Η παγκόσμια τάση του διχασμού μεταδόθηκε από το Brexit και τις Η.Π.Α. στη Γαλλία.

text by PMG1 | in Weekly Reports

Συχνά αναφερόμαστε στο σύστημα, όχι όμως ως μια, υποτιθέμενα, καλοσχεδιασμένη μηχανή, ρυθμισμένη και καλοδουλεμένη σε ικανό βαθμό ώστε να λαμβάνει υπ΄όψιν της τα θέλω, τις ανάγκες και τις επιθυμίες όλων αυτών, τους οποίους έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετεί. Όλους δηλαδή εμάς τους πολίτες, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, κοινωνικής θέσης ή επιπέδου μόρφωσης, αλλά επίσης και θρησκείας, χρώματος ή καταγωγής. Από τις απαρχές της ιστορίας, αυτή η μηχανή αδυνατεί να βρει μια ισορροπημένη θέση, αμφιταλαντευόμενη δήθεν, γέρνοντας όμως πάντα ξεκάθαρα και πολλές φορές επικίνδυνα όπως στις μέρες μας, υπέρ όσων την συνθέτουν εκ των έσω, αντλώντας με αυτό τον αόρατο στις μάζες τρόπο, περισσότερη δύναμη έναντι των υπολοίπων που καλείται η μηχανή να εξυπηρετεί μέσα σε ένα κράτος δικαίου.

Υπάρχουν βέβαια περίοδοι και μάλιστα μεγάλες, που το σύστημα συγχρωτίζεται με την ανάπτυξη της οικονομίας, μασκαρεύοντας ίσως ακόμη και για κάποιες ολόκληρες γενιές την ανισότητα που το διέπει εξ ορισμού, τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με την παραγωγή και τους όρους διανομής του χρήματος. Η οικονομία όμως, από την άλλη πλευρά, δεν λειτουργεί μηχανικά, αλλά περισσότερο ως ένα οικοσύστημα, με αλληλεπιδράσεις που δημιουργούν οι δισεκατομμύρια άνθρωποι που ενεργούν μέσα σε αυτό, προσφέροντας το αγαθό του κόπου τους, το εμπόρευμα ή την υπηρεσία που τους εξασφαλίζει ιδανικά, όχι μόνο την επιβίωση με έναν, υποτίθεται ξανά, ασφαλή, άνετο και γεμάτο ελευθερία και δικαιοσύνη τρόπο, αλλά και την επιλογή να ζήσουν την ζωή τους, με όποιο τρόπο θέλουν. Με έναν από τους εκατοντάδες τρόπους που διαθέτει το σύστημα, έχει πείσει τους πάντες, ότι αυτό, δικαιωματικά μπορεί και πρέπει να ρυθμίζει όλες τις μεταβλητές οι οποίες είναι απαραίτητες για να λειτουργεί απρόσκοπτα το οικοσύστημα της οικονομίας. Έχει πείσει τους πάντες ότι αυτό δημιουργεί τις συνθήκες μιας ευνομούμενης πολιτείας, τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της εργασίας, καθώς και του χαλκιδευμένου αποδεκτού status, εφαρμόζοντας δαιμονικά την τακτική του μαστιγίου με το καρότο και χειραγωγώντας τα μυαλά των ανθρώπων ως αποτέλεσμα.

Δεν χρειάζεται κανείς να παρακολουθεί πολύπλοκα οικονομικά διαγράμματα, ούτε δυσνόητες αναλύσεις προκειμένου να προσμετρήσει την δυναμική της οικονομίας. Οποτεδήποτε ο ρυθμός της τελευταίας υποχωρεί, μαραζώνοντας τις ζωές των ανθρώπων, οι τελευταίοι τείνουν να εξεγείρονται διεκδικώντας αυτό που τους ανήκει. Με την ομηρικών διαστάσεων καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα μας και την σημαντικά μικρότερη, για την ώρα μόνο, αυτών του μεσογειακού νότου, δεν είναι να απορεί κάποιος που οι πολίτες αυτών των χωρών τοποθετούνται θετικά, πλέον του 60%, απέναντι στο ενδεχόμενο εξέγερσης εναντίων των κυβερνήσεών τους, όπως φαίνεται στο γράφημα της Atlas που ακολουθεί. Βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα, οι κυβερνήσεις αυξάνουν τους φόρους την χειρότερη στιγμή στον οικονομικό κύκλο, πυροδοτώντας τις κοινωνικές εκρήξεις, αφού ως γνωστόν οι περισσότεροι πολιτικοί -δεν λέμε όλοι από σεβασμό στην στατιστική επιστήμη- ενδιαφέρονται μόνο για το ατομικό τους συμφέρον.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι, η οικονομία λειτουργεί με άξονα την ζήτηση αυτών που το σύστημα καλείται να εξυπηρετήσει. Δεν αυξάνει το σύστημα, ούτε και προφανώς το κράτος τις θέσεις εργασίας και σαφώς την κατανάλωση. Δεν αυξάνουν τις θέσεις εργασίας οι δεινοί και πολυδιαφημισμένοι επιχειρηματίες, ούτε οι μεγάλες μάρκες. Οι πολίτες των εργατικών και μεσαίων κυρίως τάξεων, των περισσότερων πολυπληθών δηλαδή, αυξάνουν τις θέσεις εργασίας και την κατανάλωση με τις αγορές τους και την ζήτηση που δημιουργούν με αγορές εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Όταν αυτοί οι πολίτες, όπως συμβαίνει σχεδόν παγκοσμίως αυτή τη στιγμή, αδυνατούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς στο σύνολό τους, πόσο μάλλον κυριολεκτικά, είναι η μοναδική απόδειξη που χρειάζεται κάποιος για να αντιληφθεί ότι το σύστημα, όχι ακριβώς δεν λειτουργεί, αλλά μάλλον λειτουργεί πάλι αποκλειστικά γι αυτούς που βρίσκονται εκ των έσω, με προνομιακές σχέσεις κόστους στην αλυσίδα διανομής του χρήματος, οι οποίοι με μόνο προσδιορισμό την παντελή έλλειψη καλλιέργειας, ενεργούν κάτω από την μανία και την αρρώστια της απληστίας. Χωρίς την ενεργή συμμετοχή αυτών των πολιτών, η οικονομία κατακρημνίζεται και η μηχανή πρέπει με βία να επαναρυθμιστεί. Κι έτσι ξεκινά ο καιρός για την αντίδραση, για μια ακόμη ταξική πάλη επιβίωσης, όπως συμβαίνει ιστορικά πάντα, όποτε συμπληρώνονται οι μεγάλοι, μακροπρόθεσμοι επιχειρηματικοί κύκλοι, όπως στην δεκαετία του 1930.

Αδυνατώντας οι άνθρωποι να καταλάβουν προς τα που να στρέψουν την δυσαρέσκεια και την οργή, τους μπροστά σε ένα απρόσωπο και αδιόρατο σύστημα, αρχίζουν να χωρίζονται σε παρατάξεις, να εχθρεύονται αναμεταξύ τους, απεμπολώντας την ομόνοια και ολισθαίνοντας τελικά στην παγίδα του “διαίρει και βασίλευε”, ίσως εν αγνοία τους. Οι ανησυχητικές υποψίες μας από τον υπερσκανδαλώδη προεκλογικό αγώνα κιόλας, για τις διχαστικές τάσεις που αναπτύσσονταν στις Η.Π.Α., επιβεβαιώθηκαν. Πιστεύουμε πως, ακριβώς το ίδιο σενάριο θα συμβεί ξανά, με την πιθανολογούμενη νίκη του κου Macron, όπως επισημάναμε στην προηγούμενη έκθεσή μας.

Η απόφαση των γαλλικών ΜΜΕ, που πρωτοστατούν στο μονοπάτι του θανάτου της αλήθειας, να μην αναμεταδώσουν την σχεδόν πανομοιότυπη με το κόμμα των αμερικανών δημοκρατικών ηλεκτρονική υποκλοπή αλληλογραφίας, που εμφανίζει τον πρώην ΥΠΟΙΚ του κου Hollande να έχει λογαριασμούς και συνδιαλλαγές με offshore, το μόνο που θα κάνει, εκτός από το να υπογραμμίσει για μια ακόμη φορά ότι είναι ο εκλεκτός του συστήματος, είναι να ρίξει κι άλλο λάδι στην φωτιά των κοινωνικών αναταραχών στην Γαλλία, που προφανώς θα ενταθούν στο άμεσο μέλλον, όταν αποκαλυφθεί ποιος πληρώνει τα έξοδα της καμπάνιας από την ώρα που δεν διαθέτει κόμμα κι ανάλογο μηχανισμό. Αρκετοί φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί ήδη ενάντια του ευρώ και των γαλλικών μετοχών, σε μια κίνηση “αγόρασε τη φήμη, πούλα στο γεγονός”, μπροστά στην πιθανή νίκη του κου Macron. Κι αυτό, όταν συμβαίνει, δεν είναι ποτέ καθόλου καλό σημάδι για το μέλλον. Η παγκόσμια τάση του διχασμού, μεταδόθηκε από το Brexit και τις Η.Π.Α., στη Γαλλία.

Στο παραπάνω γράφημα απεικονίζεται η πλήρης ασυμφωνία του κοινωνικού στρώματος προς τον νεοεκλεγέντα κο Trump, ο οποίος κατάφερε να γιορτάσει τις πρώτες εκατό μέρες του στον Λευκό Οίκο, πετυχαίνοντας να αδρανοποιήσει το Obamacare, το περίφημο νομοσχέδιο κοινωνικής ασφάλισης του πρώην προέδρου κου Obama, που αποτελούσε εκτός από την πολιτική κληρονομία του, έναν ακόμη επιπλέον φόρο, στην κυριολεξία, πάνω στους αμερικανούς πολίτες. Είναι αυτούς τους φόρους, τόσο τους εταιρικούς όσο και τους ατομικούς που είχε διακηρύξει στην καμπάνια του ότι θα χαμηλώσει ο νέος πρόεδρος και μάλιστα την προηγούμενη εβδομάδα υπέγραψε και διοικητική εντολή, δίνοντας εντολή στο υπουργείο οικονομικών να ενεργήσει γι αυτό τον σκοπό. Αν τελικά ψηφιστεί από την Γερουσία αυτό το νομοσχέδιο -που πραγματικά αμφιβάλλουμε- θα είναι η μεγαλύτερη ελάφρυνση από την εποχή του προέδρου Reagan, όταν το χρέος ανά εθνικό ακαθάριστο προϊόν ήταν στο 30% κι έφτασε σήμερα στο 105%, μετά τον διπλασιασμό του στην διάρκεια της θητείας του κου Obama!

Θα είναι επιπλέον όμως κι ένα σημάδι -αν ψηφιστεί από τους δημοκρατικούς στην γερουσία- ότι ο κος Trump συνθηκολόγησε εντελώς με το βαθύ κράτος, όπως φαίνεται από την αλλαγή πλεύσης στο μέτωπο της Συρίας και την αντιπολεμική, προεκλογική ρητορική του. Κι αυτό, γιατί λίγοι καταλαβαίνουν πως, το δολλάριο ακόμη και τώρα που ελαττώνεται η ισχύ του στο εμπόριο του πετρελαίου, με δεδομένο ότι Κίνα, Ρωσία και Ιράν διαπραγματεύονται στα τοπικά τους νομίσματα, είναι πάνω απ’ όλα ένα εργαλείο επιβολής του υποδόριου οικονομικού πολέμου που εξασκεί η πολεμική υπερδύναμη. Από την ώρα που είναι επίσημο αποθεματικό νόμισμα, είναι αδύνατον να λειτουργήσει το αμερικάνικος κράτος χωρίς ελλείμματα, αφού στην κυριολεξία το εξάγει για χρήση σε όλες τις υπόλοιπες χώρες. Το αμερικάνικο έλλειμα, αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο των φοροαπαλλαγών ύψους $5.5 τρισεκατομμυρίων και πάλι, προβλέπεται από το γραφείο προυπολογισμού του κογκρέσου (CBO) πως θα αυξήσει στο 111% το ποσοστό του χρέους ανά εθνικό ακαθάριστο προϊόν, όπως θα δείτε στο διάγραμμα που ακολουθεί.

Περισσότερα δολλάρια στο σύστημα, επομένως μικρότερη η αξία του, θα σκεφτεί αυτόματα κάποιος. Πολύ λογική σκέψη, εκτός από την απουσία άλλου νομίσματος που να μπορεί να λειτουργήσει σε καθεστώς μόνιμων ελλειμάτων, ώστε να απορροφήσει την παγκόσμια ανάγκη για ρευστότητα. Απαντά σε ένα μικρό βαθμό το γράφημα που ακολουθεί και αποτυπώνει την αυξανόμενη ανάγκη για δολλάρια από τις αναπτυσσόμενες αγορές. Την επόμενη τριετία ωριμάζουν περισσότερα από δέκα τρισεκατομμύρια χρέους παγκοσμίως, το μεγαλύτερο μακράν ποσόν των τελευταίων δεκαετιών που χρειάζεται είτε να αποπληρωθεί, είτε να αναπροσαρμοστεί μακρύτερα στο μέλλον. Μόνο στις αναπτυσσόμενες αγορές θα χρειαστούν περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια δολλάρια για κρατικό και εταιρικό χρέος ως το 2020! Αυτός είναι ο κύριος λόγος που αναφέραμε στην πρώτη μας έκθεση για την νέα χρονιά ότι φεύγουμε από το μάτι του κυκλώνα και μπαίνουμε στην μεγάλη δίνη για την επόμενη τριετία. Αν κρατήσει η FED την ανοδική πορεία των επιτοκίων που έχει αναγγείλει δίνοντας προστιθέμενη αξία στο δολλάριο, δεν υπάρχει καμία μα καμία μαθηματική πιθανότητα αυτό το χρέος ούτε να αποπληρωθεί, ούτε να αναπροσαρμοστεί σε λογικές συνθήκες, προκαλώντας έτσι απανωτές χρεοκοπίες μέσα σε καθεστώς εχθροπραξιών και πολεμικών συρράξεων.

Μετά το τέλος του Απριλίου, είναι ευκαιρία να δούμε πως έκλεισαν τόσο το δολλάριο, όσο και τα πολύτιμα μέταλλα που είναι το κύριο ενδιαφέρον μας, όπως είχαμε κάνει πριν ένα μήνα στην έκθεσή μας “Η προαιώνια κατάρα του χρέους”.

Το αμερικάνικο νόμισμα, μετά την ανοδική διάσπαση που πέτυχε πέρυσι τον Νοέμβριο στην καθοδική γραμμή αντίστασης (κόκκινη), οπισθογύρισε στην πάνω γραμμή του καναλιού (μπλέ γραμμές), μέσα στο οποίο κινείται η τιμή τα δώδεκα τελευταία χρόνια. Ένας από τους νόμους της τεχνικής ανάλυσης – όπως και της φυσικής- είναι και η συσπείρωση, πριν απελευθερωθεί η πίεση που έχει συγκρατηθεί ανάμεσα σε δύο επίπεδα, ώστε να παραχθεί ενέργεια. Αυτό παρατηρούμε τον τελευταίο χρόνο. Όσο πιο μεγάλη διάρκεια έχει η συσπείρωση, τόσο μεγαλύτερη είναι η εκτίναξη που ακολουθεί, το πιθανότερο προς την κυριαρχούσα κατεύθυνση, προς τα πάνω δηλαδή στην περίπτωσή μας. Ένας άλλος νόμος, μας λέει ότι πριν την βίαιη κίνηση, η τιμή πρέπει να τεστάρει ξανά την δύναμη των αγοραστών στο σημείο από όπου ξεπήδησε αρχικά (κόκκινη γραμμή). Θα χρειαστεί λοιπόν να κλείσει αρχικά το δολλάριο κάτω από τα 92 για να δημιουργηθούν υποψίες για την ορμή (momentum) της ανοδικής του τάσης και να κλείσει μετέπειτα κάτω από το χαμηλό του 2014 περίπου στα 80, ώστε να ακυρωθεί ολοκληρωτικά η τάση του και στα μεγάλα χρονοδιαστήματα, του τριμήνου και του έτους, πράγμα που θεωρούμε σχεδόν αδύνατο να συμβεί με τα δεδομένα που έχουμε τώρα. Αντίστροφα, ένα κλείσιμο πάνω από τα 104, που σημαίνει κατάρρευση του ευρώ, εφόσον κινούνται αντίθετα, θα το επανενεργοποιήσει προς τον στόχο πρόβλεψη που δίνει ο σχηματισμός, στα 124 αρχικά, επιβεβαιώνοντας την αυτοεκπληρούμενη προφητεία του.

DOLLAR FUTURES, M, ICE[+] click images to enlarge

Όπως σίγουρα θυμούνται οι παλιότεροι αναγνώστες μας, το δολλάριο, εκτός από το ευρώ, κινείται συνήθως αντίστροφα από τα πολύτιμα μέταλλα, για αυτό και το παρακολουθούμε στις εκθέσεις μας. Όχι όμως πάντα. Στο διάγραμμα μας που ακολουθεί, όπως συγχρονίζεται στην ίδια φάση ανοδικά ανά διαστήματα (μπλε γραμμές) και φαίνεται στο κάτω πάνελ, έτσι συμβαίνει και σε καθοδική πορεία τώρα (κόκκινες γραμμές). Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτό που συμβαίνει τώρα, έχει να κάνει με τις υπέρογκες θέσεις πώλησης του έξυπνου χρήματος των commercials στα πολύτιμα μέταλλα, όπως αναφέραμε και προειδοποιήσαμε τους φίλους του χρυσού και του ασημιού σε φυσική μορφή πως, δεν είναι κατάλληλος καιρός να προχωρήσουν σε αγορές.

CORRELATION CHART: GOLD FUTURES, DOLLAR INDEX, D

Αναμενόμενα καθοδικά έκλεισαν τον μήνα, αλλά επίσης και την προηγούμενη βδομάδα τα πολύτιμα μέταλλα, με τον χρυσό μειωμένο κατά τρείς ποσοστιαίες μονάδες στα $1,228.4 και το ασήμι κατά πέντε τοις εκατό στα $16.3 αντίστοιχα ανά ουγκιά. Όπως είχαμε αναφέρει στις αρχές Απριλίου, οι σημαντικές αντιστάσεις για τον χρυσό ήταν στα $1,275 και τα $1,292, τα επίπεδα δηλαδή που η τιμή ανέστρεψε την πορεία της προς τα κάτω. Το κρίσιμο σημείο, είναι να μην κλείσει κάτω από τα $1,251 τον Μάιο ο χρυσός, γιατί οι πιθανότητες να αυξηθεί η πίεση των πωλητών ως τον Ιούλιο θα μεγαλώσουν σημαντικά. Το ίδιο σημείο, αποτελεί την πρώτη σημαντική αντίσταση σε εβδομαδιαίο χρονοδιάγραμμα. Ένα κλείσιμο της τιμής του χρυσού πάνω από αυτό το επίπεδο, μάλλον θα γεννήσει ένα αντιδραστικό, ανοδικό ράλλυ προς τα προηγούμενα υψηλά και την κομβική ζώνη των $1,300-$1,310, που μπορεί να ξεκινήσει από την επόμενη βδομάδα.

GOLD FUTURES, M, COMEX

Για το ασήμι είχαμε αναφέρει στην ίδια έκθεση, πως η πρώτη αντίσταση βρισκόταν στα $18.50, το υψηλό του 2015, που θα έπρεπε να ξεπεράσει για να δει τα $19.15 και τα $19.50 αργότερα. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που λέει πως, οι ψευδείς διασπάσεις (false breaks), όπως ήταν αυτή με το κερί του Μαρτίου που διέσπασε ανοδικά την καθοδική γραμμή τάση από τα υψηλά του 2011, γεννούν τις πιο βίαιες κινήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτή τη στιγμή, το ασήμι βρίσκεται στο κατώτερο και πιο δυναμικό σημείο της εβδομαδιαίας στήριξης, αλλά το έξυπνο χρήμα έχει μειώσει αρκετά αλλά όχι πολύ τις short θέσεις του στα προθεσμιακά συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (COT). H στήριξή του βρίσκεται στην περιοχή που έχουμε σημάνει (μπλε πλαίσιο) κι ίσως να είναι μια ιστορική ευκαιρία αγοράς σε φυσική μορφή, εφόσον δεν κλείσει το τρίμηνο κάτω από τα $13.60, διασπώντας προς τα κάτω την ανοδική γραμμή τάσης (διακεκομμένη) από το 2003 και το 2009.

SILVER FUTURES, M, COMEX

Για το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, ένα γράφημα του Bloomberg που δείχνει πως οι επενδυτές αποχώρησαν μαζικά, πετώντας στην κυριολεξία τις μετοχές των ορυχείων χρυσού και ασημιού σημειώνοντας τις μεγαλύτερες εκροές των τελευταίων χρόνων από το fund που τις διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Τις περισσότερες φορές που συμβαίνει αυτό, αν όχι όλες -και πάλι από σεβασμό στην στατιστική επιστήμη αλλά και στην χειραγώγηση των αγορών καζίνο- τα πολύτιμα μέταλλα αρχίζουν να βρίσκουν, έστω βραχυπρόθεσμα, τα χαμηλά τους. Όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται αυτό, αν θυμάστε ότι οι αγορές έχουν φτιαχτεί για να κερδίζει το 5% των συμμετεχόντων το 95% των χρημάτων που διαπραγματεύονται, θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πως ο φόβος και η απελπισία είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που σμιλεύουν τα χαμηλά, αλλά και τις επενδυτικές ευκαιρίες ζωής. Αντίστροφα, στα υψηλά, βρίσκονται η απληστία και η ευφορία. Καταστάσεις που αρχίζουν να δημιουργούνται, έστω σε μικρό βαθμό, στο ελληνικό χρηματιστήριο μετά από χρόνια, επειδή καθιέρωσε ανοδική πορεία, ξεχνώντας προφανώς οι συμμετέχοντες ότι οι χρεωκοπημένες κι αφελληνισμένες συστημικές τράπεζες έχουν τα μισά τους δάνεια ως μη εξυπηρετούμενα και θα χρειαστούν ξανά ανακεφαλαιοποίηση, μετά και τα $40 δισεκατομμύρια που πλήρωσε ο ελληνικός λαός.

Να θυμάστε τέλος, πως το διαχρονικό, μεγάλο κεφάλαιο, αυτό που διαφεντεύει τις ζωές μας και κερδίζει το 95% της πίτας, αυτό των ιδιοκτητών δηλαδή των αγορών καζίνο και του συστήματος, μπαίνει πάντα όταν, “there is blood in the streets”, όπως εκπρόσωποι του δηλώνουν συχνά χωρίς ίχνος ντροπής. Kι αυτό είναι που τρέμουμε. Όταν αρχίσουν σύντομα οι ελληνικές μετοχές την προσπάθεια να βρουν τα χαμηλότερα υψηλά τους ή να τεστάρουν τα χαμηλά τους. Κι ο νοών νοείτω.

Υγιαίνετε!

*Η Precious Metals Greece δεν αποτελεί χρηματιστηριακή, επενδυτική ή άλλου τύπου συμβουλευτική εταιρεία και σε καμία περίπτωση δεν παρέχει επενδυτικές, οικονομικές ή άλλου τύπου συμβουλές ούτε δημιουργείται με τη χρήση της Ιστοσελίδας οποιασδήποτε μορφής σχέση εντολής. Η Precious Metals Greece σας συνιστά να ζητήσετε συμβουλευτικές υπηρεσίες από ανεξάρτητο οικονομικό σύμβουλο.