστά από 20% ως 25%, με ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό της τάξης του 30% των ψηφοφόρων να δηλώνουν αναποφάσιστοι. Στο παραπάνω διάγραμμα της δημοσκόπησης για λογαριασμό του Economist, φαίνεται να παίρνει το προβάδισμα στον δεύτερο γύρο της 7ης Μαΐου κος Macron, με μόλις 1% πιθανότητα της κας Le Pen, αν και έχουμε μάθει να κρατάμε μικρό καλάθι στα αποτελέσματα των ερευνών μετά την αποτυχία τους να προβλέψουν το Brexit και την εκλογή του κου Trump. Παραδόξως, όλοι οι σχολιαστές φαίνεται να πιστεύουν πως η ΕΕ θα αποφύγει ακόμη ένα σκόπελο και θα βασιλεύσει αιώνια, αν η κα Le Pen δεν κερδίσει στις εκλογές.
Σε μας, αντίθετα, μοιάζει ως μια τελευταία ευκαιρία για το ευρωιερατείο των Βρυξελλών να αφουγκραστεί τον παλμό των αντιφρονούντων πολιτών της ΕΕ απέναντι στο κατεστημένο και να προχωρήσει σε δομικές αλλαγές, ικανές να εξασφαλίσουν την μακροημέρευση της ένωσης. Γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι, θα έχουμε μάλλον ακόμη μια επανάληψη των εορταστικών χειραψιών και των γλαφυρών δηλώσεων από τους εκλεγμένους και μη διοικητικούς παράγοντες της ΕΕ, παρόμοιες με αυτές των ολλανδικών εκλογών, αν χάσει η κα Le Pen, πιστεύουμε -και μακάρι να κάνουμε λάθος- πως, θα χαθεί και η τελευταία ευκαιρία να αναδομηθεί δημοκρατικά η ένωση. Βλέπετε, οι κλειδοκράτορες, οδηγούμενοι από την εξάρτηση στην καρέκλα τους και το προσωπικό τους συμφέρον, θα βαπτίσουν το κρέας ψάρι ξανά. Αντί να θορυβηθούν από το πλέον του 30% που πήρε ο κος Wilders στην Ολλανδία ή και το αντίστοιχο πιθανά ποσοστό που μπορεί να πάρει αν περάσει στον δεύτερο γύρο η κα Le Pen, θα αισθανθούν ανακούφιση πιστεύοντας ότι όλα πάνε καλά. Κι αυτό θα είναι το μοιραίο τους λάθος, αφού θα βρεθούν στο έλεος των αγορών ξανά, όπως το 2012, με τα ομόλογα και τα χρέη των ευρωπαϊκών κρατών να βουτάνε στο κενό, μετά το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης QE του κου Draghi.
Από τον Οκτώβριο της περασμένης χρονιάς , αλλά όπως δείξαμε και στα μέσα Μαρτίου, η φυγή κεφαλαίων από την Ιταλία προς την Γερμανία -κι από εκεί στις Η.Π.Α και τους λογαριασμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών που ανοίγουν παραρτήματα για να παρκάρουν τα κεφάλαιά τους στους ειδικούς, τοκοφόρους λογαριασμούς της FED- έχουν φτάσει περίπου 100 δισεκατομμύρια ευρώ υψηλότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του μήνα στο σύστημα Target 2 , που απεικονίζεται στο διάγραμμα που ακολουθεί. Η πορεία μετατροπής των αποθεμάτων από ευρώ σε δολλάρια, μόνο να αυξηθεί περαιτέρω περιμένουμε, με βάση την απλή λογική.
Μιλώντας για το δολλάριο, έφτασε η ώρα να δούμε που έκλεισε την εβδομάδα και πως κινήθηκαν τα πολύτιμα μέταλλα. Όπως θα δείτε στο διάγραμμα που ακολουθεί, βρίσκεται ακόμη στην περιοχή για την οποία είχαμε αναφέρει την τρίτη εβδομάδα του Μαρτίου ότι λειτουργεί σαν μαγνήτης, χωρίς να την έχει διασπάσει καθοδικά ώστε να ενεργοποιηθεί ο υποψήφιος σχηματισμός κορυφής. Έχουμε όμως δύο σημαντικές διαφορές από τότε ως σήμερα. Πρώτον, με το χαμηλό της επόμενης εβδομάδας καθιέρωσε πτωτική τάση, αλλά και διαφοροποίησε τον σχηματισμό από έναν υποψήφιο κορυφής, σε ένα συσπειρωτικό τρίγωνο (διακεκομμένες μπλε γραμμές) που, με βάση τις πιθανότητες, προκρίνει συνέχεια της ανοδικής τάσης. Δεν είναι καθόλου απίθανο φυσικά, να δούμε μια εξαιρετικά βίαιη κίνηση στο άνοιγμα των αγορών μετά το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών που θα φτάσει τόσο χαμηλά για να δοκιμάσει την δύναμη των αγοραστών στην περιοχή από τα 98.70 ως τα 97.30, όπου βρίσκεται και η κυρίαρχη ανοδική γραμμή τάσης (κόκκινη διακεκομμένη), η οποία ξεκινά από τα χαμηλά του 2014.
DOLLAR FUTURES, W, ICE[+] click images to enlarge
O λόγος που υποψιαζόμαστε μια απόλυτα βίαιη κίνηση, φαίνεται ξεκάθαρα στο διάγραμμα μας που ακολουθεί και δείχνει την υψηλή μεταβλητότητα (volatility) στην διαπραγμάτευση του ευρώ. Η ανοδική διάσπαση της καθοδικής γραμμής τάσης που ξεκινά από τα υψηλά του 2012 με την κρίση της χώρας μας και την υπογραφή της καταδίκης του PSI, προμηνύει εξαιρετικά μεγάλη κίνηση στο κοινό νόμισμα για την επόμενη βδομάδα. Προειδοποιούμε λοιπόν τους συνήθως ριψοκίνδυνους νεαρούς επίδοξους traders, να μην υποκύπτουν στις σειρήνες του εύκολου και άκοπου πλουτισμού και να κάνουν αυτό που κάνουν οι επαγγελματίες σε τέτοιες περιπτώσεις πιθανής απόκλισης μεγαλύτερης του 30% από το μέσο όρο (3SD event), που δεν είναι άλλο από το να απέχουν από την διαπραγμάτευση!
Αρνητικά και μάλιστα με μικτή απόδοση έκλεισαν την εβδομάδα τα πολύτιμα μέταλλα, με τον χρυσό μειωμένο ελάχιστα στα $1,289.1, αλλα με το ασήμι να πέφτει κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες στα $17.85, ανά ουγκιά αντίστοιχα.
Η μεταβλητότητα που προαναφέραμε, δεν περιμένουμε να υπάρξει μόνο στην ισοτιμία του ευρώ με το δολλάριο και τα υπόλοιπα νομίσματα, αλλά θα διαχυθεί πιθανά και στα πολύτιμα μέταλλα. Δεν είναι λοιπόν απίθανο ο χρυσός να δοκιμάσει για μια ακόμη φορά την δύναμη των πωλητών στην βασική γραμμή τάσης που βρίσκεται τώρα περίπου στα $1,310, πριν οπισθοχωρήσει ακολουθώντας το ασήμι προς τα κάτω. Έτσι κι αλλιώς, στην τελευταία εβδομαδιαία έκθεσή μας, είχαμε αναφέρει ως τελευταία σημαντική αντίσταση τα $1,292, τιμή που δοκίμασε, αλλά απέτυχε να ξεπεράσει ανοδικά, όπως θα δείτε στο διάγραμμα μας που ακολουθεί.
Μόνο διαπερνώντας αυτό το όριο και κλείνοντας πάνω του, μπορεί αυτή τη στιγμή να απειλήσει κατ’αρχήν την ζώνη ανάμεσα στα $1,308 και τα $1,325, με δυσκολότερη αντίσταση αυτήν των $1,338 ανά ουγκιά. Στην περίπτωση που οπισθογυρίσει, η σημαντική στήριξη βρίσκεται στην περιοχή ανάμεσα από τα $1,265 και τα $1,261, με κρίσιμη την ζώνη γύρω από τα $1,255, για την περαιτέρω διατήρηση της ανοδικής του τάσης.
O λόγος που ίσως είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί αυτή την στιγμή, δεν κρύβεται στην απόδοση του χρυσού ο οποίος βρίσκεται σε ξεκάθαρη ανοδική κατάσταση σε όλα σχεδόν τα χρονοδιαγράμματα, συμπεριλαμβανομένου και του μηνιαίου, κρίνοντας με βάση την ορμή (momentum). O λόγος, κρύβεται στην απόκλιση που εμφάνισε το ασήμι την προηγούμενη βδομάδα, διαφοροποιώντας την πορεία του από τον χρυσό. Παρόλο που βρισκόταν μέσα στην ζώνη προσφοράς (κόκκινο πλαίσιο), είχε διαπεράσει ανοδικά την προηγούμενη βδομάδα την δευτερεύουσα βασική γραμμή τάσης (διακεκομμένη γραμμή) από τα υψηλά του 2012, προϊδεάζοντας πολλούς για συνέχιση της ανόδου. Η απόδοσή του όμως την βδομάδα που μας πέρασε, υποψιάζει για ψευδές σπάσιμο (false break), γεγονός που περιμέναμε να συμβεί κι είχαμε προειδοποιήσει σχετικά από την τρίτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου, αλλά και ακριβώς πριν ένα μήνα, με βάση τις δεσμεύσεις των traders στα προθεσμιακά συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης.
Oι περισσότεροι traders έχουν μάθει, μαζί τους κι εμείς, να μην πηγαίνουν κόντρα στις διαθέσεις του έξυπνου χρήματος, πληρώνοντας αρκετά ακριβά αυτό το μάθημα. Όταν οι commercials, ή hedgers όπως τους αναφέρει το διάγραμμα της Sundial Research που ακολουθεί, αυξάνουν τις ανοικτές πωλήσεις short εναντίον των αντίπαλων κερδοσκόπων – και οι δύο κατηγορίες περιέχουν αρκετούς από αυτούς- δεν είναι συνετό κάποιος να ποντάρει εναντίον τους. Αυτή τη στιγμή κατέχουν ρεκόρ short συμβολαίων σε διάστημα δέκα σχεδόν χρόνων. Ποιός ο λόγος κανείς να μην δείξει υπομονή και να περιμένει αργότερα να αγοράσει κάτι που επιθυμεί με έκπτωση; Εκτός αν πιστεύει πως, μπορεί να πηγαίνει στο καζίνο και να κερδίζει κάθε φορά αυτούς που διαχειρίζονται τα παιχνίδια. Ως γνωστόν, αυτοί είναι οι καλύτεροι πελάτες…
Για το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, επιτρέψτε μας να δώσουμε τα συγχαρητήριά μας στην κυβέρνηση για το καταπληκτικό αποτέλεσμα του πρωτογενούς πλεονάσματας της τάξης του 3.9% για το 2016! Επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο τις προβλέψεις και τις απαιτήσεις των θεσμών της τρόικας και προσωπικά του κου Schaumble και αφόπλισε όποια ελάχιστα πλεονεκτήματα είχαν απομείνει για να μην δεχθεί την παρανοϊκή και πρωτοφανή στα οικονομικά χρονικά, απαίτησή τους να πετυχαίνει μια χώρα τέτοια νούμερα για τα επόμενα δέκα χρόνια. Βέβαια, αυτούς -και προφανώς και τις ελληνικές κυβερνήσεις- δεν τους ενδιαφέρει ότι καλούνται οι πολίτες, οι τωρινοί καθώς και οι επόμενες γενιές, να εξυπηρετήσουν το δημόσιο χρέος, ούτε πως δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν μέσα σε μια αγορά που έχει στεγνώσει ολοκληρωτικά από ρευστότητα. Αδιαφορούν επιπρόσθετα για το γεγονός ότι οι απλήρωτοι λογαριασμοί του δημοσίου έχουν φτάσει στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ!
Μόνο ανόητοι, ανιστόρητοι, βολεμένοι και δοτοί πιστεύουν ότι αυτός είναι ο τρόπος να ορθοποδήσει μια οικονομία και δυστυχώς στην χώρα μας υπάρχουν διαχρονικά αρκετοί τέτοιοι, που υποστηρίζουν, μαζί με όσους θέλουν να συνεχίσουν την κατοχή της χώρας μας, πως, χωρίς έλλειμα είναι δυνατόν ποτέ να ανακάμψουμε από το βάραθρο. Μια ματιά στο γράφημα που ακολουθεί, με βάση τα τελευταία, διαθέσιμα στοιχεία του 2015 από τον ΟΟΣΑ (ΟΕCD), αποδεικνύει ότι τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο έχουν σταματήσει να αποταμιεύουν, αλλά βρίσκονται σχεδόν 20% κάτω από το όριο για να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα και να επιβιώσουν, όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης βρίσκεται στο +5.5% υπέρ της αποταμίευσης. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως, όταν ανακοινωθούν τα νούμερα του 2016 το ποσοστό μπορεί και να έχει διπλασιαστεί.
Κι όλα αυτά σε μια χώρα που συμπλήρωσε 8 χρόνια σε κρίση, έχει απολέσει το ένα τρίτο του εθνικού ακαθάριστου προϊόντος της, έχει χάσει την κυριαρχία της, με το ποσοστό της ανεργίας στην νεολαία να ξεπερνά το 50%, ενώ συνάμα είναι εθισμένη να παρακολουθεί φανατικά ρεάλιτυ τηλεσκουπίδια, αδυνατώντας να διαμορφώσει τις συνθήκες για έναν πολιτισμένο, ενωτικό, δημόσιο διάλογο. Ας μην απορεί λοιπόν κανείς όταν, εκτός από τους λαθρομετανάστες που θα πολλαπλασιαστούν και θα εξελιχθούν μελλοντικά σε μόνιμους, παράνομους κατοίκους, οι ελληνικές εξοχικές κατοικίες θα αγοράζονται πάμφθηνα από ξένους σαν ζεστό ψωμί, όπως θα γίνει και με τις κατασχεμένες πρώτες κατοικίες, όταν τιτλοποιηθούν. Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν. Η ζωή έχει έναν τρόπο να καταδικάζει όσους δεν στέκονται ικανοί να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της. Ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας οδηγήσει εκεί. Ακόμη και η αδήλωτη, συμπλεγματική, πρόσφατη συγνώμη του κου Tomsen, για τα δεκάδες “λάθη” του ταμείου του, είναι μια αρχή για να ξεκινήσουν οι αντεκδικήσεις.
Υγιαίνετε!
HOUSEHOLD SAVINGS Total % of household disposable income, 2000 – 2015, OECD