H αποκαθήλωση των ΜΜΕ
Ήταν μετά το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, το 1946 στην περίφημη δίκη της Νυρεμβέργης όταν ο εισαγγελέας δήλωσε γιά τα γερμανικά ΜΜΕ:
“Πριν από κάθε μεγάλη επίθεση, ξεκινούσαν μιά καμπάνια μέσω των ΜΜΕ τους με σκοπό να σπιλώσουν και να στοχοποιήσουν τα υποψήφια θύματά τους, ώστε να προετοιμάσουν ψυχολογικά την γερμανική κοινή γνώμη γιά αυτό που θα ακολουθούσε. Σε αυτό το σύστημα της προπαγάνδας που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί, οι καθημερινές εφημερίδες και το ραδιόφωνο ήταν τα πιό σημαντικά όπλα τους”.
Αν κάποιος συνδυάσει αυτή την δήλωση με το προσωπικό δόγμα του Χίτλερ γιά την προπαγάνδα –“παρουσίασε ένα μεγάλο ψέμα, όσο πιό απλό γίνεται και συνέχιζε να το τονίζεις με κάθε τρόπο μέχρι να το πιστέψουν”- μπορεί εύκολα να τραβήξει τις γραμμές που ενώνουν αυτό που συμβαίνει σήμερα στα ΜΜΕ, με την μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα τον προηγούμενο αιώνα.
Τα τελευταία χρόνια τα δυτικά MME και κυρίως τα αμερικάνικα, έχουν αναφερθεί μυριάδες φορές στην απειλή της Ρωσίας και της Κίνας, προσπαθώντας να χτίσουν αντίστοιχα την εικόνα στο κοινό τους ενός επερχόμενου κινδύνου που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και δυναμικά, ρισκάροντας ίσως να προκαλέσουν με αυτό τον τρόπο έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Απαιτώντας συνεχώς από τους άλλους να υποχωρήσουν, είναι μιά τακτική που δουλεύει σαφώς, μέχρι όμως ενός ορισμένου σημείου όπου ο αντίπαλος -ή οι αντίπαλοι στην προκειμένη περίπτωση- θα σταματήσει να το κάνει. Τότε θεωρητικά είτε υποχωρείς, είτε συνεχίζεις την κατά μέτωπο πιά επίθεση. Αυτό είναι το σημείο που βρίσκεται σήμερα η ανθρωπότητα και τα ΜΜΕ έπαιξαν και παίζουν ακόμη βασικό ρόλο στην όξυνση των καταστάσεων. Η αποκαθήλωσή τους όμως έχει αρχίσει από το ίδιο το κοινό στο οποίο απευθύνονται, που με την σειρά καυτηριάζει την στάστη τους στα κοινωνικά μέσα.
Με την πλάστιγγα να γέρνει στην Συρία προς την πλευρά της Ρωσίας, του Ιράν και της μη επαρκώς δεσμευμένης Κίνας, οι Η.Π.Α βρίσκονται στην θέση που πρέπει να συνυπολογίσουν τον κίνδυνο μιάς πιθανής ανάφλεξης, μαζί με την νέα ισορροπία που προκύπτει. Όχι πιά του ενός παγκόσμιου πόλου, αλλά των περισσοτέρων, σαφώς περιφερειακών, όπως αναφέραμε στην προηγούμενη έκθεσή μας.
Η διαφορά με τις προηγούμενες φορές που έφτασε η οικουμένη σε τόσο βαθύ σκοτάδι, είναι πως πιά δεν μιλάμε γιά πολεμική που πηγάζει από ιδεολογική σύγκρουση. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και κυρίως μετά την μεγάλη κρίση της στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η Ρωσία απέχει με τον κομμουνισμό, σχεδόν όσο και οι Η.Π.Α., έχοντας μεταμορφωθεί από το πρόεδρο Putin ως μιά ξεκάθαρα καπιταλιστική χώρα. Το ίδιο και η Κίνα. Μπορεί να υπάρχει ακόμη το κομμουνιστικό, ιστορικό υπόβαθρό της, αλλά ο κρατικά ελεγχόμενος καπιταλισμός της έχει ενεργοποιηθεί και ελέγχεται από το κόμμα γιά να μετατρέψει την οικονομία της από μιά που βασίζεται μόνο στις εξαγωγές μέσω του φτηνού εργατικού δυναμικού, σε μιά που τα προϊόντα και οι υπηρεσίες θα μπορέσουν να εξαπλωθούν στην τοπική αγορά της, με σκοπό να προσθέσει ακόμη έναν πυλώνα στην οικονομία της, αυτόν της εσωτερικής ζήτησης.
Γιά ποιόν λόγο λοιπόν επιστρατεύεται η μακαρθιστική ρητορική, κυρίως από τους ακραία νεοφιλελεύθερους και τα ΜΜΕ κι εκφράζεται συνεχώς από την υποψήφια κα Clinton; Ίσως γιατί, η δύση έχει μετακινηθεί αρκετά αριστερά στον χάρτη από το Bauerk που ακολουθεί και κινείται ακραιφνώς προς τον άναρχο καπιταλισμό, όταν οι δυνητικά δύο άλλες αντίπαλες δυνάμεις προσπαθούν να κινηθούν προς το κέντρο . Με το μεγαλύτερο κομμάτι της οικονομίας της υπό την κατοχή των μεγάλων τραπεζών, είναι η αμερικάνικη πολεμική υπεροχή που προηγείται γιά να εξασφαλίζει την μελλοντική ισορροπία τόσο γεωπολιτικά όσο και γεωοικονομικά, τουλάχιστον σε ότι αφορά αυτή τη φορά στους ενεργειακούς πόρους που βρίσκονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας.
[+] click images to enlarge
Φυσικά, μιά τέτοιους είδους δράση δεν είναι πρωτοφανής εκ μέρους των Η.Π.Α., αλλά η συνήθης πρακτική της, όπως μπορείτε να δείτε στον χάρτη που ακολουθεί και απεικονίζει τις στρατιωτικές επεμβάσεις τους τους δύο τελευταίους αιώνες. Είναι όμως η πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες που υπάρχουν απέναντί της δυνάμεις που διεκδικούν τον ρόλο του περιφερειακού έστω ηγέτη, όπως ο συνασπισμός της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν που δοκιμάζει τα όρια της υπερδύναμης στον “εμφύλιο” της Συρίας, γιά να διαμορφωθούν ξανά οι νέοι άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθούν μακροπρόθεσμα οι αντίπαλες δυνάμεις. Δεν χρειάζεται κανείς ιδιαίτερες ιστορικές γνώσεις γιά να αντιληφθεί την ένταση που επιφυλάσσει μιά τέτοια, τεκτονική αλλαγή.
Στις παραπάνω σκέψεις όμως, λείπει κάτι, γιά να ολοκληρώσει την μεγάλη εικόνα του παζλ κι αυτό δεν είναι άλλο από το παγκόσμιο χρέος. Σε ότι αφορά στις ανεπτυγμένες οικονομίες έχει αρχίσει να πλησιάζει σε ποσοστό επί του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, την περιοχή της ένδειξης του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου. Τιμολογημένο σε δολλάρια το μεγαλύτερο κομμάτι του, λόγω της ιδιότητας του ως παγκόσμου αποθεματικού νομίσματος, είναι ίσως το χρέος ο παράγοντας που θα κρίνει την τελική απόφαση των δυνάμεων να αντιπαραταχθούν γιά την τελική μάχη. Έφτασε ίσως η ώρα που οι υποτελείς δεν δέχονται να καταναλώνουν το εμπορικό πλεόνασμά τους σε αγορές αμερικάνικων ομολόγων, τα κέρδη των οποίων σε δολλάρια πριμοδοτούν τις Η.Π.Α. ώστε να αυξάνουν τις πολεμικές τους δαπάνες, οι οποίες όπως έχουμε δείξει είναι ισόποσες με όλων των υπολοίπων μεγάλων κρατών, προς τα οποία φυσικά στρέφεται η επεκτατική πολιτική της υπερδύναμης, είτε μέσω σκληρών εμπορικών συμφωνιών, είτε εχθροπραξιών. 
Οι εκατοντάδες εμπορικές συμφωνίες που έχουν υπογράψει τα μέλη των BRICS, αναμεταξύ τους στα τοπικά τους νομίσματα, αλλά και με τα δορυφορικά τους κράτη στα οποία ασκούν επιρροή, είναι μεν πολύ μικρές συνολικά αυτή τη στιγμή γιά να απειλήσουν το δολλάριο, δεν παύουν όμως να δείχνουν την αλλαγή της πολιτικής τους, η οποία πηγάζει σαφώς από τον λόγο που προαναφέραμε. Αυτή η στρατηγική τους δείχνει την ελάχιστη εμπιστοσύνη που έχουν στην διαχείριση του αποθεματικού νομίσματος από τις Η.Π.Α. και το σύστημα της FED.
Την ίδια άλλωστε πολιτική δράση επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, επιλέγοντας να μην αγοράζει τα ελληνικά ομόλογα μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης QE, ή απειλεί την Πορτογαλία ότι θα σταματήσει να το κάνει, αν δήθεν δεν εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρυθμίσεις που δεν είναι τίποτα άλλο, όπως και στη περίπτωση της χώρας μας, παρά η μεταφορά του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου προς τις ξένες τράπεζες. Την ίδια ακριβώς πολιτική εξασκεί και η FED προς τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη για να υπερασπίζει το δικό της προϊόν, το δολλάριο.
Η πολιτική της Κίνας, παρόλο που παραμένει ο νούμερο ένα δανειστής της αμερικανικής οικονομίας με αποθέματα ομολόγων πέρα του $1.2 τρις, είναι ξεκάθαρη, όπως δείχνει το διάγραμμα του Bloomberg που ακολουθεί. Από το 2013 και μετά πουλάει τα αμερικάνικα ομόλογα πίσω στην FED, έχοντας πετύχει να πετάξει έξω από την συναλλαγή τις εμπορικές αμερικάνικες τράπεζες. Αντιμέτωπη με τεράστιες απώλειες κεφαλαίου που προσπαθούν να βγούν από την αγορά της γιά να γλυτώσουν την επερχόμενη υποτίμηση του γιουάν και τα capital controls, η Κίνα καταφέρνει ταυτόγχρονα να αλλάζει το μίγμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων της στρεφόμενη στο ιαπωνικό γιέν. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, αν δεν υπήρχε ήδη μιά συμφωνία με τις Η.Π.Α., γιά την οποία ίσως μάθουμε πολλά χρόνια αργότερα αν είχε να κάνει με την θέση της στην Συρία και την Μ. Ανατολή.
Η ουσία είναι πως δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτές οι αποσχιστικές τάσεις, αν οι Η.Π.Α. βρισκόντουσαν σε καλή οικονομική κατάσταση κι αυτό ακριβώς είναι που εκμεταλλεύονται τουλάχιστον η Ρωσία και η Κίνα γιά να ποσταριστούν ως δυνητικά κατ’ αρχήν, περιφερειακές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Το γράφημα που ακολουθεί δείχνει το ποσοστό του αμερικανικού πληθυσμού που βασίζεται σε κοινωνικά κουπόνια γιά την επιβίωσή του. Ακούσατε τίποτα γι αυτό στα debate των δύο υποψηφίων; Tίποτα απολύτως.
Αρνούμενα τα ΜΜΕ να τοποθετηθούν απέναντι στην πραγματικότητα, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να οπλίζουν την οργή όσων γιά οποιδήποτε λόγο βρέθηκαν ξαφνικά στο περιθώριο. Αυτούς ακριβώς του ψηφοφόρους συσπείρωνε ο δεύτερος υποψήφιος των δημοκρατικών, κος Bernie Sanders, ο οποίος παρόλο που το δημοκρατικό κόμμα του έκλεψε, αποδεδειγμένα την πιθανή νίκη του στην Καλιφόρνια, συνέχισε μετά να υποστηρίζει την αντίπαλό του κα Clinton, αφήνοντας προδομένους όσους τον πίστεψαν. Τι έγιναν όλες αυτές οι ψήφοι της δημοκρατικής οργής; Το πιθανότερο είναι πως πολλές μετακινήθηκαν υπέρ του υποψηφίου των ρεπουμπλικάνων, του κου Trump.
O τελευταίος, ίσως να ξεκίνησε, κατά την γνώμη μας, την εκστρατεία του ως μιά τεράστια καμπάνια παγκόσμιας αναβάθμισης του εμπορικότατου ονόματός του, που σηματοδοτεί τις επιχειρήσεις του, όχι απαραίτητα όμως με κύριο σκοπό την εκλογή του. Μετά όμως τις τελευταίες εξελίξεις και το άνοιγμα πάλι του φακέλου των email της κας Clinton από το FBI, όπως αναφέραμε χθές, ίσως να καταλήξει ο επόμενος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Αν πράγματι, όπως δείχνουν οι τελευταίες πληροφορίες, είναι χιλιάδες τα email που έχουν αποθηκευτεί στον φορητό υπολογιστή που μοιραζόταν η προσωπική βοηθός της κας Clinton, Ηuma Abedin με τον σύζυγό της, πρώην γερουσιαστή Anthony Weiner, τότε η προσωπική απόφαση του διοικητή του FBI, κου James Comey, άσχετα από το υπουργείο δικαιοσύνης, να προχωρήσει στην ανακοίνωση της επανεξέτασης της υπόθεσης λόγω νέων στοιχείων, είναι απίθανο να μην καταλήξει σε καταγγελία γιά την υποψήφια των δημοκρατικών. Aν βέβαια, το υπουργείο δικαιοσύνης συναινέσει κι εκδόσει ένταλμα, ώστε το FBI να ψάξει τις συσκευές του ζευγαριού που πάντρεψε ο πρώην πρόεδρος κος Clinton πριν τρία χρόνια…
Στην περίπτωση που είναι απλώς ένα παραπέτασμα καπνού, γιά να αποσυντονιστεί ή έκφραση του ενδιαφέροντος των πολιτών στα κοινωνικά μέσα από αυτά που δημοσιεύει το Wikileaks, τότε πάλι κι αυτό θα καταλήξει να οδηγήσει σε παραπάνω οργισμένες ψήφους προς τον κο Trump. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε ένα σενάριο που κα Clinton θα κερδίσει τις εκλογές και θα πρέπει να προεδρεύσει εν μέσω κατηγοριών, δικαστηρίων και απανωτών σκανδάλων. Είναι πολύ δύσκολο έτσι κι αλλιώς να το σκεφτούμε γιατί η η επιμονή της σε no fly zone της Συρίας, στα μέτρα της Λιβύης, θα οδηγήσει σίγουρα στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
H σιγουριά που αποπνέει η νέα δήλωσή της, που καλεί το FBI να ενημέρωσει και την ίδια και τους πολίτες γιά τα νέα ευρήματά του, πέρα από την μοναδική της διέξοδο στην παρούσα προεκλογική φάση, μας δείχνει πως είναι αποφασιμένη γιά όλα. Ακόμη και γιά την περίπτωση που στα νέα email εμπλέκεται το όνομα του απερχόμενου προέδρου κου Obama. Κάτι τέτοιο, θα ήταν πραγματικά το τελειωτικό χτύπημα γιά τους αμερικανούς πολίτες, πολλοί από τους οποίους φοβούνται το ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών. Αν στην έλλειψη κυριάρχουσας ιδεολογίας που προαναφέραμε, προσθέσουμε την πολυπολιτισμική και πολυφυλετική κοινωνική σύνθεση του αμερικάνικου πληθυσμού, θα δούμε πως ένα τέτοιο σενάριο, ακόμη κι επιβολής στρατιωτικού νόμου, δεν είναι καθόλου απίθανο, μέ όσα συνεπάγεται κάτι τέτοιο και γιά όλες τις υπόλοιπες χώρες.
Οι αναλυτές της Nordea εφάρμοσαν στο παραπάνω διάγραμμα την τεχνική ανάλυση στα ποσοστά της πρόθεσης ψήφων γιά τους δύο υποψήφιους, με βάση την θεωρία των κύκλων, σαν να επρόκειτο δηλαδή γιά κάποιο πάγιο περιουσιακό στοιχείο διαπραγμάτευσης. Όπως βλέπετε, βρισκόμαστε στον τελευταίο ανοδικό κύκλο του κου Trump μέχρι και την ημέρα των εκλογών.
Ήταν αντίστοιχοι κύκλοι όμως, αυτοί που παρακολουθούμε στην PMG, που μας έκαναν να δηλώσουμε στα τέλη Ιουλίου πως, ίσως τα επιτόκια να άρχιζαν άμεσα να ανεβαίνουν, όπως και το libor που αναφέραμε την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου. Εύκολο είναι να καταλάβει κανείς πως κάποιοι σωστά πληροφορημένοι ή απλώς οξυδερκείς, θα άρχιζαν καιρό πριν τις τωρινές αποκαλύψεις να τοποθετούνται υπέρ του δολλαρίου, μπροστά σε μιά επικείμενη γεωπολιτική αναταραχή. Η άνοδος αυτή την φορά και των δύο, του δολλαρίου και του libor, αν μη τι άλλο φανέρωναν πυνκά σύννεφα στον ορίζοντα και κυρίως πιθανή μελλοντική έλλειψη στις υποχρεώσεις του αποθεματικού νομίσματος από κράτη που έχουν δανειστεί σε αυτό.
Η πρόβλεψη δύο μεγάλων τραπεζών, της Citi και της JP Morgan, είναι ότι το τρίμηνο libor θα ανέβει περισσότερο από δέκα τοις εκατό μέχρι τα τέλη της χρονιάς, μιά αύξηση που αν συμβεί θα υποδαυλίσει περισσότερο την πτώση των ομολόγων και την άνοδο των επιτοκίων κι επιπρόσθετα την άνοδο που πληθωρισμού. Αυτού του κρυφού φόρου που ευαγγελίζονται όλες οι κεντρικές τράπεζες ως στοιχείο απαραίτητο γιά την αναζωπύρωση της ασθμαίνουσας, παγκόσμιας οικονομίας. Τι θα κάνουν λοιπόν τότε; Θα μπορέσουν να ανεβάσουν τα βασικά τους επιτόκια γιά να σταθεροποιήσουν τον πληθωρισμό; Μιά μόνο μονάδα, σε λάθος χρόνο από την πλευρά της FED, είναι πιθανό να οδηγήσει στο σπάσιμο της φούσκας των ομολόγων, όπως και των χρηματιστηρίων, αλλά και στην ανατίναξη του χρέους των αναπτυσσόμενων αγορών.
Ποιό όπλο τους απομένει λοιπόν; Το συνεχές τύπωμα λογιστικών fiat νομισμάτων χωρίς κανένα απολύτως αντίκρυσμα και εγέγγυο, ώστε να συνεχίζουν να αγοράζουν κρατικά κι εταιρικά ομόλογα, αλλά και μετοχές. Έτσι κι αλλιώς, όπως αναφέρει παρακάτω ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της FED, κος Greenspan, οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν νόμισμα – και όχι χρήμα- χωρίς απολύτως κανέναν περιορισμό αν χρειαστεί. Όπως όμως αναφέρει επίσης, πριν το 1930 το μέσο με το οποίο κρίνονταν οι υποχρεώσεις και τα δάνεια μιά χώρας ήταν ο χρυσός, επειδή ακριβώς δεν μπορούσε να αναπαραχθεί με το πάτημα ενός κουμπιού στο πληκτρολόγιο, όπως συμβαίνει σήμερα.
Δεν είναι καθόλου απορίας άξιον λοιπόν, το γεγονός ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες λένε άλλα όταν υπηρετούν στην θέση τους και άλλα όταν αποχωρούν. Αν πιστεύετε πως είναι τυχαίο ότι ο κος Greenspan του “Gold and Economic Freedom”, της θέσης του το 1966, αλλαξοπίστησε στην FED ενώ πρόσφατα πάλι δήλωσε πως μόνο με την επιστροφή στον κανόνα του χρυσού μπορεί να αντιμετωπιστεί η παρούσα κατάσταση, έχετε ξεχάσει τον βασικό, χρυσό επίσης, κανόνα που σας είπαμε: “Κάντε ότι κάνουν και όχι ότι λένε πως κάνουν”.
Ελάχιστα ανοδικά έκλεισαν τα πολύτιμα μέταλλα την εβδομάδα που μας πέρασε με τον χρυσό να φτάνει τα $1,276 αυξημένος κατά περίπου μισή εβδομαδιαία μονάδα και το ασήμι τα $17.79, ανά ουγγιά αντίστοιχα και αύξηση κατά μιάμιση μονάδα.
Ο χρυσός παρότι έκλεισε πάνω από τα $1,275, δεν το έκανε ούτε με μεγάλο όγκο συναλλαγών ούτε μέσω μεγάλης κίνησης που να φανερώνει μεγάλη ζήτηση σε αυτήν την περιοχή. Τα τρία τελευταία κεριά, μετά το μεγάλο καθοδικό μαύρο, συνθέτουν αυτή την στιγμή τον σχηματισμό της καθοδικής σημαίας, οπότε ένα πισωγύρισμα προς τα κάτω έχει αρκετές πιθανότητες, ενώ μιά συνέχιση της πρόσκαιρης ανοδικής τάσης μέχρι την αντίσταση (κόκκινο πλαίσιο) έχει λιγότερες.
GOLD FUTURES, W, COMEX
Ίσως το ασήμι την επόμενη βδομάδα να μας δώσει μιά περισσότερο ξεκάθαρη ματιά γιά το άμεσο μέλλον, ανάλογα με το αν θα διαπεράσει και πάλι ανοδικά το καθοδικό κανάλι που βλέπετε στο διάγραμμα που ακολουθεί ή αν θα απορριφθεί από την πλάγια αντίσταση και θα γυρίσει καθοδικά. Όταν η ημερήσια τάση είναι ελάχιστα ανοδική, αλλά σε εβδομαδιαίο διάστημα είναι κατοχυρωμένα καθοδική, τότε οφείλουμε να είμαστε ουδέτεροι και πολύ προσεκτικοί. Ευκαιρίες θα υπάρξουν κι άλλες γιά αγορές χρυσού και ασημιού σε φυσική μορφή, όταν κι εφόσων οι συμμετέχοντες στην διαπραγμάτευση μας φανερώσουν καλύτερα τις προθέσεις τους.
SILVER FUTURES, W, COMEX
Kαλύτερο παράδειγμα γιά την υποτίμηση των νομισμάτων δεν θα μπορούσε να υπάρξει από το Brexit και μετά. Η ψήφος αποχώρησης από την Ευρώπη της Μ.Βρετανίας απέδειξε σε όλους περίτρανα τι σημαίνει να φυλάσσει κάποιος τις αποταμιεύσεις του σε πολύτιμα μέταλλα, όπως επίσης και να επενδύει σε αυτά όταν βρίσκει την παραμικρή ευκαιρία.
Ενώ τιμολογημένος σε δολλάρια ο χρυσός βρίσκεται περίπου κατά 20% ανεβασμένος από τις αρχές της χρονιάς ως σήμερα, στο διάγραμμα με την βρετανική λίρα που ακολουθεί θα δούμε πως η αύξησή του ως τώρα φτάνει λίγο πάνω από το 50% στο ίδιο χρονικό διάστημα! Στην περίπτωση δε που σπάσει την δεύτερη ανοδική σημαία κατά σειρά (κόκκινος κύκλος) στο διάγραμμα που ακολουθεί έχει μεγάλες πιθανότητες να φτάσει στα υψηλά του 2011, αν πετύχει πρώτα ένα μηνιαίο κλείσιμο πάνω από την ζώνη των 1,073 -1,114 λιρών.
GOLD/POUND STERLING, W, SPOT
Γιά το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, ένα διάγραμμα που δείχνει πως αυτός ο δρόμος, της υποτίμησης, είναι που θα ακολουθήσουν αργά ή γρήγορα όλα τα fiat νομίσματα, με τελευταίο στην σειρά το δολλάριο. Αν μπορούσαμε να αντιπαραβάλουμε την εποχή που διανύουμε με μιά παλαιότερη ιστορικά, ίσως η καταλληλότερη να ήταν αυτή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το 64 ως το 268, όταν η ποσότητα του ασημιού στο δηνάριο έπεσε κατά 100%, ρίχνοντας την αξία του και γκρεμίζοντας την εμπιστοσύνη των ανθρώπων σε αυτό κατακόρυφα. Πράγμα που συμβαίνει ακριβώς στις μέρες μας, με την συνεχή εκτύπωση νομισμάτων από τις κεντρικές τράπεζας. Ας μην ξεχνάμε πως, το δολλάριο έχει χάσει περίπου το ίδιο ποσοστό, εκατό τοις εκατό, της αγοραστικής του δύναμης από το 1913 ως σήμερα.
Το τι συνέβει στην Ρώμη τότε, αν δεν το θυμάστε καλά από τα σχολικά μαθήματα, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να το φρεσκάρετε.
Υγιαίνετε!
*Η Precious Metals Greece δεν αποτελεί χρηματιστηριακή, επενδυτική ή άλλου τύπου συμβουλευτική εταιρεία και σε καμία περίπτωση δεν παρέχει επενδυτικές, οικονομικές ή άλλου τύπου συμβουλές ούτε δημιουργείται με τη χρήση της Ιστοσελίδας οποιασδήποτε μορφής σχέση εντολής. Η Precious Metals Greece σας συνιστά να ζητήσετε συμβουλευτικές υπηρεσίες από ανεξάρτητο οικονομικό σύμβουλο.
