Γαλλία και Ολλανδία προετοιμάζονται για έξοδο από το ευρώ

Πόσο χρόνο άραγε χρειάζονται κάποια “πειράματα” να δείξουν τα αποτελέσματά τους, ειδικά όταν οι εκ προοιμίου συνθήκες διεξαγωγής δεν είναι ιδανικές ή ακόμη τα ίδια τα συστατικά τους παρεκκλίνουν πέρα από κάθε εμφανή λογική αναζήτηση; Μια εύκολη και περισσότερο εμπειρική, παρά επιστημονική, απάντηση, είναι μάλλον όσο περισσότερο χρόνο το αντικείμενο του πειράματος δεν παρουσιάζει τις λύσεις που αναζητούνται με βάση τα δεδομένα. Αν τα δεδομένα είναι σωστά. Στην περίπτωση της ΕΕ, μάλλον δεν είναι κι ίσως ο χρόνος διάρκειας επιμηκύνεται επικίνδυνα μέχρι το σημείο της εξέγερσης των λαών, που απ’ ότι δείχνουν οι εξελίξεις είναι και το αντικείμενο του πειράματος.
Κλείνουμε εικοσιπέντε χρόνια μετά από την συνθήκη του Maastricht, της θεμέλιας συνθήκης της ΕΕ, με την εισαγωγή του κοινού νομίσματος, το “πείραμα” μάλλον πλησιάζει προς το τέλος του, έχοντας επιβεβαιώσει όσους από τότε έλεγαν πως ήταν αδύνατον να επιτύχει. Με την απλή σκέψη πως κοινό νόμισμα χωρίς ενοποίηση του χρέους ανάμεσα στα μέλη, θα μετέφερε απλώς τον κίνδυνο από τις συναλλαγματικές ισοτιμίες στο κρατικό χρέος, που είναι κατά βάση το εχέγγυο στήριγμα του νομίσματος. Οι βασικές ελευθερίες της ένωσης, όπως αυτές της μετακίνησης, της εργασίας, του εμπορίου και του κεφαλαίου, καταστρατηγούνται αυξανόμενα, αφήνοντας την δεύτερη μεγαλύτερη συνθήκη που υπογράφτηκε ποτέ, μετά από αυτήν του ΟΗΕ, να καταντά μια υποψήφια ανάφλεξη που θα πετύχει ακριβώς το αντίθετο από τον λόγο που υποτίθεται προχώρησαν τα κράτη στην ένωση, αυτόν της διαφύλαξης της ειρήνης, στην χιλιοματωμένη ανά τους αιώνες Ευρώπη.
Δεν ξέρουμε, ειλικρινά, αν αξίζει να γιορτάζει κανείς μια τέτοια επέτειο για την ήπειρό μας. Η τελευταία αντί να παραμείνει μια εμπορική ένωση, εξελίχθηκε σε μια νομισματική, με μια κεντρική τράπεζα, την ΕΚΤ, να προσπαθεί να ισορροπήσει τα επιτόκια τόσο διαφορετικών κρατών, που δεν μοιράζονται καν το βασικό στοιχείο, αυτό της γλώσσας, των οποίων μάλιστα δε οι οικονομίες έπρεπε να συγκλίνουν. Μια ΕΕ, που λειτουργεί ξεκάθαρα και ύπουλα σαν πολιτική ένωση υπερ της Γερμανίας, με δόλια ομοσπονδιακή επικάλυψη δίχως όμως την μεταφορά πλεονασμάτων στις ελειματικές χώρες, χωρίς τραπεζική ενοποίηση, αλλά με ζητούμενο την δημοσιονομική προσαρμογή!
Πως λοιπόν να μην δώσει βάση κάποιος στις “συνωμοσιολογικές “θεωρίες που θέλουν την ΕΕ ένα κατασκεύασμα της CIA, με απώτερο σκοπό την εξάπλωση του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας;
Τα στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, είναι αποκαλυπτικά. Εκτός από την Πολωνία και την Ρουμανία, δύο χώρες που ακόμη διατηρούν το τοπικό τους νόμισμα, οι υπόλοιπες που φαίνονται στο παραπάνω γράφημα, φτάνουν να έχουν θετική γνώμη κάτω από 35%, με πρώτη σε αρνητική άποψη, απόλυτα δικαιολογημένα τη χώρα μας, με λίγο περισσότερο από 15% των θετικών ψήφων. Δεν πρέπει να απορεί κανείς, με την επιμονή των εκλεγμένων και μη, να ακολουθούν μια διαδρομή που οδηγεί σε αδιέξοδο. Πόσες κρίσεις άραγε πρέπει να υπάρξουν μέχρι οι ιθύνοντες να λάβουν σοβαρά υπ όψιν τους εκτός από το προσωπικό πολιτικό τους συμφέρον, την διαφαινόμενη από όλους πια διάλυση της Ευρωζώνης και της ΕΕ; Πόσοι λαοί πρέπει θυσιαστούν ακόμη, εκτός από αυτούς του Μεσογειακού νότου, με την χώρα μας και την Κύπρο ως τρανταχτά παραδείγματα για την συμμόρφωση των υπολοίπων.
Δύο χώρες, όπου η ΕΚΤ έπαιξε διάφανα πολιτικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης τους, προφανώς κάτω από τις επιταγές της Γερμανίας, όσο κι αν η τελευταία σφυρίζει αδιάφορα ή ακόμη δήθεν αντιτίθεται στην στρατηγική του κου Draghi να δαπανήσει περίπου 1.5 τρισεκατομμύριο φρεσκοτυπωμένων ευρώ, αγοράζοντας κρατικά κι εταιρικά ομόλογα για να ανακάμψει η οικονομία. Στην ουσία βέβαια για να προασπίσει μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης QE το κοινό νόμισμα ταφόπλακα. Η αποτυχία του, είναι ξεκάθαρη, όπως και των υπόλοιπων κεντρικών τραπεζών, που εισήγαγαν τα αρνητικά επιτόκια, για να αντιμετωπίσουν την κρίση του 2008 η οποία δεν έχει ακόμη τελειώσει.
“Σε αυτή την αποτυχία τους όμως, δεν υπάρχει καμμία ιστορική αναφορά”, όπως έχουμε αναφέρει “Ποτέ πριν δεν έχει δοκιμαστεί η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων ώστε να προσφέρει κάποιου είδους παραδρομή. Καταλαβαίνουμε πως είναι δύσκολο να το πιστέψει κάποιος, αρκεί όμως να παρακολουθεί λίγο της δηλώσεις τους, για να καταλάβει πως ακόμη και οι ίδιοι οι κεντρικοί τραπεζίτες, αυτή η πανίσχυρη ομάδα που ορίζει τις τύχες όλων μας, δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει. Το ότι προσπαθεί να το αντιμετωπίσει τυπώνοντας ασταμάτητα λογιστικά χρήματα τρισεκατομυρίων χρέους, είναι ίσως η ολοφάνερη απόδειξη γι αυτό, μια και η οικονομία έχει σταματήσει να αντιδρά στις ενέσεις αρκετά χρόνια τώρα. Η αδυσώπητη λιτότητα ενάντια στους ανθρώπους της εργατικής και μεσαίας αστικής τάξης, έβαλε για τα καλά τις προϋποθέσεις για τις μεγαλύτερες κοινωνικές αναταράξεις που έχουμε ζήσει πολλές γενιές τώρα. Το κοινωνικό συμβόλαιο με τις ελίτ, τίθεται υπό διαπραγμάτευση κι αυτό είναι κάτι τόσο εκρηκτικό από τη φύση του που δεν πρόκειται να συμβεί, δυστυχώς, με ειρηνικό τρόπο.”
Ίσως έχει γίνει κουραστική η συνεχής αναφορά μας στο ευχολόγιο του κου Draghi για την πολυπόθητη άνοδο του πληθωρισμού, αυτού του κρυφού φόρου που διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των fiat νομισμάτων, που κατά συνήθεια αποκαλούμε χρήματα. Βλέπετε ο ίδιος, όπως και οποιοσδήποτε από την “επίσημη” πλευρά, δεν πρόκειται ποτέ να δηλώσει φανερά αυτό που ξέρουν όσοι ασχολούνται λίγο παραπάνω με την οικονομία ή αυτό που παρατηρούν οι κανονικοί άνθρωποι αγοράζοντας τα απαραίτητα για την διαβίωσή τους. Οι τιμές των προϊόντων ανεβαίνουν, κυρίως, επειδή τα νομίσματα χάνουν την αγοραστική τους δύναμη! Δηλαδή προοδευτικά, χρειαζόμαστε περισσότερα ευρώ ή δολλάρια για να αγοράσουμε το ίδιο πράγμα ακόμη κι αν δεν έχουν αλλάξει οι τιμές του παραγωγού ή της διανομής.
Ας πιστέψουμε όμως για λίγο πως, η άνοδος του πληθωρισμού που είδατε στο παραπάνω γράφημα από τους FT και τον Mehreen Khan, θα βοηθήσει στην παρούσα φάση την ευρωπαϊκή οικονομία να ανακάμψει. Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα οδηγηθεί η ΕΚΤ σε ομαλοποίηση των επιτοκίων της, δηλαδή σε αύξησή τους, πράγμα που ζητά επισταμένα να συμβεί η Γερμανία; Ποια ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να αντέξει πια σε αύξηση των επιτοκίων με τα συσσωρευμένα χρέη τους; Έχοντας διαστρέψει – για να μην πούμε καταστρέψει- την εμπιστοσύνη στην κανονική αγορά ομολόγων με την ποσοτική του χαλάρωση QE, ποιος ακριβώς θα αγοράσει τα επόμενα ομόλογα που θα εκδοθούν για να επαναρυθμίσουν το χρέος τους τα κράτη μέλη, όταν οι αξιολογήσεις τους είναι στα τάρταρα;
Κανείς προφανώς, αφήνοντας την ΕΚΤ να το κάνει μόνη της, σε αυτό που κάποιοι αποκαλούν “αιώνια ποσοτική χαλάρωση”. Το βέβαιο αποτέλεσμα θα είναι η κατακρήμνιση της αξίας του ευρώ και προφανώς η ανάγκη ανακεφαλοποίησης της κεντρικής τράπεζας, αφού είναι σίγουρο πως το 60% της αγοράς ομολόγων που δεν ελέγχει, θα ξεφορτωθεί πάνω της στην κομβική στιγμή του κινδύνου από τους κερδοσκόπους που έχουν αρχίσει να την κυκλώνουν όπως ακριβώς κάνουν τα όρνια στα κουφάρια των ζώων.
Η φυγή του κεφαλαίου προς την Γερμανία, εκτός από το Target 2 που έχουμε αναφέρει παλαιότερα, φαίνεται στο διάγραμμα του Bloomberg που απεικονίζει την διαφορά ανάμεσα στο γερμανικό διετές που έφτασε στο -1% από το αμερικάνικο που βρίσκεται λίγο ψηλότερα από το +1%. Επενδυτές από τις Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία στρέφονται ολοένα προς την χώρα της κας Merkel και πληρώνουν αντί να πληρώνονται για να καλυφθούν, θεωρώντας, σωστά, πως είναι η μόνη οικονομία που μπορεί να αντέξει την μετάβαση σε τοπικό νόμισμα, λόγω των δυσθεώρητων εμπορικών της πλεονασμάτων. Ξεχνάνε βέβαια πως το μάρκο θα ανατιμηθεί βίαια, όπως δήλωσε η καγκελάριος και πως η Γερμανία είναι ο τελικός αποδέκτης του λογαριασμού κατάρευσης του ευρώ, αφού οι οφειλές των υπόλοιπων μελών της Ευρωζώνης έφτασαν περίπου τα 800 δισεκατομμύρια, όπως και το 2011-2 στο απώγειο της ελληνικής κρίσης. Οι πιθανότητες να χάσει η Γερμανία αυτό το ποσό που όλο και θα μεγαλώνει, είναι πραγματικά μεγάλες.
Στο διάγραμμά μας που ακολουθεί, μπορείτε εύκολα να δείτε την αντιπαραβολή ανάμεσα στην τιμή του δολλαρίου (αριστερά) και του ευρώ (δεξιά). Το πρώτο τεστάρει την ανοδική του διάσπαση και το δεύτερο την καθοδική του. Για να αναστραφεί η πορεία τους σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο πρέπει το δολλάριο να πέσει κάτω από την χαμηλή περιοχή της συσπείρωσής του (κόκκινη γραμμή) και το ευρώ να διασπάσει ανοδικά την πάνω περιοχή (μπλέ). Οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι πραγματικά πάρα πολύ μικρές. Λέμε πολύ μικρές, γιατί κάποιες φορές, άσχετα με τα θεμελιώδη, οι χειραγωγημένες αγορές έχουν τον τρόπο να κάνουν αυτούς που είναι απόλυτοι να πληρώνουν πολύ ακριβά την αθυροστομία τους…
COMPARISON CHART: USDOLLAR & EURO, W, SPOT
[+] click images to enlarge
Οι εκλογές σε Ολλανδία και Γαλλία είναι το επόμενο κρίσιμο διάστημα για το ευρώ. Η κα Le Pen ήδη συναντήθηκε με τους εκπροσώπους του συστημικών τραπεζών της Γαλλίας για την πιθανή μετάβαση στο φράγκο στην περίπτωση νίκης της, ενώ η Ολλανδία, υπό το βάρος του μεγάλου ποσοστού που πιθανά θα λάβει ο ακροδεξιός ευρωσκεπτικιστής κος Wilders, ξεκινά σύμφωνα με το Reuters την διαδικασία διαβούλευσης στο κοινοβούλιο για τα υπερ και τα κατά της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Να θυμίσουμε πως τα τέστ για το Ολλανδικό φιορίνι έγιναν το 2012, πράγμα που παραδέχθηκε και κος Dijsselbloeοm -άτυπος πρόεδρος του επίσης άτυπου Eurogroup- σε συνέντευξή του δύο χρόνια αργότερα στο κανάλι RTL. Πιστεύουμε πως, αυτές οι εντάσεις, αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθούν, πιέζοντας την ισοτιμία του κοινού νομίσματος με το δολλάριο προς το 1:1 κι ίσως ακόμη χαμηλότερα, μακροπρόθεσμα, κατά του ευρώ προφανώς.
Aνοδικά έκλεισαν τα πολύτιμα μέταλλα την εβδομάδα που μας πέρασε με τον χρυσό στα $1,258 και το ασήμι στα $18.34, αυξημένα και τα δύο λίγο λιγότερο από δύο ποσοστιαίες μονάδες. Ομολογούμε ότι εκπλαγήκαμε, ευχάριστα δε, γιατί έκαναν μια κίνηση που είχε τις λιγότερες πιθανότητες. Εκμεταλλευόμενα αναμενόμενα την οπισθοχώρηση του δολλαρίου από τον κινητό μέσο των πενήντα ημερών, τον οποίο όπως είπαμε στην προηγούμενη έκθεσή μας πρέπει να διασπάσει για να εξασφαλίσει περαιτέρω ανοδική πορεία. Οι αντιστάσεις που επισημάναμε είναι ακόμη σε ισχύ, ενώ καθοδικά οι σημαντικές περιοχές για στήριξη βρίσκονται στα 100.40 και τα 99.20
Ο χρυσός ξεπέρασε ανοδικά τα $1,256 που ήταν η πρώτη σπουδαία γραμμή άμυνας. Πρέπει όμως, οπωσδήποτε, να κλείσει τον μήνα πάνω από εκεί, για να δούμε μεγαλύτερη άνοδο και να απειλήσει την επόμενη αντίσταση που βρίσκεται ανάμεσα στα $1,270 και τα $1,280 κι ίσως τα $1,306 που είναι η δυνατότερη αυτή την στιγμή με βάση τον όγκο συναλλαγών και τα ποσταρίσματα των επενδυτών στο Comex. Στην περίπτωση που οπισθογυρίσει, ένα κλείσιμο κάτω από τα $1,240 μπορεί να τον οδηγήσει να τεστάρει την δύναμη των αγοραστών στην κρίσιμη ζώνη ανάμεσα στα $1,220 και τα 1,200, πράγμα που ευχόμαστε να συμβεί. Κι αυτό γιατί πρέπει τα πολύτιμα μέταλλα να χτίσουν ένα χαμηλότερο υψηλό για να έχει αντοχή η άνοδός τους. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, οι υποψίες για short covering και επερχόμενες βίαιες καθοδικές κινήσεις θα αρχίσουν να αυξάνονται.
Το ασήμι συνεχίζει να προηγείται του χρυσού, μπαίνοντας βαθιά στην πιθανή ζώνη αντίστασης και προσφοράς, με το “έξυπνο χρήμα”, αυτό των τραπεζών, να ποντάρει αυξάνοντας τις θέσεις πώλησης σε επερχόμενη πτώση. Από το επίπεδο που βρίσκεται η τιμή τώρα ως τα $19 ανά ουγγιά, είναι η πρώτη σημαντική αντίσταση με την ζώνη $19.6 με $20 αν ακολουθεί υψηλότερα. Αν έχουμε αναστροφή, οι περιοχές γύρω από τα $17.75 και τα $17.30 είναι οι πρώτες στηρίξεις, αν και όχι τόσο δυνατές όπως φαίνονται με τα τωρινά δεδομένα τοποθετήσεων στο Comex.
Για το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, μια νέα δήλωση για τα πολύτιμα μέταλλα, από τον πρώην διοικητή της FED, τον κου Greenspan, την αλλαγή της πίστης του οποίου μετά την θητεία του στην αμερικανική κεντρική τράπεζα, έχουμε επισημάνει παλαιότερα. Με απλά λόγια λέει, πως οι τιμές των πολύτιμων μέταλλων θα ανέβουν εξ αιτίας του πληθωρισμού προσφέροντας ασφάλεια μακροπρόθεσμα, ότι δεν υπάρχει κανείς που να μην τα δέχεται έναντι κάποιας πληρωμής και πως είναι τα μόνα νομίσματα που εμπεριέχουν από την φύση τους αξία, ενώ τα υπόλοιπα εναπόκεινται στον βαθμό της εμπιστοσύνης όσων τα αποδέχονται. Ο οποίος θα φθίνει συνεχώς στο μέλλον, συμπληρώνουμε εμείς!
Υγιαίνετε και καλή σαρακοστή!