02.07 2018

Εξαγορά χρόνου από την κα Merkel για Ελλάδα, ΕΕ, μεταναστευτικό

Όπως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, στη φύση, στη δημιουργία την ίδια, αποκαλύπτουν τα μυστικά τους σε λίγους, επίμονους παρατηρητητές έτσι και στην πολιτική οικονομία οι μακροχρόνιες τάσεις δρουν αδιόρατες, συσσωρεύοντας ενέργεια ως την τελική στιγμή της αλλαγής. Μασκαρεμένες για τις μάζες όλες αυτές οι ξεχωριστές ιδιότητες που συνθέτουν μια τάση και στυλιζαρισμένες πετυχημένα από τις θεσμικές σειρήνες των ΜΜΕ, όχι μόνο αποσπούν την προσοχή του κοινού ως ταχυδακτυλουργοί σε υπαίθριο παζάρι, αλλά χτίζουν μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που αντιλαμβάνεται, κατά το δυνατό, το κάθε μέλος μιας κοινωνίας.

Η τάση του διχασμού, μετά το Brexit, τις Η.Π.Α. και την Γαλλία, έφτασε και στην Ιταλία, όπως είδαμε στην προηγούμενη έκθεσή μας, με την ανάλυση για τους δυσθεώρητους κινδύνους που κρύβει η κατάσταση στην Ιταλία. Mε τον “λαϊκισμό”, που πήρε το βάπτισμα του πυρός μέσω του Brexit, να συνδέεται με την έξαρση του εθνικισμού και να απειλεί όσο τίποτα άλλο την πολιτική επιβίωση της καγκελαρίου Merkel, όπως θα δούμε πιο κάτω, αλλά επίσης και τον βασικό κορμό της ανάπτυξης των τελευταιών δεκαετιών διαμέσου της παγκοσμιοποίησης. Με τον οικονομικό ρεαλισμό κρυμένο καλά κάτω από χαλί, σε ένα πελατοκεντρικό σύστημα δημοκρατίας, που μόνο κατ’ επίφαση μοιάζει με αυτό της αρχαίας Ελλάδας-αλλά εξίσου και με την άμεση δημοκρατία που είναι ο πυλώνας της Ελβετίας- οι ψηφοφόροι βολοδέρνουν ανάμεσα σε ψευδεπίγραφες αριστερές και δεξιές αφηγήσεις, πασχίζοντας να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει, ώστε να αντιδράσουν με την ψήφο τους και να μην βρεθούν προδομένοι ξανά. Το σενάριο του εθνικισμού ενάντια στην παγκοσμιοποίηση βασιλεύει υποδόρια, αφήνοντας σε πρωταγωνιστικό πλάνο αποπλάνησης τον πόλεμο των αποκαλούμενων δημαγωγών ενάντια στο κατεστημένο.

Αυτό όμως που στα αλήθεια συμβαίνει, είναι μια μάχη στις ελιτ που υποστηρίζουν τις δύο αντίπαλες ροπές, ανάμεσα στους νεοσυντηρητικούς και τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης. Όπου και να κοιτάξουμε, από τις χώρες που προαναφέραμε, ως την Κίνα, την Ρωσία και την Ινδία, μοιάζει ένα πέπλο ανάγκης εθνικού αισθήματος να απλώνεται παντού, το οποίο πλάθεται με τη σειρά του δαιμονικά και με μαεστρία με εθνικιστικές διαθέσεις, εκμεταλλευόμενο στο έπακρο την ανάγκη του ατόμου να ανήκει σε μια ομάδα με κοινές αξίες . Κι αυτό που είναι σίγουρο είναι πως, η αληθινή και μόνη ελίτ, αυτή του 0.1% θα βρεθεί κερδισμένη ξανά, όποια δύναμη κι αν κερδίσει, γιατί απλά είναι αυτή στην οποία ανήκει το σύστημα που διαχειρίζεται και διαφεντεύει τις ζωές μας.

Όσο και να φαίνεται απίστευτο σε κάποιους, ζούμε ακόμη τους κραδασμούς από το 1971, όταν ο πρόεδρος Nixon, αποσύνδεσε το δολάριο από το εχέγγυο του χρυσού. Στο παραπάνω διάγραμμα αποτυπώνεται η σχέση του γερμανικού μάρκου με αρκετά νομίσματα από το 1971, όπου η χώρα μας κατέχει πάλι την δυσχερή, πρώτη θέση, ακολουθούμενη από τις υπόλοιπες του ευρωπαϊκού νότου. Το να κατηγορούμε το ευρώ, πριν τη γέννησή του, για τις συνεχείς υποτιμήσεις των νομισμάτων των παραπάνω χωρών επι τρείς δεκαετίες, αλλά και των υπολοίπων από τις Η.Π.Α. ως τη Μ.Βρετανία, είναι προφανώς παράνοια. Οι ίδιοι οι πολιτικοί που εργάστηκαν αυτές τις δεκαετίες για τα κοινά είναι υπεύθυνοι, όσο κι αν αυτή η φράση είναι οξύμωρο σχήμα, από την ώρα που από καταβολής της πολιτικής έχουν αποδείξει ότι οι περισσότεροι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και όχι για την κάθε χώρα και τους πολίτες της.

Είναι αυτοί που εξυπηρετώντας των ναρκισσισμό τους στερούσαν την αγοραστική αξία από τα νομίσματα των χωρών τους μέσω συνεχών υποτιμήσεων, αποφεύγοντας τις απαραίτητες διαρθρωτικές, δημοσιονομικές αλλαγές σε κάθε επίπεδο, τυπώνοντας συνεχώς μεγαλύτερες ποσότητες νομισμάτων για να εξυπηρετούν το ολοένα διογκούμενο κρατικό χρέος. Κι είμαστε εμείς, οι πολίτες, που τους επιτρέψαμε να το κάνουν, μην ελέγχοντας εξονυχιστικά κάθε τους κίνηση, είτε γιατί οι περισσότεροι διάλεγαν να βολευτούν σε μια κρατική θέση με εξασφάλιση εργασίας διά βίου, είτε γιατί οι υπόλοιποι αδιαφορούσαν να κατανοήσουν τον τρόπο που οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν τα έσοδα της φορολογίας, γεμίζοντας το στόμα του πελατοκεντρικού συστήματος που λανθασμένα ονομάζεται δημοκρατία και όχι ολιγαρχία, όπως θα ήταν το σωστό. Αποφεύγοντας τις ευθύνες μας, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, το μόνο που κάνουμε είναι να μεταθέτουμε την εξουσία για την κάθε πιθανή λύση στον απέναντι. Μακριά από την δική μας δικαιοδοσία. Κι αυτό, είναι πάντα, μα πάντα, η σίγουρη συνταγή της αποτυχίας.

Όπως όμως υπάρχει η φάση της μόχλευσης, γιατί αυτό ακριβώς συνέβει αυτές τις δεκαετίες, υπάρχει και η ακριβώς αντίστροφη, κατά την οποία το κεφάλαιο αποτραβιέται από το κυνήγι εξωπραγματικών, ρισκοβόρων αποδόσεων προς περισσότερο ασφαλείς περιοχές. Η φάση της απομόχλευσης είναι η εξασφάλιση της επιστροφής του ίδιου του κεφαλαίου και όχι τυχόν υπεραξιών και το ταξίδι του είναι πάντα από την περιφέρεια προς το κέντρο. Αν μπορούσαμε να τοποθετήσουμε τον χρόνο σε μια στιγμή που ξεκίνησε αυτό το αντίστροφο ταξίδι, θα διαλέγαμε την δημιουργία του ευρώ, του νομίσματος στο οποίο έγινε θυσία η χώρα μας. Εθισμένα στην δημιουργία χρέους τα νεοεισερχόμενα μέλη της Ευρωζώνης, σπατάλησαν τεράστιους πόρους σε ευρώ με χαμηλά επιτόκια συνεχίζοντας την ίδια, αυτοκτονική, διαδικασία εξυπηρέτησης των “πελατών” τους, οι οποίοι κατά βάθος είναι οι ιδιοκτήτες, ως πολίτες μέτοχοι του κάθε κράτους και της παραγωγής του πλούτου του. Το ότι σε μια νύχτα το εσωτερικό χρέος όλων των κρατών της Ευρωζώνης μετατράπηκε σε εξωτερικό και μάλιστα σε σκληρό συνάλλαγμα, φαίνεται πως, ακόμη, το αντιλαμβάνονται ελάχιστοι. Οσο περισσότερο ανέβαινε η ισοτιμία του ευρώ απέναντι στο δολάριο, τόσο περισσότερο ανέβαινε και το χρέος.

Τώρα, έφτασε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Οι λαοί εκλέγουν δισεκατομμυριούχους για να τους λυτρώσουν από τα προβλήματα που δημιούργησαν οι προηγούμενες, δημοκρατικές κυβερνήσεις. Όταν δεν τους εκλέγουν, η επόμενη λύση φαίνεται να είναι βαλτοί καθηγητές πανεπιστημίων ή πρώην εργαζόμενοι στα ιδρύματα του Bretton Woods. Οι λύσεις επικεντρώνονται στην αύξηση της φορολογίας, στην στέρηση των κοινωνικών κεκτημένων μέσω της λιτότητας και της μείωσης μισθών και συντάξεων, στην εξαφάνιση της πίστωσης για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε οτιδήποτε επιβάλει την, σχεδόν, θεσμική πιά, απαγόρευση παραγωγής κεφαλαίου για επιχειρηματικότητα και καινοτομία, υποβάλοντας έτσι την οικονομία σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο καθοδικό σπιράλ θανάτου. Είναι η εποχή που οι αποδιοπομπαίοι τράγοι κάνουν την εμφάνισή τους.

Θα παίξει η καγκελάριος Merkel αυτό το ρόλο; Στην ανακεφαλαίωση που κάναμε στην έκθεση του Φεβρουαρίου, μέσω παραπομπών από κύριες δημοσιεύσεις μας από όλη την προηγούμενη χρονιά, ενημερώσαμε για την άμεση απειλή διάσπασης του εύθραστου κυβερνητικού συνασπισμού, με αιχμή το κορυφαίο λάθος της καγελαρίου που θα οδηγήσει στην ευρωπαϊκή διάσπαση, του χειρισμού της στο μεταναστευτικό και το κάλεσμα των ανοιχτών συνόρων. Κίνηση που δεν ήταν τίποτα άλλο από μια τακτική βελτίωσης της δημόσιας εικόνας της η οποία έπεφτε εξαιτίας της άδικης αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης. Στο παραπάνω διάγραμμα, με τα στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου για τον μήνα που πέρασε, μπορείτε να δείτε πως οι ανησυχίες των πολιτών για την μετανάστευση και την τρομοκρατία παραμένουν ασυνήθιστα υψηλά, σε σχέση με την οικονομία, την ανεργία και τα δημοσιονομικά. Οι τρείς τελευταίοι δείκτες καταγράφουν τα χαμηλά τους, ενώ αυτός του μεταναστευτικού (μαύρος) τηρεί στάση συσπείρωσης και δεν έχει διασπάσει καθοδικά την ένδειξη της προηγούμενης χρονιάς.

H απειλή του προέδρου του CSU και πρωθυπουργού του κρατιδίου της Βαυαρίας, κου Seehofer, να τελειώσει τον επί σαράντα και πλέον χρόνια συνασπισμό με το κόμμα της κας Merkel, αν δεν βρεθούν τρόποι σε επίπεδο ΕΕ να ελεγχθεί η λαθρομετανάστευση εκτός των γερμανικών συνόρων, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν. Από τον Ιανουάριο του 2016, όπως σας είχαμε ενημερώσει, η σχέση τους κρεμόταν σε μια κλωστή, με τον κο Seehofer έτοιμο να προσφύγει στο ομοσπονδιακό συνταγματικό δικαστήριο ενάντια στην καγκελάριο. Mε γνωστές τις στενές σχέσεις του κου Seehofer με τον πρόεδρο Putin και την περυσινή τους συνάντηση που απέφερε άνοδο στις εξαγωγές του κρατιδίου με την Ρωσία, σε αντίθεση με την πτώση των υπόλοιπων κρατιδίων της γερμανικής ομοσπονδίας λόγω των κυρώσεων, δεν είναι παράλογο να σκέφτεται κανείς ακόμη και την απόσχιση της Βαυαρίας μελλοντικά, στην τάση που επικρατεί παγκόσμια από την Καταλονία ως το Τέξας και την Καλιφόρνια. Τα ποσοστά του AFD συνεχίζουν να ανεβαίνουν και ο κος Seehofer αισθάνεται πως πρέπει να προστατέψει την θέση του πρώτα απ’ όλα και να μην χρεωθεί την κατρακύλα στις δημοσκοπήσεις της κας Merkel.

H τελευταία, αποδεχόμενη το τελεσίγραφο του κου Seehofer, προειδοποίησε πως μια πιθανή διάσπαση του κυβερνητικού συνασπισμού θα επιφέρει το χάος τόσο στην Γερμανία όσο και στην Ευρώπη, με άρση της συνθήκης Schengen, επικαλούμενη τον φόβο, το μόνιμο όπλο όσων προαισθάνονται το τέλος τους. Η απέλπιδα προσπάθειά της τις τελευταίες μέρες πριν το τελεσίγραφο της 1ης Ιουλίου, απέφερε, όπως λέει η ίδια, διμερείς σχέσεις με 14 κράτη μέλη, μέχρι να αρχίσουν οι διαψεύσεις αρχικά από την Τσεχία και την Ουγγαρία, με την Πολωνία και την Σλοβακία ίσως να ακολουθήσουν. Η έκτακτη σύνοδος κορυφής, κατέληξε μετά το βέτο της Ιταλίας στο κοινό ανακοινωθέν, σε ένα μηντιακό τσίρκο με ένα ευχολόγιο αντί για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, εναποθέτοντας τις ελπίδες μιας συγκροτημένης στρατηγικής σε κατώτερα στελέχη της ΕΕ, η οποία πιθανά θα εγκριθεί τον επόμενο Δεκέμβριο. Κι όλα αυτά όταν, εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια η ΕΕ έχει αποτύχει να διασώσει ενωμένες τις οικογένειες των προσφύγων από τη Συρία, αφήνοντας κατά κύριο λόγο λαθρομετανάστες νεαρής ηλικίας του πολιτικού ισλάμ από το φάσμα της Μ. Ανατολής και της Β.Αφρικής να περιδιαβαίνουν από χώρα σε χώρα σε όλη την ήπειρο, προκαλώντας πανικό με τις επιθέσεις τους και τους βιασμούς. Για την ώρα, φαίνεται πως, δεν χωράνε μαζί πια στην γερμανική κυβέρνηση η κα Merkel με τον κο Seehofer.

Ας μην ανησυχούμε όμως. Η Ισπανία και η Ελλάδα, δύο χώρες που είναι αποικίες της Γερμανίας λόγω της κακής διαχείρισης των χρεών τους σε αυτήν, προσέτρεξαν να στηρίξουν την καγκελάριο και να δηλώσουν έτοιμες να φιλοξενήσουν μετανάστες σε συγκεκριμένες δομές στο έδαφος τους-όπως και άλλες χώρες, αλλά σε οικειοθελή βάση-με αντάλλαγμα την αλλαγή της συνθήκης “Δουβλίνο 2” το 2019. Η τελευταία προβλέπει ότι θα επιστρέφουν στην πρώτη χώρα εισόδου στην Ευρώπη, όπου κι αν έχουν μετακινηθεί ενδιάμεσα. Γιατί προφανώς… υπάρχει η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέρη, η οποία κερδήθηκε από την μη τήρηση της υπόσχεσης από τη Γερμανία για το ονομαστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, της μόνης λύσης που μπορεί να κάνει την οικονομία μας να ανακάμψει, όπως έχουμε αναφέρει όταν μετά μεγάλης μας λύπης βάλαμε τίτλο στην αντίστιοχη έκθεση “Αποικία της Γερμανίας η Ελλάδα”. Το γεγονός ότι ενέκρινε η καγκελάριος ακόμη και την παράταση του καθεστώτος μειωμένης απόδοσης ΦΠΑ στα πέντε ελληνικά νησιά που είναι έτοιμα να εκραγούν από την λαθρομετανάστευση, αν και λεπτομέρεια, νομίζουμε ότι απαντά σε όλα. Όταν κάποιος άλλος εγκρίνει τι θα κάνεις στην χώρα σου, ακόμη και σε τέτοια “ταπεινά” ζητήματα, δεν είσαι κυρίαρχος λαός.

Η εξαγορά χρόνου με το τελευταίο υπερμνημόνιο που υπογράψαμε, θα συνεχίζει να διατηρεί την καθοδική πίεση στην οικονομία μας σπρώχνοντας διογκωμένα τα χρέη στις επόμενες γενιές, θα στερεί συνεχώς ρευστότητα από την αγορά μέσω των υποχρεωτικών πλεονασμάτων επί 41 χρόνια (!), βάζοντας έτσι σε κίνδυνο την ετοιμόρροπη κοινωνική συνοχή με την άμεση απειλή της πτώχευσης στον κρόταφο του μεγαλύτερου κομματιού του ελληνικών νοικοκυριών. Το γεγονός ότι, η έριδα και ο διχασμός ξέφυγαν από το πολιτικό επίπεδο και πέρασαν στο στρατιωτικό, οφείλει να τρομοκρατεί τον καθένα για το τι μπορεί να επακολουθήσει. Η Ουκρανία είναι το κοντινότερο, χρονικά, παράδειγμα. Αυτά συμβαίνουν όταν αναγνωρίζεις, εκτός βουλής και δημοψηφίσματος, Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα με αστερίσκους και υποπαραγράφους εκτός ελληνικών συνόρων, ενώ έχεις ανοικτά μέτωπα από την Ήπειρο και τη Θράκη ως τη Κύπρο, με την Τουρκία να καραδοκεί τοποθετημένη παντού. Είναι απλώς μια εξαγορά χρόνου πριν το μοιραίο και τίποτα παραπάνω, όπως αναφέραμε στο δεύτερο κομμάτι της έκθεσής μας για τη χώρα μας, πέρυσι τον Ιούλιο.

Με την ανεργία να βρίσκεται ακόμη μεγαλύτερη του 20%, διπλάσια και παραπάνω στο δυναμικό κομμάτι της νεολαίας (45%), το εθνικό προϊόν μειωμένο κατά 24%, τις συντάξεις κατά 70%, τους μισθούς κατά 30%, το ποσοστό φτώχιας στο 22%, ενώ ο μέσος όρος της Ευρώπης βρίσκεται στο 7%, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στις τράπεζες στο 45% και το δημόσιο χρέος στο 180%, είναι αδύνατον να πιστέψει κάποιος ότι μια τέτοια οικονομία όπως κατάντησε η ελληνική, θα ορδοποδήσει με έναν, άγνωστο σε μας, μαγικό τρόπο. Τι θα γίνει όταν προκύψουν καθοδικοί επιχειρηματικοί κύκλοι τα επόμενα χρόνια, όταν το ίδιο το ΔΝΤ, που ευθύνεται για την λανθασμένη αντιμετώπιση της κρίσης, προειδοποιεί ότι δεν είναι βιώσιμο το χρέος μακροπρόθεσμα; Πως θα επιστρέψουν οι επενδύσεις στην χώρα με τέτοιες συνθήκες. Και τέλος, μήπως έφτασε η ώρα να σκεφτούν όσοι τυχόν υποστηρίζουν ακόμη μια τέτοια λύση πως, η Γερμανία κέρδισε 2,9 δισεκατομμύρια τα προηγούμενα επτά χρόνια από το δανεισμό για την “σωτηρία” της Ελλάδας; Για ποιά αλληλεγγύη, αλήθεια, μιλάμε;

Eξαγορά χρόνου είναι και η Μeseberg, η νέα δήθεν συνθήκη αναβίωσης του γαλλογερμανικού άξονα της καγκελαρίου, που ενέδωσε σε κάποιες απαιτήσεις του προέδρου Macron, στην προσπάθειά της να τον αποσπάσει από το στενό μαρκάρισμα του προέδρου Trump, ο οποίος του διαμήνυσε πως αν αποχωρήσει η Γαλλία από την ΕΕ, θα του δώσει προνομιακή μεταχείριση στις εμπορικές τους σχέσεις. Επανήλθε λοιπόν η Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων στο προσκήνιο, όπως στο δείπνο των Βερσαλιών, όπου είχε ζητηθεί από τον νεοεισερχόμενο τότε στην γαλλική προεδρία για να λάβει τα nein της κας Merkel, όπως είχαμε επισημάνει τον προηγούμενο Μάρτιο. Ευνόητα, η απαραίτητη χρηματοδότηση για το ευρωπαϊκό budget του κου Macron, ο οποίος αναφέρεται σε “πολλά δισεκατομμύρια”, ενώ η κα Merkel σε “λίγα δισεκατομμύρια”, θα έλθει από συνεισφορές των φορογικών εσόδων από τα 19 κράτη μέλη της Ευρωζώνης και “πιθανά από άλλες πηγές που δεν έχουν συζητηθεί ακόμη”, ανάμεσα στις οποίες διέρρευσε ότι θα είναι κι ένας νέος φόρος στις τραπεζικές συναλλαγές.

Επίσης η συνθήκη περιλαμβάνει, το γνωστό τροπάριο της μεταλλαγής του ESM σε EMF, κατά το πρότυπα του IMF, για να προασπίζει τα κράτη μέλη από απροσδόκητες κρίσεις με budget 55 δισεκατομμύρια ευρώ, το οποίο με την σειρά του θα υποστηρίζει το SRM (Single Resolution Fund), το υπεύθυνο ταμείο δηλαδή για την διάσωση προβληματικών τραπεζών. Η απάντηση βρίσκεται στην προηγούμενη έκθεσή μας, με την αναφορά στην Deutche Bank, η οποία κόπηκε από τα stress test της FED, με τη μετοχή της να κατρακυλά στα τάρταρα. Επίσης στο γράφημα που ακολουθεί, το οποίο δείχνει ότι ή έκθεση των περιουσιακών στοιχείων της τράπεζας που κρατά την παγκόσμια οικονομία με κομμένη την ανάσα, φτάνει στο 45.3% του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος της Γερμανίας, χωρίς να υπολογίσουμε τα παράγωγα που φτάνουν τα περίπου $50 τρισεκατομμύρια!

Δεν θα μπορούσε να βρεί καλύτερη στιγμή ο πρόεδρος Trump για να κορυφώσει τον εμπορικό πόλεμο, που ακολουθεί πάντα τον συναλλαγματικό, απέναντι στην Γερμανία. Με την κα Merkel διασπασμένη στα μέτωπα που προαναφέραμε, τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι περισσότεροι γερμανοί πολίτες θέλουν να φύγει από αυτούς που θέλουν να παραμείνει στην προεδρία, ο αμερικανός πρόεδρος συνεχίζει ακάθεκτος την ολομέτωπη επίθεση, από την ώρα που το αρχικό του αίτημα της προεκλογικής του καμπάνιας για απάλυψη όλων των ταριφών κι από τις δύο πλευρές, απαντήθηκε με ένα ακόμη nein από την καγκελάριο. Ανακοίνωσε επικείμενη απαγόρευση εισαγωγών των γερμανικών αυτοκινήτων στις Η.Π.Α. Κακώς μεταδίδεται από τα ΜΜΕ της χώρας μας ότι θα απαγορεύσει τα γερμανικά αυτοκίνητα, αν είναι ποτέ δυνατόν. Θα απαγορεύσει τις εισαγωγές, αναγκάζοντας την γερμανική βιομηχανική ελίτ να κατασκευάζει τα μοντέλα της στις Η.Π.Α., όπως δείχνει το γράφημα που ακολουθεί, κι όχι να τα εισάγει στην χώρα από το Μεξικό και τον Καναδά, όπως άλλωστε έκαναν οι αντίστοιχες ιαπωνικές εταιρίες επί Reagan, σε ανάλογο αίτημα του τότε προέδρου για να τονώσει την αγορά εργασίας της χώρας του, για όσους θυμούνται λίγο την ιστορία.

Με τα επίσημα στοιχεία του γερμανικού ΥΠΟΙΚ, που θα δείτε στο επόμενο διάγραμμα, να προειδοποιούν για προβλεπόμενη μείωση της πρόβλεψης του ακαθάριστου προϊόντος σε 2% από 2.4% που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός-ποσοστό που κατά τη γνώμη μας θα πέσει στο 1.6% μέχρι να κλείσει η χρονιά- ο κος Τrump έριξε την δεύτερη βολή του. Ζήτησε από το πεντάγωνο να κατασκευαστεί προϋπολογισμός για τυχόν αποχώρηση μεγάλου μέρους των αμερικανικών στρατευμάτων που σταθμεύουν στην Γερμανία, πιθανά ως απάντηση σε ένα άλλο nein της κας Merkel, σπέρνοντας τον πανικό στις ευρωπαϊκές πρεσβείες της Ουάσινγκτον. Στο αίτημα αυτό που την καλούσε να ανεβάσει την συμμετοχή της Γερμανίας στο ταμείο του NATO στο συμφωνηθέν ποσοστό της συνθήκης του 2% επί του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της χώρας, ποσοστό που μόνο η Ελλάδα, εκτός από τις Η.Π.Α., πληρώνει για την συμμετοχή της στον ευρωαντλαντικό μηχανισμό.

Τρίτη και χαριστική βολή του κου Τrump είναι μάλλον η μόλις ανακοινωθείσα επικείμενη συνάντησή του με τον πρόεδρο Putin στις 16 του μήνα στο Ελσίνκι. Από ότι άφησε να εννοηθεί, επιβιβαζόμενος στο προεδρικό ελικόπτερο, ίσως να βγάλει από τα θέματα της καυτής ατζέντας την προσάρτηση της Κριμαίας, την “οποία έχασε ο Obama”, όπως δήλωσε, συνεχίζοντας με την φράση “έτσι κι αλλιώς μιλούν ρώσικα εκεί κι αισθάνονται κομμάτι της Ρωσίας”. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα αφήσει την καγκελάριο Merkel να περιμένει μάταια την επικύρωση της συμφωνίας του Minsk και προφανώς θα ζητήσει ανταλλάγματα από τον πρόεδρο Putin για τον αγωγό North Stream 2 για να αποσύρει τις κυρώσεις. Τα βασικά κομμάτια του αγωγού έχουν ήδη κατασκευαστεί και μετά την απεμπλοκή της Gazprom από τα γρανάζια της ΕΕ, δεν υπάρχει νομικά τουλάχιστον τρόπος να μη προχωρήσει το υπόλοιπο μέρος της τοποθέτησης τους.

Ας δούμε τι αναφέραμε σχετικά στην έκθεσή μας των αρχών του Μαρτίου, κάτω από το πρίσμα της είδησης πως, μόλις την προηγούμενη βδομάδα ανακοινώθηκαν μέτρα αξίας $50 δισεκατομμυρίων από τις Η.Π.Α ενάντια στην Κίνα, στα οποία η τελευταία απάντησε ακαραία ισόποσα:

“Στην περίπτωση που οι Η.Π.Α. βρεθούν σε συμφωνία με την Ρωσία, δεδομένης της δημόσιας εκφρασμένης αλληλοεκτίμησης ανάμεσα στους προέδρους Trump και Putin, ίσως οι πιέσεις προς την Κίνα να ενταθούν.

Ταυτόγχρονα όμως, κάτι τέτοιο θα σημαίνει πως άρθηκε η υποστήριξη από τις αμερικανικές αρχές για την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο πως τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρχίζουν να αναθεωρούν την στάση τους για επιβολή νέων κυρώσεων στην Ρωσία. Η εκεχειρία που πέτυχε η Ρωσία μαζί με το Ιράν και την Τουρκία στο μέτωπο της Συρίας, αλλάζει όλο το παιχνίδι. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις γνωρίζουν πως, αν διαλέξει η Γερμανία, μετά την φυγή της Μ. Βρετανίας, να στραφεί σε έναν κλειστότερο ευρωπαϊκό κεντρικό πυρήνα, θα μείνουν ανυπεράσπιστες με τον μόνιμο φόβο εισβολής της ρωσικής αρκούδας στο προσκέφαλο τους.

Αν η Γερμανία πάλι, πιεζόμενη από την επερχόμενη υπό όρους δημοσιονομική ένωση των μελών της Ευρωζώνης το 2018, διαλέξει τελικά να φύγει από το ευρώ, αρνούμενη το κόστος συντήρησης της ένωσης και επιστρέψει σε ένα νέο, υπερτιμημένο μάρκο, προφανώς ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και το ευρώ, θα καταρρεύσουν μέσα σε μια νύχτα, μαζί με τις χρεωκοπημένες τράπεζες της Γηραιάς ηπείρου. Όχι μόνο αυτές όμως, αφού από τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα δείχνουν τις μεγάλες αμερικάνικες τράπεζες εκτεθειμένες με περίπου $2 τρισεκατομύρια στον τραπεζικό κλάδο της Ευρώπης!

Μένει να φανεί με ποιόν τρόπο ακριβώς η ΕΚΤ θα αντιμετωπίσει την πολλά υποσχόμενη, σύμφωνα με τα λόγια της, άνοδο του πληθωρισμού, για την οποία θυσιάστηκε το μέλλον από τις επόμενες γενιές των Ευρωπαίων. Οι δηλώσεις των αξιωματούχων της γερμανικής κυβέρνησης και της Budensbank, της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, καλούν τον κο Draghi εδώ και πολύ καιρό να σταματήσει την ποσοτική χαλάρωση QE. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από αυτόν που φαίνεται στο γράφημα του Bloomberg. Ο πληθωρισμός στην Γερμανία ανεβαίνει πολύ γρηγορότερα από τα υπόλοιπα κράτη μέλη, φτάνοντας στο 1.7% τον μήνα που μας πέρασε.”

Το γεγονός ότι η Ρωσία έκανε όλες τις προετοιμασίες για την απεμπλοκή της από το σύστημα SWIFT, στην περίπτωση που χρειαστεί κάτι τέτοιο, μειώνει ακόμη περισσότερο την οικονομική πίεση των αμερικανών μέσω των κυρώσεων προς τις ρωσικές εταιρίες κι ίσως έτσι να προσφέρουν μια δίοδο σωτηρίας προς το Ιράν, όπως αναφέραμε ότι πολύ πιθανό να συμβεί στην έκθεσή μας του Μαΐου. Μαζί με την ανάληψη από την Κίνα του μέρους των επενδύσεων μέσω γιουάν που άφησαν οι ευρωπαϊκές εταιρίες, προφανώς φοβούμενες τις αμερικανικές κυρώσεις που ξεκινάνει. αλλά και αρνούμενες να χάσουν τις φοροαπαλλαγές που ψήφισε η κυβέρνηση Trump, φαίνεται πως η κίνηση των Η.Π.Α. στόχευε κυρίως την ΕΕ, ενώ προφανώς θα συνεχίσουν να πιέζουν για αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν.

Πριν περάσουμε στο κομμάτι με την τεχνική ανάλυση της έκθεσής μας, κρατήστε υπόψιν σας το παραπάνω γράφημα με το εμπορικό ισοζύγιο των Η.Π.Α. απέναντι στις χώρες της G7 και θυμηθείτε το αίτημα του κου Trump να γίνουν πάλι G8 και να συμπεριληφθεί η Ρωσία. Όσο μειώνεται το έλλειμα στις συναλλαγές των αμερικανών, τόσο θα δυναμώνει το δολάριο, αφού θα αφαιρούνται τεράστιες ποσότητες από την παγκόσμια ρευστότητά του, οι οποίες θα επαναπατρίζονται στις Η.Π.Α., μαζί με τα παραπάνω από 3 τρισεκατομμύρια των αμερικανικών εταιριών που θα επιστρέψουν στην χώρα τους, εκμεταλλευόμενες την έκπτωση στην φορολογία τους.

US DOLLAR FUTURES, M, ICE

[+] click images to enlarge

Το δολάριο έκλεισε το μήνα στα 94.35, κινούμενο μέσα στο πλαίσιο του προηγούμενου μήνα, αφού απορρίφτηκε ξανά από το πάνω μέρος της ζώνης προσφοράς (κόκκινο πλαίσιο) που έχουμε σημάνει μήνες τώρα, μην καταφέρνοντας να κλείσει το μήνα πάνω από τα 95.16, τα οποία είχαμε επισημάνει στην προηγούμενη έκθεσή μας ότι ήταν το κομβικό σημείο για να δούμε συνέχεια της ανόδου.

Η ορμή (momentum) στο ημερήσιο χρονοδιάγραμμα παραμένει ανοδική, ο κύκλος του όμως ίσως να κατέγραψε τα υψηλά του, ενώ στο εβδομαδιαίο η τάση είναι ουδέτερη και στο μηνιαίο καθοδική. Ένα εβδομαδιαίο κλείσμο πάνω από τα 95.16 κι έπειτα τα 95.53 μπορεί να οδηγήσει στα 96.5 με 97, ενώ ένα καθοδικό κάτω από 93.20 θα σημάνει μεγαλύτερη διόρθωση προς τα 92.70. Η αντίσταση του μήνα βρίσκεται αρχικά στα 96.70 κι έπειτα στα 97.90, ενώ μια διάσπαση κάτω από τα 91.80 μπορεί να θέσει αρκετές πιθανότητες να επισκεφτεί η τιμή τα 90.60 κι ίσως τα 89.25, σενάριο στο οποίο δίνουμε τις μικρότερες πιθανότητες.

Aπό τις αρχές της χρονιάς, οι χρηματιστηριακοί δείκτες των αναπτυσσόμενων αγορών, όπως και της Κίνας, έχουν πέσει περισσότερο από 20%, κυρίως λόγω της αποχώρησης κεφαλαίου, όπως περιγράψαμε παραπάνω. Αυτή η κίνηση ενισχύει το δολάριο, υποτιμά τα νομίσματα τους με αποτέλεσμα να μεγαλώνει ο πληθωρισμός, ο οποίος με την σειρά του οδηγεί τις κεντρικές τους τράπεζες σε σφιχτή νομισματική πολιτική, χαμηλώτερο ρυθμό ανάπτυξης, αποχώρηση περισσότερων κεφαλαίων και πάλι από την αρχή σε μια αυτοτροφοδοτούμενη λούπα. Μέσα στον Ιούλιο, με υποψήφια την πρώτη αλλά κυρίως την τρίτη βδομάδα, συμπληρώνεται ο μεσοπρόθεσμος κύκλος σε πολλά διαπραγματεύσιμα στοιχεία, ανάμεσά τους και το δολάριο, συνεπώς το ευρώ αλλά και τα πολύτιμα μέταλλα. Είναι πολύ πιθανό, με βάση τα στοιχεία που έχουμε σήμερα υπόψιν μας, να προκύψει ανάποδη αντιστροφή του κύκλου κι αντί για χαμηλά να προχωρήσουμε σε επόμενα υψηλά γι αυτό και συνιστούμε μεγάλη προσοχή. Η συσπείρωση των αμερικανικών δεικτών δεν ολοκληρώθηκε μέσα στο δεύτερο τρίμηνο της χρονιάς που μόλις τελείωσε κι αυτό δίνει μεγάλες πιθανότητες για περαιτέρω πτώση.

EURO FX / US DOLLAR, M, SPOT

Το ευρώ έκλεισε το μήνα στα 1.1686, αντίστοιχα με στενή διαπραγμάτευση όπως το δολάριο, στα πλαίσια της τιμής του προηγούμενου μήνα, κι όπως θα δείτε στο παραπάνω διάγραμμά μας, δεν διέσπασε καθοδικά για δεύτερη φορά την ζώνη στήριξης (μπλέ πλαίσιο). Παρότι επισκέφτηκε τα 1.1510, κατάφερε να κλείσει πάνω από την ζώνη των 1.1550 με 1.1600 που είχαμε επισημάνει στην έκθεση του Μαίου ότι είναι η σημαντική για το κλείσιμο του τριμήνου. Κατάφερε επίσης να κλείσει πάνω από τα 1.1660 για τα οποία είχαμε πεί στην προηγούμενη έκθεσή μας, ότι είναι το σημαντικό επίπεδο κάτω από το οποίο θα έχουμε μεγαλύτερη διόρθωση, σημάδι που δείχνει πως, η εξαγορά χρόνου που επιχείρησε η κα Merkel, όπως αναφέραμε παραπάνω για το ελληνικό ζήτημα, το μεταναστευτικό και την συνθήκη Meseberg, λειτούργησε, έστω και πρόσκαιρα θετικά για το κοινό νόμισμα, δίνοντάς του στάση αναμονής από τις αγορές.

Η ημερήσια ορμή του ευρώ είναι ανοδική αυτή τη στιγμή με την αντίσταση στα 1.1805, έχοντας ουδέτερη τάση , ενώ η τελευταία παραμένει σε εβδομαδιαίο και μηνιαίο επίπεδο καθοδική, γι αυτό και προειδοποιήσαμε παραπάνω πως, υπάρχουν σημάδια ανάποδης αντιστροφής του κύκλου κι ίσως δούμε χαμηλά αντί για υψηλά όπως είναι το αναμενόμενο. Ένα εβδομαδιαίο κλείσιμο πάνω από τα 1.1840 μπορεί να οδηγήσει στα 1.2075 κι ίσως τα 1.2270, ενώ ένα καθοδικό κάτω από τα 1.1575 στην ζώνη των 1.1450 με 1.1430. Σε μηνιαίο επίπεδο η στήριξη ξεκινά στα 1.1660 κάτω από τα οποία, στην περίπτωση που διαπεραστούν τα 1.1450, η τιμή μπορεί να φτάσει ως την ζώνη των 1.1300 με 1.1250. Η αντίσταση βρίσκεται αρχικά στα 1.1880, κι ένα κλείσιμο πάνω από αυτό το επίπεδο μπορεί να οδηγήσει αρχικά στα 1.2350 κι έπειτα στα 1.2570, σενάριο που είναι ενεργό, αλλά δίνουμε τις μικρότερες πιθανότητες.

Όλοι μπορούμε να φανταστούμε την επίδραση της ανακούφισης που θα έχει στις αγορές μια πιθανή συμφωνία ανάμεσα στην κα Merkel με τον κο Seehofer, όπως επίσης και το δράμα που θα εξελιχθεί παγκόσμια, αν τυχόν καταρρεύσει ο κυβερνητικός συνασπισμός και οδηγηθεί η Γερμανία σε νέες εκλογές, πιθανά χωρίς την κα Merkel στο τιμόνι του CDU. Επιπλέον, οι δηλώσεις του κου Draghi για το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης το 2019-πράγμα που θεωρούμε αδύνατο μέχρι να το δούμε πράγματι να συμβεί και βάζουμε στοίχημα ότι θα ακολουθήσει μια νέα συνταγή αγοράς ομολόγων κι εταιρικού χρέους με άλλο όνομα-προσφέρουν στήριξη για τα τωρινά χαμηλά του κοινού νομίσματος.

GOLD FUTURES, M, COMEX

Με σημαντική πτώση έκλεισαν τον Ιούνιο τα πολύτιμα μέταλλα, με τον χρυσό στα $1,254.2, μειωμένο κατά περισσότερο από τρεις μονάδες και το ασήμι στα $16.19, με πτώση λίγο μεγαλύτερη των δύο ποσοστιαίων, ανά ουγκιά αντίστοιχα, όπως πάντα συμβαίνει στα χαμηλά των μεσοπρόθεσμων κύκλων πιάνοντας στον ύπνο όσους δεν τα περιμένουν.

Ας δούμε τι γράψαμε στην προηγούμενη έκθεσή μας:

“Από την ώρα που διαπεράστηκε καθοδικά η ζώνη γύρω από τα $1.310, όπως αναφέραμε στην προηγούμενη έκθεσή μας, αυξήθηκαν οι πιθανότητες να δούμε χαμηλότερες τιμές στον χρυσό. Ένα μηνιαίο κλείσιμο πάνω από αυτή την τιμή θα γυρίσει τον χρυσό σε ανοδική πορεία ξανά, ενώ ένα κάτω από τα $1.262 θα ενδυναμώσει τους πωλητές για περαιτέρω διόρθωση. Η εβδομαδιαία αντίσταση βρίσκεται στα $1,326 και η αντίστοιχη στήριξη στα $1,277, με την ζώνη στα $1260 με $1,265 να ακολουθεί παρακάτω.”

Ο χρυσός, πράγματι δοκίμασε την ζώνη γύρω από τα $1.310, φτάνοντας ενδοσυνεδριακά τα $1.313, αλλά η διαδικασία καταγραφής των μεσοπρόθεσμων χαμηλών είναι βίαιη κι όσοι τόλμησαν να αγοράσουν χωρίς να έχει προηγηθεί ένα εβδομαδιαίο κλείσιμο πάνω από αυτή τη ζώνη είναι αυτοί που πουλάνε τώρα, οδηγώντας άτακτα την τιμή προς τα κάτω στα χέρια των commercials του έξυπνου χρήματος δηλαδή, σε δύο από τις χειρότερες εβδομάδες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Τα πρόσφατα στοιχεία του COT report, με τις θέσεις στα προθεσμιακά συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) δείχνουν ότι τα hedge funds (large specs) έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις πώλησης short, σε μιά από τις σπάνιες φορές που έχει συμβεί αυτό τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ η ψυχολογία των επενδυτών (market sentiment), όπως θα δείτε στο διάγραμμα της Sundial Research που ακολουθεί, μπαίνει στο επίπεδο της άκρατης απαισιοδοξίας, με αντίστοιχες ενδείξεις με αυτές του Ιουλίου και του Δεκεμβρίου του 2015, καθώς και του Δεκεμβρίου του 2016, σημάδι απαραίτητο για να δούμε την αναμενόμενη αντιστροφή προς τα πάνω.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ, ΧΡΥΣΟΣ

Όπως θα παρατηρήσετε, στο διάγραμμά μας για τον χρυσό προσθέσαμε τρείς γραμμές (μπλέ) που συνθέτουν τον σχηματισμό Inverse head & shoulders, του οποίου την εξέλιξη παρακολουθούν οι περισσότεροι traders που ασχολούνται με τον χρυσό και το ασήμι, κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Ένα πιθανό μηνιαίο κλείσιμο κάτω από τα $1.238 θα πείσει τους πάντες ότι αυτό το μοτίβο, που έχει πρόβλεψη στόχο την περιοχή των $1,700 αν διασπαστούν ανοδικά τα $1,375, είναι έτοιμο να αποτύχει. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Φυσικά και μπορεί, υπάρχουν ακόμη πιθανότητες να δοκιμαστούν τα χαμηλά των $1,045, κι όπως έχουμε δηλώσει πάλι θα είναι ίσως η τελευταία, ιστορική ευκαιρία για μακροπρόθεσμες αγορές πολύτιμων μετάλλων σε φυσική μορφή ράβδων και νομισμάτων. Αυτό το σενάριο της περιοχής των $1,045 ή και χαμηλώτερα, θα απαλειφθεί μόνο αν τα πολύτιμα μέταλλα σπάσουν αυτή τη χρονιά το υψηλό της προηγούμενης. Υπάρχουν όμως άλλες τόσες πιθανότητες να φυλακίσουν ο χρυσός και το ασήμι τους πωλητές, που θα προσθέσουν νέες θέσεις short κάτω από τα $1,238, σε μια ανοδική κίνηση short covering, αναγκάζοντάς τους να πουλήσουν κι έτσι να γίνουν αυτοί το καύσιμο, αγοράζοντας πίσω τις θέσεις τους, για να δούμε τις υψηλότερες τιμές που περιμένουμε.

Η ορμή στο ημερήσιο είναι καθοδική, όπως και η τάση επίσης στα μεγαλύτερα χρονοδιαγράμματα. Η αντίσταση στο εβδομαδιαίο βρίσκεται στην ζώνη ανάμεσα στα $1,262 με τα $1,275, με κομβική αυτή γύρω από $1.310, ενώ η στήριξη βρίσκεται ανάμεσα από τα $1,245 με τα $1.235. Στο μηνιαίο, η στήριξη βρίσκεται στα $1.214 και η αρχική αντίσταση στα $1,305, ακολουθούν τα $1313, με κύρια αυτήν γύρω από την περιοχή των $1,337.

SILVER FUTURES, M, COMEX

Το ασήμι δείχνει πως, τουλάχιστον ενδοσυνδριακά, θα μπεί στην περιοχή ζήτησης (μπλέ ζώνη), από την ώρα που δεν κατάφερε να κλείσει τον μήνα πάνω πάνω από τα 16.20 που είχαμε αναφέρει στην προηγούμενη έκθεσή μας. Επιπλέον, τύπωσε ένα καθοδικό outside reversal κερί, μην καταφέρνοντας για πολλοστή φορά να ξεπεράσει ανοδικά την καθοδική γραμμή (μπλέ διακκεκομένη) που ξεκινά από το υψηλό του 2016. Η ημερήσια του ορμή είναι ανοδική αλλά η τάση καθοδική, όπως επίσης στα μεγαλύτερα χρονοδιαστήματα. Η στήριξη στο εβδομαδιαίο βρίσκεται στα 16.04, στο μηνιαίο στη ζώνη των 15.90 με 16.00, ενώ οι αντιστάσεις αντίστοιχα στα $16.82 για το πρώτο και στα $17.74 για το δεύτερο.

Στην περιοχή των $15.80 με $15.60, βρίσκεται επίσης η μακροπροθέσμη ανοδική γραμμή στήριξης που ξεκινά από το 2003 και ενώνει το χαμηλό του 2008 με αυτό του 2015. Ένα τριμηνιαίο κλείσιμο κάτω από αυτήν θα αυξήσει κατά πολύ τις πιθανότητες επίσκεψης στην ζώνη των $14.40 με $13.60 κι ίσως χαμηλώτερα, κάτι που θεωρούμε, όπως αντίστοιχα είπαμε για τον χρυσό παραπάνω, ιστορική ευκαιρία για αγορές.

Για το τέλος της σημερινής έκθεσης, μαζί με τις ευχές μας για ένα καλό καλοκαίρι για όλους, το γράφημα της Sundial Research με την εποχικότητα του χρυσού, που δείχνει ότι μπαίνουμε στο καλύτερο τρίμηνο τις χρονιάς!

Υγιαίνετε!