30.04 2017

Let them eat cake, part deux

PMG WEEKLY REPORT COVER PICTURE APR30:17

Μπορεί τα εκλογικά αποτελέσματα στην Γαλλία να χαρακτηρίστηκαν λογικά σε πρώτη ανάγνωση, ίσως και αναμενόμενα από τους περισσότερους σχολιαστές, αφού αυτή τη φορά οι έρευνες ψήφου έπεσαν πολύ κοντά στα τελικά αποτελέσματα. Με μια δεύτερη ματιά όμως, σαφώς αναδεικνύουν την δομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την αναζωπύρωση στο προσκήνιο των ταξικών καταβολών, οι οποίες λογικά πάντα συγχρωτίζονται με το εισόδημα και την δυνατότητα επιβίωσης, αλλά κι επιπρόσθετα το χάσμα των γενεών. Κι είναι αυτό, το τελευταίο, όπως θα δούμε παρακάτω, που θα παίξει κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ίσως να ενεργοποιήσει και τον διχασμό, στην πορεία της απομάκρυνσης από τα εθνικά ιδεώδη προς τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό μια υπερεθνικής οντότητας, όπως είναι ο μακρόπνοος σχεδιασμός και ο ιδανικός στόχος των θεσμικών οργάνων και της ευρωπαϊκής ελίτ για την ΕΕ.

Μπορεί σε πολλούς να φαίνεται σοκαριστικό το γεγονός ότι για πρώτη φορά κατέρρευσαν οι παραδοσιακές δυνάμεις των σοσιαλιστών και των κεντροδεξιών ρεμπουμπλικάνων. Στους περισσότερο προσεκτικούς παρατηρητές, κάτι τέτοιο ήταν εμφανές στα πλέον χαμηλά ποσοστά αποδοχής του προέδρου Hollande, από την αρχή της προεδρίας του, όσον αφορά στους σοσιαλιστές. Η πλήρης δε αδυναμία των ρεμπουμπλικάνων να συντάξουν μια δυναμική αντιπολίτευση τα τελευταία οχτώ χρόνια, καθώς και το σκάνδαλο της “Πηνελόπης” του κου Fillon στην προεκλογική διαδικασία, έσβησαν κάθε ελπίδα για τυχόν ανασύνταξη των δυνάμεών τους. Στον χάρτη που ακολουθεί, έχουμε μια πρώτη εικόνα της διαίρεσης της χώρας ανά εκλογική περιφέρεια, με την κα Le Pen να κερδίζει στις περισσότερο βόρειες, βιομηχανικές περιοχές που έχουν πληγεί από την κρίση, ακριβώς όπως έγινε και με το αποτέλεσμα του κου Trump, και τον νικητή, κο Macron, να επικρατεί στις νοτιοδυτικές και στα ατλαντικά παράλια της χώρας.

Η δεύτερη και σημαντικότερη εικόνα που αφορά όχι μόνο στο μέλλον της Γαλλίας, αλλά και την προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που προαναφέραμε, είναι οι ψήφοι των νέων ανθρώπων στο κοινό από δεκαοκτώ ως τριαντατεσσάρων χρόνων, η οποία είναι ακριβώς αντίθετη από το εκλογικό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου. Ο κορμός δηλαδή των πολιτών που αρχίζουν να σηκώνουν και θα αναλάβουν ολοσχερώς το φορολογικό βάρος στο κοντινό μέλλον, κινήθηκε στα δύο άκρα, με πρώτη την κα Le Pen, δεύτερο τον εξίσου αντισυστημικό ακροαριστερό κο Melenchon και μόλις τρίτο τον κο Macron με 22% των ψήφων. Μπορεί η κα Merkel και εν χορώ οι Βρυξέλλες να αναστέναξαν από ανακούφιση, όπως προηγουμένως στην Ολλανδία, μετά την ανακοίνωση των exit polls και των πρώτων επίσημων αποτελεσμάτων, είναι σίγουρο όμως ότι διαβάζοντας αναλυτικά τις επιθυμίες των εκλογέων, αντιλήφθηκαν πως η Γαλλία είναι ένα καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα και η εκφρασμένη μέσω συνεχών ταραχών τον τελευταίο χρόνο αντιευρωπαϊκή διάθεση της γαλλικής νεολαίας, οφείλουν να ληφθούν πολύ σοβαρά από τα ανεξέλεγκτα όργανα του ευρωιερατείου.

Φυσικά, πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, μέχρι να κορυφωθεί η κρίση, όπως πάντα συμβαίνει με τους πολιτικούς. Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να έχουν υπόψιν τους όλοι όσοι πιστέψουν πως, επειδή άλλαξε ένα πρόσωπο στην προεδρία μιας χώρας, είναι δυνατό να αλλάξει μια υποχθόνια αντιδημοκρατική στρατηγική δεκαετιών, που αφήνει τους πολίτες σε δεύτερη μοίρα απέναντι σε διεθνή, αδιαφανή κέντρα εξουσίας. Ούτε τα δημοσιονομικά της χώρας πρόκειται να αλλάξουν, ούτε το έλλειμμά της, ούτε προφανώς ο υπέρογκος ιδιωτικός και δημόσιος δανεισμός της, που κάτω από την λαιμητόμο του κοινού νομίσματος μόνο θα αυξάνει στο μέλλον, όπως και η πίεση των πολιτών για την επιβίωση. Μπορεί να κατηγορούμε όλοι μας τους κερδοσκόπους των αγορών, μόνο που πρέπει να θυμόμαστε πως, οι αναλύσεις τους που βασίζονται σε θεμελιώδη, είναι τις περισσότερες φορές σωστές. Το μεγάλο κεφάλαιο και τα τεράστια, διαχρονικά χαρτοφυλάκια δεν κινούνται κατά τύχη από την μια χώρα στην άλλη και από την μια ήπειρο στην επόμενη. Όπως δείξαμε πριν ένα μήνα περίπου, σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της ΕΚΤ, η έξοδος από τα κρατικά ομόλογα των χωρών μελών της Ευρωζώνης, έχει ήδη αρχίσει.

Ο αυτοδιαφημιζόμενος ως ανεξάρτητος και πλασαριζόμενος ως μεσσίας της Ευρωζώνης από τα κύρια ΜΜΕ της χώρας του και όχι μόνο, κος Macron, είναι προφανώς τόσο συστημικός που κατάφερε να λάβει τηλεφώνημα στήριξης, εκτός από την καγκελάριο Merkel και από τον πρώην πρόεδρο των Η.Π.Α. κο Obama(!), επισημοποιώντας μάλλον τόσο το πλάνο του τελευταίου να μην αποχωρήσει από το παγκόσμιο γίγνεσθαι, όσο και τις φήμες που αναφέρουν ότι βρίσκεται στην υπηρεσία του κου George Soros. Με αυτόν τον τρόπο, ο πρώην τραπεζίτης της οικογένειας Rothchild, σύμβουλος και υπουργός της τελευταίας κυβέρνησης του κου Hollande, κατάφερε να μπει σφήνα στην καθιερωμένη σε όλη την διάρκεια της πέμπτης δημοκρατίας εναλλαγή των σοσιαλιστών με τους ρεπουμπλικάνους. Κι εδώ, έρχεται η ειδοποιός διαφορά, η οποία από την ώρα που πειραματικά δοκιμάστηκε στην Γαλλία, είμαστε σίγουροι ότι θα επανακάμψει σύντομα και σε κάποια άλλη χώρα ως τακτική. Το σύστημα, αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού, αδιαφορώντας προφανέστατα πια για την βούληση των πολιτών.

Ο κος Macron, εξελέγη χωρίς καν να έχει ιδρύσει κόμμα, ανατρέποντας για πρώτη φορά την ακρογωνιαία πρακτική της πολιτικής έκφρασης, κατά την οποία ο ηγέτης δοκιμαζόταν κι εκλεγόταν πρωταρχικά από μια βάση. Κατ’ ουσίαν, το κατεστημένο, εγκαθίδρυσε έναν τοπικό μάνατζερ της αρεσκείας του, όπως ακριβώς κάνει μια πολυεθνική εταιρία στα τοπικά της ανά τον κόσμο παραρτήματα. Τώρα, απομένει μάλλον η διαλογή από το διεθνές, κεντρικό στρατηγείο σε συνδυασμό με το γαλλικό τμήμα “ανθρώπινων πόρων” – το οποίο εμφανώς διαχειρίζεται η κατά 25 χρόνια (!) μεγαλύτερη σύζυγος του κου Macron- των υπόλοιπων μάνατζερ που θα στελεχώσουν την κυβέρνηση του, στην περίπτωση που εκλεγεί τελικά στην προεδρία της χώρας του. Το περιτύλιγμα μπορεί να αλλάζει, το περιεχόμενο παραμένει το ίδιο. Από την ίδια δεξαμενή των απολιτίκ σοσιαλιστών και των κεντροδεξιών θα είναι οι καινούργιοι “μάνατζερ”, που θα καλεστούν να εκλεγούν στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Αν υπήρχε μια περίπτωση να επικαλεστούμε ξανά ως πιθανότητα να συμβεί το ιστορικό “Let them eat cake”, της Μαρίας Αντουανέτας στο ξέσπασμα της γαλλικής επανάστασης, πιστεύουμε πως είναι αυτή. Όπως θα δείτε ακριβώς από κάτω στο διάγραμμα της Capital Economics, η δυναμική του κου Macron συμβαδίζει με τις μετρήσεις για την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Όσο η τελευταία διατηρεί την ανοδική πορεία της, κανένα πρόβλημα. Μόλις όμως ξεκινήσει ο αρνητικός κύκλος της μετά το καλοκαίρι, θα δούμε τις δοκιμασίες του κου Macron και των εντολέων του να ξεκινούν για τα καλά.

Ρίχνοντας μια ματιά στην πορεία του γαλλικού δεκαετούς, θα μπορούσαμε εκ προοιμίου να πούμε ότι οι πιθανότητες νίκης της κας Le Pen ήταν μικρότερες του 50%. Με όρους τεχνικής ανάλυσης, είναι στατιστικά μικρή η περίπτωση να ξεσπούσε τώρα ανοδικά το επιτόκιο και να διαπερνούσε με την δεύτερη κιόλας φορά την αντίσταση (κόκκινο πλαίσιο), άρα να έπεφταν τα ομόλογα. Τέτοιου είδους σχηματισμοί, όπως η καθοδική σφήνα (falling bullish wedge), συνήθως δοκιμάζουν τα χαμηλά για μια ακόμη φορά πριν την καθοριστική, ανοδική διάσπαση. Αν μπορούσαμε να διακινδυνεύσουμε μια πρόβλεψη, πράγμα που κάνουμε όσο λιγότερο μπορούμε σεβόμενοι την αγορά και την επίσημη χειραγώγησή της από τις κεντρικές τράπεζες μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης QE, θα λέγαμε πως η απόκλιση που σχηματίζεται με την ορμή (momentum) στο κάτω πάνελ, θα οδηγήσει το επιτόκιο χαμηλότερα και είτε θα δημιουργήσει έναν σχηματισμό πάτου (inverse head & shoulders), είτε θα δοκιμάσει την κάτω γραμμή που ορίζει την σφήνα για τελευταία φορά. Μόλις όμως γυρίσει ανοδικά, θα είναι μάλλον απίθανο να αντέξει για έκτη φορά η πάνω γραμμή της σφήνας που αρχίζει την εποχή της μεγάλης κρίσης 2007.

Όσο περισσότερο δοκιμάζει η τιμή ένα επίπεδο με συνεχείς επισκέψεις της, τόσο μεγαλώνουν οι πιθανότητες αυτό το επίπεδο να σπάσει. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει πως, σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο περιβάλλον, οι πιθανότητες για μεγάλη πτώση των γαλλικών ομολόγων και αντίστοιχη άνοδο των επιτοκίων, είναι παραπάνω από αρκετά αναμενόμενες. Ο στόχος πρόβλεψη που δίνει η τεχνική ανάλυση σε αυτούς τους σχηματισμούς, είναι η κορυφή της σφήνας, άρα το 5%, το οποίο θεωρούμε ικανό να επιτευχθεί μέσα στην επόμενη τριετία το αργότερο.

FRANCE 10Y YIELD, M, INDEX[+] click images to enlarge

Πότε μπορεί να ξεκινήσει μια τέτοια πορεία; Ευνόητα, μόλις αρχίσουν να βεβαιώνονται οι διαπραγματευόμενοι στην αγορά των ομολόγων, ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο κος Draghi θα σταματήσουν ή θα μετριάσουν την ποσοτική χαλάρωση QE, ή καλύτερα το αλόγιστο τύπωμα δισεκατομμυρίων ευρώ χωρίς αντίκρυσμα για αγορές κρατικών και εταιρικών ομολόγων, όπως επανειλημμένα ζητά η Γερμανία και ο κος Schauble. Το άλλοθι του κεντρικού τραπεζίτη και πρώην διευθυντή της Goldman Sacks στην Ευρώπη, είναι πως η άνοδος του πληθωρισμού θα βοηθήσει την οικονομία της Ευρώπης να ανακάμψει.

Για την ώρα, όπως θα δείτε στο διάγραμμα του φίλου αναλυτή JS Blockland παρακάτω, δείχνει ότι ο ισολογισμός της ΕΚΤ, ή δυνητικά η ποσότητα χρήματος που υποτίθεται πως κυκλοφορεί, έχει φτάσει στα 4 τρισεκατομμύρια ευρώ, από μόλις 1.5 το 2008. Οι προβλέψεις όμως της αγοράς για τον πληθωρισμό των δύο επόμενων χρόνων (μαύρη) και των επόμενων πέντε (κόκκινη), ξεκίνησαν την κάθοδό τους, ακολουθώντας την τιμή του πετρελαίου. Αν μπορούσε να κάνει κάτι ο κος Draghi για να βεβαιώσει τους συμμετέχοντες στις αγορές ομολόγων και κρατικού χρέους ότι το ευρώ είναι θνησιγενές, ήταν το περίφημο μπαζούκα του ή το “whatever it takes”. Αυτό που δεν ομολόγησε όμως στους απλούς ανθρώπους ήταν πως, η προσπάθεια να σώσει τις χρεοκοπημένες τράπεζες και το ημιτελές πλαίσιο της ευρωζώνης, θα ήταν ταυτόγχρονα και η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από καταβολής πολιτισμού, από τους μη έχοντες προς τους έχοντες.

Μιλώντας για το ευρώ κι έχοντας προειδοποιήσει για την μεγάλη μεταβλητότητα του στην προηγούμενη εβδομαδιαία μας έκθεση, είδαμε πράγματι την βίαιη κίνηση που προβλέπαμε με το άνοιγμα των αγορών μετά τις γαλλικές εκλογές. Ανοίγοντας στο 1.0821 με κενό υψηλότερο από ότι είχε κλείσει στο 1.0738, το ευρώ επιβεβαίωσε και τους λιγότερο υποψιασμένους ότι, πράγματι, ο κος Macron είναι ο αγαπημένος του συστήματος. Αυτής της απάνθρωπης μηχανής, που μονίμως λανθάνει και πάντα καλεί τους απλούς ανθρώπους να πληρώνουν παραπάνω φόρους για να καλύπτουν τον λογαριασμό που προκύπτει από την απληστία όσων την συνθέτουν και την ορίζουν. Θα δείτε στο εβδομαδιαίο διάγραμμα μας που ακολουθεί, ότι το κενό δημιουργήθηκε ακριβώς εκεί που υπήρχε η αντίσταση που δημιουργεί η καθοδική βασική γραμμή τάσης (μπλε), η οποία ξεκινά από το υψηλό του 2014.

Όπως είχαμε επισημάνει στα μέσα του προηγούμενου μήνα, ένα εβδομαδιαίο κλείσιμο πάνω από τα 1.08050 θα αύξανε τις πιθανότητες να συνεχιστεί η άνοδός του προς προς το 1.1050, εφόσον ξεπεράσει το 1.0950, σημείο που παραμένει η πιο κοντινή του αντίσταση αυτή τη στιγμή. Πέρα από αυτές τις οριζόντιες αντιστάσεις, έχουμε σημάνει και τις πλάγιες (κόκκινες γραμμές), αλλά και μια κρυφή, δευτερεύουσα γραμμή τάσης (διακεκομμένη) που ξεκινά από το υψηλό του 2013. Μένει να δούμε πόσο θα κρατήσει η ανοδική πορεία του κοινού νομίσματος μετά την αναμενόμενη από όλους νίκη του κου Macron πριν την αναστροφή, μέχρι να καταλάβουν όλοι, ότι κανένα από τα αρχιτεκτονικά και υπαρξιακά προβλήματα του ευρώ δεν άλλαξε και μάλλον, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον.

ΕURO / DOLLAR, W, SPOTΑρνητικά έκλεισαν την εβδομάδα τα πολύτιμα μέταλλα, με τον χρυσό στα $1,269.5, μειωμένο κατά μιάμιση ποσοστιαία μονάδα και το ασήμι στα $17.15, επίσης κατά τέσσερις περίπου μονάδες, ανά ουγκιά αντίστοιχα.

Όπως επισημάναμε την προηγούμενη εβδομάδα επίσης:

¨Η σημαντική στήριξη για τον χρυσό βρίσκεται στην περιοχή ανάμεσα από τα $1,265 και τα $1,261, με κρίσιμη την ζώνη γύρω από τα $1,255, για την περαιτέρω διατήρηση της ανοδικής του τάσης”, ενώ επιπλέον υπογραμμίσαμε την υποψία μας:

“O λόγος που ίσως είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί αυτή την στιγμή, δεν κρύβεται στην απόδοση του χρυσού ο οποίος βρίσκεται σε ξεκάθαρη ανοδική κατάσταση σε όλα σχεδόν τα χρονοδιαγράμματα, συμπεριλαμβανομένου και του μηνιαίου, κρίνοντας με βάση την ορμή (momentum). O λόγος, κρύβεται στην απόκλιση που εμφάνισε το ασήμι την προηγούμενη βδομάδα, διαφοροποιώντας την πορεία του από τον χρυσό. Παρόλο που βρισκόταν μέσα στην ζώνη προσφοράς (κόκκινο πλαίσιο), είχε διαπεράσει ανοδικά την προηγούμενη βδομάδα την δευτερεύουσα βασική γραμμή τάσης (διακεκομμένη γραμμή) από τα υψηλά του 2012, προϊδεάζοντας πολλούς για συνέχιση της ανόδου. Η απόδοσή του όμως την βδομάδα που μας πέρασε, υποψιάζει για ψευδές σπάσιμο (false break), γεγονός που περιμέναμε να συμβεί κι είχαμε προειδοποιήσει σχετικά από την τρίτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου, αλλά και ακριβώς πριν ένα μήνα, με βάση τις δεσμεύσεις των traders στα προθεσμιακά συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης.”

GOLD FUTURES, W, COMEXΘα έπρεπε να κλείσει ο χρυσός πάνω από τα $1,250 – $1,255 τουλάχιστον στο τέλος του μήνα, για να δούμε μια αναστροφή, έστω και βραχυπρόθεσμη μέσα στον Μάϊο προς τα $1,305-$1,315, με την εβδομάδα μετά τις γαλλικές εκλογές να συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή τις περισσότερες πιθανότητες. Όπως προαναφέραμε, μια συστημική νίκη του κου Macron, θα δώσει ανοδική τάση στο ευρώ, άρα θα πιέσει καθοδικά το δολάριο και θα δώσει χώρο στα πολύτιμα μέταλλα να ανακάμψουν. Επακόλουθα, με νίκη της κας Le Pen, πιστεύουμε ότι θα δούμε ακριβώς το αντίστροφο σενάριο. Ένα εβδομαδιαίο κλείσιμο κάτω από την περιοχή που αναφέραμε, θα ενδυναμώσει την πίστη των traders ότι καταγράφηκαν τα υψηλά του βραχυπρόθεσμου κύκλου και η πίεση προς τα κάτω για τα πολύτιμα μέταλλα θα αυξηθεί περισσότερο.

SILVER FUTURES, W, COMEXΓια το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, ένα γράφημα από την κεντρική τράπεζα της Μ.Βρετανίας, την BOE, που αποτυπώνει το ποσοστό κατανόησης των ανθρώπων στις ομιλίες και τις εκθέσεις προέδρων ή ιδρυμάτων. Για όσους αναρωτιέστε γιατί ο κος Trump επαναλαμβάνει συνεχώς τις ίδιες λέξεις σε ένα λεξιλόγιο που δεν ξεπερνά τις εκατό κι όσους ακόμη χρειαζόσαστε κάποια επιπλέον απόδειξη ότι είναι εμβριθώς μελετημένος ο τρόπος ομιλίας των κεντρικών τραπεζιτών για την νομισματική πολιτική, καθώς και η αναπαραγωγή του από τα ΜΜΕ, ώστε οι πολίτες να καταλαβαίνουν όσο το δυνατόν λιγότερα. Εlvis, has left the building…