Eπίσημα αποικία της Γερμανίας η Ελλάδα

text by PMG1 | in Weekly Reports

Τώρα που τελείωσε και η δεύτερη αξιολόγηση, δεν μπορεί πια κανείς λογικός άνθρωπος να αμφιβάλλει πως, η χώρα μας κατακτήθηκε ολοσχερώς, έγινε επίσημα αποικία της Γερμανίας κι αν κάτι δεν αλλάξει ριζικά στην διάθεση και την επιθυμία των πολιτών, ώστε να πάρουν την λύση του προβλήματος στα χέρια τους, η κατάσταση αυτή θα παραμείνει τουλάχιστον για τον επόμενο μισό αιώνα που διανύουμε, με ότι αυτό σημαίνει για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Στην σημερινή μας έκθεση θα επικαλεστούμε ένα από τα θεωρήματα που είναι απόλυτα χρήσιμα στις διαπραγματεύσεις, αυτό του William of Ocham από τον 13ο αιώνα, γνωστό και ως Occam’s razor, όσο κι αν επιστημονικά θεωρείται από κάποιους αιρετικό. Υπάρχουν φορές όμως, που λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας τον λιγότερο δυνατό αριθμό υποθέσεων, μπορούμε να οδηγηθούμε ευκολότερα σε ένα συμπέρασμα. Ακόμη κι αν τις περισσότερες των περιπτώσεων το αποτέλεσμα της εξίσωσης είναι επίπονο, τρομακτικό κι απίθανο να συμβαίνει στα μυαλά των απερίσκεπτων κι απροετοίμαστων ανθρώπων κι ακόμη περισσότερο σε αυτά των ανίκανων και δοτών πολιτικών.

Εκτός από την δεκαετία του 1930 στην οποία, όπως αρκετοί, έχουμε κι εμείς αναφερθεί, ως παράλληλο σκηνικό με αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, υπάρχει επίσης το πρώτο μισό του 19ου αιώνα αρχικά σαν αναφορά για την χώρα μας, όταν πια μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Ελλάδα έγινε επίσημα κυρίαρχο κράτος, δανειζόμενη εξήντα εκατομμύρια δραχμές από τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Μ.Βρετανίας. Χρήματα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για τις ανάγκες του στρατού τελικά από τον Όττο, τον Βαυαρό πρίγκιπα που οι Άγγλοι εγκατέστησαν ως βασιλιά στην χώρα μας, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουμε πάλι από το 1843 ως το 1878. Σε όλο αυτό το διάστημα, οι δανειακές ανάγκες καλύπτονταν από την Εθνική Τράπεζα που είχαν ιδρύσει μεταξύ άλλων οι Rothschild, με επιτόκια διπλάσια από αυτά της διεθνούς αγοράς. Δεκαπέντε χρόνια μετά, με άξονα τον πανικό του 1893 -όταν ο JP Morgan δάνεισε χρυσό για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της αμερικανικής κυβέρνησης από την βουτιά των ομολόγων- το χρέος είχε φτάσει πάλι σε δυσθεώρητα ύψη και οι ξένες δυνάμεις εγκαθίδρυσαν στο γύρισμα του αιώνα διεθνή επιτροπεία στην Ελλάδα, υπεύθυνη για την οικονομική πολιτική, την συλλογή των φόρων και την διοίκηση των δημόσιων οργανισμών της χώρας. Σας θυμίζει κάτι; Βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο με τις επιθυμίες των πολιτών να διαφέρουν σχεδόν διαμετρικά από αυτές του κατεστημένου. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει συμπόρευση και όχι επιβολή, όταν το μισό κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών ζητούν επιστροφή εξουσιών στα κράτη από τα ανεξέλεγκτα όργανα των Βρυξελλών και πιστεύουν ότι μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια -με πρώτους εμάς και τους βρετανούς- κι άλλες χώρες θα αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Aς δούμε τι γράφαμε την δεύτερη βδομάδα του Φεβρουαρίου, όταν αναφέραμε ότι η Ελλάδα είναι το κλειδί για την ΕΕ.

“Πιστεύετε στα αλήθεια ότι οι Έλληνες πολιτικοί, οι υπεύθυνοι της κεντρικής τράπεζας και οι κυβερνήσεις, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και μετά, διαχειρίστηκαν σωστά το μέλλον της πατρίδας μας; Πιστεύετε στα αλήθεια πως οι συνεισφορές μας, με την εργασία και τους φόρους μας, τοποθετήθηκαν υγιώς για μια δομημένη ανάπτυξη, με βάση ένα αυστηρά συντεταγμένο σχέδιο και προσαρμοσμένες στον ρυθμό υπογεννητικότητας, ως τις δεξιότητες που έχουμε ως λαός, αλλά και την τεράστιας σημασίας γεωπολιτική θέση της Ελλάδας; Aν είστε αναγνώστες μας, είμαστε σίγουροι πως δεν πιστεύετε σε παραμύθια και μάλλον, για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές, έχετε καταλάβει πως τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη ποτέ. Λες κι ο χρόνος δεν προσφέρει απλόχερα μαθήματα, λες και η ιστορία δεν είναι ένα βιβλίο με συνταγές που έχουν δοκιμαστεί πετυχημένα ή αποτυχημένα στο παρελθόν, βρισκόμαστε σε ένα συνεχές, αιώνιο, στιγμιότυπο του Πελοπονησιακού πολέμου, χωρισμένοι σε χαρακώματα, πορωμένοι οπαδοί βαμμένοι στα χρώματα των κομμάτων, του βολέματος και της διαφθοράς. Αυτής της τερατώδους δίνης που ρουφά μέσα της την ομορφιά, την γαλήνη, την ειρήνη κι ότι άλλο θετικό πήρε ως προίκα ο άνθρωπος όταν μετεξελίχθηκε σε πνευματικό ον.”

Όχι μόνο δεν υπάρχει αξιοπρεπής, διεθνής οικονομολόγος που να πιστεύει ότι η Ελλάδα χωρίς απαλλαγή από το παράνομο χρέος μπορεί ποτέ να ανακάμψει, δεν το πιστεύουν καν το ΔΝΤ, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία εξέδωσε μελέτη που αντικρούει τις υποθέσεις ανάπτυξης που μόλις υπογράψαμε κι ανεβάζει τον πήχη του χρέους όπως θα δείτε στο γράφημα που ακολουθεί. Γιατί; Επειδή για τα παρανοϊκά πλεονάσματα του 3.5% ως το 2022 που η εξυπηρέτηση των δανείων και των τόκων θα έχει φτάσει ετησίως πάνω από δέκα δισεκατομμύρια ευρώ, η χώρα μας θα ξαναχρειαστεί ακόμη ένα μνημόνιο του χρόνου με άλλα τόσα προαπαιτούμενα όταν δεν καταφέρει να βγει στις αγορές και πολλά ακόμη ως το 2060 που θα βρίσκεται τουλάχιστον κάτω από την επιτροπεία των “θεσμών”, με υποχρεωτικό πλεόνασμα ίσο ή μεγαλύτερο του 2%. Όλα αυτά, όταν ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ποτέ στην ιστορία δεν έχει ορθοποδήσει χώρα χωρίς να χρησιμοποιεί ελλείμματα στον προϋπολογισμό της, πόσο μάλλον μια όπως η τωρινή Ελλάδα που δεν διαθέτει δικό της νόμισμα και κεντρική τράπεζα για να προχωρήσει σε υποτίμηση όπως έκανε και η Μ.Βρετανία αποσυνδέοντας την στερλίνα από τον χρυσό στην δεκαετία του 1930 ή ο πρόεδρος Roosevelt αμέσως μετά, διαλέγοντας να υπερασπίσει την χώρα στην ύστατη ώρα και όχι την αγορά των ομολόγων του χρέους.

Όσοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η χώρα μας έχει χάσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα από το 2010 και πίστευαν ότι είναι συνομωσιολογία, θα το καταλάβουν τώρα με τον πιο βίαιο τρόπο. H λιτότητα, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, οι πλειστηριασμοί ακίνητης περιουσίας και το στρώσιμο του χαλιού στα επενδυτικά funds για να ψωνίσουν κοψοχρονιά, το επιπλέον κόψιμο συντάξεων και μισθών, η αύξηση της φορολογίας και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται για να κλείσουν όσες μικρομεσαίες επιχειρήσεις κατάφεραν να παραμείνουν ακόμη θαυματουργά ανοικτές για να ανοίξει ο δρόμος στις αλυσίδες και τις πολυεθνικές, είναι αυτό που προσέφερε ακόμη μια φορά το Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

Αν επίσης, πιθανά αναρωτιέστε πως, εδώ δεν κατάφεραν να προβλέψουν σωστά με τα “λανθασμένα” μοντέλα τους την πορεία της οικονομίας για διάστημα δύο και τριών ετών, καταστρέφοντας ολοσχερώς την Ελλάδα, πως είναι ποτέ δυνατόν να το κάνουν επιτυχημένα για μισό αιώνα μπροστά, την απάντηση οφείλετε πια να την γνωρίζετε. Όλος ο εξ αρχής σχεδιασμός της τρόικας των θεσμών, η οποία λειτουργεί τόσο καλά σαν γερμανική μηχανή με γρανάζια ντόπιους δοσίλογους, δεν ήταν για να σωθεί η χώρα μας αλλά οι γερμανικές και γαλλικές κυρίως τράπεζες και η Ελλάδα να βρίσκεται πάντα, στο διηνεκές σκλαβωμένη από την προαιώνια κατάρα του χρέους και να παραδειγματίζει με αυτό τον τρόπο τις υπόλοιπες χώρες, τουλάχιστον του Μεσογειακού νότου, δύο από τις οποίες, η Ιταλία και η Ισπανία, είναι συστημικά τόσο μεγάλες που είναι αδύνατον να “διασωθούν”, ώστε να συναινέσουν αναγκαστικά στο απατηλό όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ευτυχώς, μάθαμε την προηγούμενη βδομάδα από τον Πρόεδρο της δημοκρατίας, ότι είμαστε σύμφωνοι ως λαός να προχωρήσουμε κι εμείς προς αυτό το ευρωπαϊκό όραμα, χωρίς φυσικά να ερωτηθεί κανείς από αυτούς που πληρώνουν τον λογαριασμό, τους πολίτες δηλαδή. Όπως είχαμε μάθει στην ορκωμοσία του προηγούμενου το 2005, ότι η χώρα μας θα δοκιμαστεί στο μέλλον, οι συνθήκες της δημοκρατίας το ίδιο και πως τα σύνορα θα αλλάξουν για το καλό της Ευρώπης, προδιαγράφοντας μάλλον την μετατροπή περιφερειών της Ελλάδας σε μελλοντικά “Κόσοβο”. Στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, περιλαμβάνεται και η μετατροπή του ESM σε ευρωπαϊκό ΔΝΤ, για την “διάσωση” των υπολοίπων κρατών που θα ακολουθήσουν την μοίρα της χώρας μας, μόλις τα επιτόκια θα αρχίσουν να ανεβαίνουν, κάνοντας τα ομόλογά τους κόκκινο πανί για τα γεράκια των αγορών. Δεν είναι μόνο αυτός ο σκοπός όμως, αφού με αυτό τον τρόπο απασφαλίζεται ο κίνδυνος για την ΕΕ να προχωρήσει η Ελλάδα στο αδιανόητο και να δηλώσει χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης. Η επί της αρχής συμφωνία του ΔΝΤ, στην πρόσφατη συνθηκολόγησή μας, μοιάζει περισσότερο σαν αποχώρηση του ταμείου από την τρόικα, ειδικά από την ώρα που τα δάνεια του στην χώρα μας θα αναληφθούν από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αν και κάτι τέτοιο ουσιαστικά θα σημαίνει αποχώρηση των αμερικάνων από τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας, κάτι που είναι δύσκολο ως απίθανο να φανταστούμε ως σενάριο αυτή τη στιγμή.

Τι άλλο περιέχει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Το δημοσιονομικό σύμφωνο για την επόμενη χρονιά που θα μετατρέψει τα τοπικά κοινοβούλια ως ένα ακόμη περισσότερο διακοσμητικό θεσμό από ότι είναι τώρα, στο επίπεδο του ευρωκοινοβουλίου ή ενός παραρτήματος πολυεθνικής. Την ευρωπαϊκή ασφάλεια των καταθέσεων, στα πρότυπα του αμερικάνικου FDIC, που εξασφαλίζει ένα ψίχουλο από τις αποταμιεύσεις του κόπου των ανθρώπων στην περίπτωση που σκάσουν οι τράπεζες μετά την ενοποίηση του συστήματος το 2019. Επίσης, την επισημοποίηση του Eurogroup ως θεσμό, σαν απόδειξη στους λιγότερο μελετηρούς, ότι όλα αυτά τα χρόνια λειτουργεί σαν άτυπη μάρκα μέσω του branding, παρά σαν ουσιαστικό όργανο, παρόλο που αποφασίζει για τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων ολόκληρης της ηπείρου και αποψίλωσε ως τώρα την χώρα μας και την Κύπρο.

Ως κερασάκι στην τούρτα, φαίνεται πως ο γερμανογαλλικός άξονας επανέκαμψε και βρήκε τρόπο να μοιραστούν τα ασημικά των υπολοίπων. Αν τουλάχιστον κρίνουμε σωστά, από την απρόσμενη κι απρογραμμάτιστη συνέντευξη τύπου της καγκελαρίου Merkel με τον κο Macron, αμέσως μετά την διάσκεψη κορυφής. Ανακοινώθηκε όχι μόνο ο αρραβώνας αλλά και η δημιουργία ευρωστρατού, που θα ενσωματώσει σε κοινή δράση τις κρατικές στρατιωτικές δυνάμεις των μελών και θα μοιράσει δισεκατομμύρια από τα χρήματα των φορολογούμενων στις ασθμαίνουσες ευρωπαϊκές βιομηχανίες για να εξοπλιστεί άρτια για δράση εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, αλλά πιστέψτε μας και εντός, ειδικά απέναντι σε τυχόν ανυπάκουους, προς τις ορμές του κατεστημένου, λαούς οι οποίοι αδυνατούν να συσπειρωθούν και να αντιμετωπίσουν με όραμα και σκληρή δουλειά τα προβλήματα τους. Η οικονομία της Ελλάδας ήταν ένα ατύχημα που έμελλε να συμβεί μετά την κορυφή της παρακμής το 2004 και τους ακριβοπληρωμένους ολυμπιακούς αγώνες ή ακόμη καλύτερα ευάλωτη απέναντι σε όποιον είχε κέρδος να την γκρεμίσει με ένα φύσημα, αφού μετά την εισαγωγή της χώρας στην ζώνη του ευρώ δεν κατάφερε να πετύχει ούτε καν τρία θετικά τρίμηνα, όπως δείχνει το γράφημα του Bloomberg που ακολουθεί. Τα υψηλά του ελληνικού χρηματιστηρίου το 1999 και η κατρακύλα που ακολούθησε, ήταν η απόδειξη πως οι επενδυτές δεν πίστεψαν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει μελλοντικά με ένα ένα ξένο, σκληρό νόμισμα, όπως ήταν το ευρώ στις αρχές του.

Έκαναν οι υπεύθυνοι πολιτικοί της χώρας μας ότι χρειαζόταν για μια σωστή και δίκαιη διαπραγμάτευση; Ποτέ δεν μάθαμε και δεν θα μάθουμε αφού όλα συνέβαιναν και συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά μάλλον ούτε καν τα βασικά, ανίκανοι να ενωθούν στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολεμικής ιστορίας μας, όπως αναφέραμε την τελευταία βδομάδα του Μαίου:

“Δεν είναι μήπως αυτονόητο, στον καθένα ότι, για να επιτύχει η αίτηση ή η απαίτηση αν θέλετε, ονομαστικής διαγραφής του χρέους ως μη αναγνωρίσιμο, πρέπει να αλλάξει αυτός ο νόμος. Αν ήσασταν οι δανειστές, δεν θα βλέπατε την απέναντι πλευρά με διαφορετικό μάτι, αν είχε συσπειρωθεί και είχε ψηφίσει έναν τέτοιο νόμο; Μήπως θα κάνατε κι ένα βήμα πίσω στα σχέδιά σας, αν η δανειακή σύμβαση είτε χαρακτηριστεί αντισυνταγματική, όπως δηλώνουν πρυτάνεις και καθηγητές του συνταγματικού δικαίου; Θέλει άραγε υπέρμετρο ταλέντο, πολιτική ευφυΐα, και δέκα phd για να είχε κάποιος καταστρώσει εναλλακτική δράση για την περίπτωση που η καγκελάριος Merkel άντεχε στην ρηχή επίθεση του κου Schultz, κι ανέβαζε τα ποσοστά της στο κυνήγι για την προεδρία; Δεν θα άλλαζε αυτόματα η στρατηγική της διαπραγμάτευσης των γερμανών απέναντι μας, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο;”

Ένα ακόμη απόσπασμα από την ίδια έκθεση με την προηγούμενη παραπομπή:

“Στο γράφημα του ΟΟΣΑ, απεικονίζεται το ύψος του χρέους των νοικοκυριών της χώρας μας (κόκκινο πλαίσιο), ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματός τους. Όπως βλέπετε, η Ελλάδα βρίσκεται λίγο υψηλότερα από το 100%, κοντά στον μέσο όρο της Ευρώπης και μακριά από τις πλούσιες σκανδιναβικές χώρες και την Ελβετία που έχουν βουλιάξει τα νοικοκυριά τους στο ιδιωτικό χρέος. Συνδυάζοντας όμως αυτό το γράφημα με εκείνο που είχαμε δείξει την τελευταία βδομάδα του Απριλίου, όταν ανακοινώθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα ρεκόρ που έδωσε το άλλοθι στους θεσμούς να πισωγυρίσουν ακόμη περισσότερο, βγαίνουν ίσως άλλα συμπεράσματα.

Σε αντίθεση με τις χώρες που προαναφέραμε, η Ελλάδα δεν έπεσε στην παγίδα του συστήματος από ιδιωτικό χρέος, αλλά από δημόσιο. Αν όμως δεν λυθεί το τελευταίο, η οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει, ζήτηση δεν μπορεί να υπάρξει, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να προσβλέπουν σε καλύτερες μέρες, άρα δεν μπορούν να προσλάβουν για να μειωθεί το δυσθεώρητο ποσοστό της ανεργίας. Έτσι οι περισσότερες οικογένειες έκαψαν τις όποιες αποταμιεύσεις τους και θα συνεχίσουν να επωμίζονται ιδιωτικά το χρέος, προφανώς δανειζόμενοι πληρώνοντας με τοκογλυφικές κάρτες, αφού στην ουσία όπως είδαμε στην παραπάνω παραπομπή, τα νοικοκυριά βρίσκονταν πριν δύο χρόνια 20% περίπου κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, στο διαθέσιμο εισόδημα για την επιβίωσή τους.”

Έπαιξε ρόλο η επί δεκαετίας σχεδόν τακτική της εσωτερικής υποτίμησης εντός του ευρώ και της μείωσης του εργατικού κόστους από την τρόικα και τις ελληνικές κυβερνήσεις, κατά 15% σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που απεικονίζει το παραπάνω γράφημα, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά τους είχε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας η οικονομία μας; Αύξησε τις θέσεις εργασίας, την κατανάλωση, τις εξαγωγές και τις επενδύσεις; Αν όχι, μήπως τελικά ήταν ένα σχέδιο της τρόικας για την αποικιοποίηση της χώρας μας; Μήπως, με την αποχώρηση του ΔΝΤ, η Ελλάδα γίνεται επίσημα αποικία της Γερμανίας; Η απάντηση, με τα αντίστοιχα διαγράμματα, στην επόμενη έκθεσή μας, μια και φτάσαμε στο σημείο να δούμε πως έκλεισαν οι τιμές την βδομάδα που μας πέρασε.

DOLLAR FUTURES, W, ICE[+] click images to enlarge

Αρκετά μικρές διακυμάνσεις χαρακτήρισαν τη δράση, σημάδι αμηχανίας των επενδυτών μετά την αύξηση από την FED κατά 25 μονάδες στα βασικά της επιτόκια. Το δολάριο, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την υποψήφια αναστροφή του κλείνοντας πάνω από τα 97.70 όπως είχαμε αναφέρει πριν δεκαπέντε μέρες, μια και όπως φαίνεται η σωστά διαφημισμένη κίνηση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας είχε ενσωματωθεί ήδη στις τιμές των ομολόγων και των αποδόσεων τους.

Αντίστοιχα, τα πολύτιμα μέταλλα κινήθηκαν κι αυτά σε στενό πεδίο με τον χρυσό και το ασήμι να κλείνουν ελάχιστα ανοδικά, ο πρώτος στα $1,256.4 και το δεύτερο στα $16.64, κάνοντας ακριβώς την αντίστροφη κίνηση από το δολάριο.

GOLD FUTURES, W, COMEX

Όπως είχαμε αναφέρει στην προηγούμενη έκθεσή μας, για να έχουμε περισσότερες ελπίδες ανόδου, πρέπει ο χρυσός να κλείσει πάνω από τα $1,265, πράγμα που δεν συνέβη ακόμη αφού σταμάτησε στην πρώην ημερήσια ζώνη στήριξης, η οποία μεταμορφώθηκε σε αντίσταση, ανάμεσα στα $1257 και τα $1,261. Παρόμοια, είπαμε για το ασήμι πως, πρέπει να ξεπεράσει ανοδικά την ζώνη ανάμεσα στα $16.41 και τα $16.61. Το καλό και για τα δύο πολύτιμα μέταλλα είναι αυτή τη στιγμή πως, το συναίσθημα των επενδυτών αρχίζει να διαμορφώνεται αρνητικά ταυτόγχρονα την ώρα που οι commercials το “έξυπνο χρήμα” δηλαδή, μειώνουν τις ανοικτές θέσεις πώλησης σημαντικά. Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, στην έκθεση της επόμενης βδομάδας θα δημοσιεύσουμε τα αντίστοιχα διαγράμματα που ίσως βοηθήσουν την ανοδική τάση, αν και ο Ιούλιος, στατιστικά, χαρακτηρίζεται από καταγραφή των υψηλών και όχι των χαμηλών.

SILVER FUTURES, W, COMEXΓια το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, ένα γράφημα με τις αγορές ομολόγων, ανά κατηγορία αξιολόγησης, στις οποίες έχει προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κάνοντας πράξη την υπόσχεση του διοικητή της και πρώην διευθυντή Ευρώπης της Goldman Sacks, κου Draghi, να υπερασπίσει πάση θυσία το θνησιγενές ευρώ, τυπώνοντας φρέσκο χρήμα γι αυτό το σκοπό μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης QE και φτάνοντας τα βασικά επιτόκια σε αρνητικό πρόσημο. Μήπως, από ότι φαίνεται, η ΕΚΤ έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε bad bank με αυτές τις ριψοκίνδυνες αγορές, ειδικά τώρα που τελειώνουν τα υποψήφια για αγορά γερμανικά ομόλογα;

H απάντηση βρίσκεται στο ότι η ΕΚΤ, κατέχοντας το 40% των ευρωπαϊκών ομολόγων, είναι στην ουσία παγιδευμένη και γνωρίζει πως μάλλον ελάχιστοι επενδυτές θα μπουν στην αγορά ομολόγων, όταν αυτή σταματήσει να την ενισχύει κατά 60 δισεκατομμύρια τον μήνα, μετά το φημολογούμενο τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης. Μέσω της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης λοιπόν, αφού η Γερμανία είναι κάθετη για την έκδοση ευρωομολόγων, θα κατασκευαστούν “ενυπόθηκα περιουσιακά στοιχεία” (asset backed securities), ένα συνθετικό προϊόν δηλαδή, που με ενέχυρο τα περιουσιακά στοιχεία των χωρών μελών θα μιμείται το κοινό χρέος των αμερικάνικων ομολόγων του δολαρίου, το οποίο θα πωληθεί στις αγορές για να ενισχυθεί η ρευστότητα, την οποία η ΕΚΤ δεν μπορεί πια να τονώσει αφού αρχίζει και γίνεται επισφαλής. Μιλάμε μάλλον για το πρώτο bail out κεντρικής τράπεζας, με τους όρους των περίφημων ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, τα οποία μετατράπηκαν σε συνθετικά προϊόντα παραγώγων και κόντεψαν να γυρίσουν στην ανθρωπότητα στο μεσαίωνα στην κρίση του 2008. Κι όλα αυτά θα τα διαχειρίζεται ο ευρωπαίος υπουργός οικονομικών το 2015, αφού η πρόταση του κου Macron τείνει να γίνει δεκτή από την καγκελάριο Merkel, κάτω από αδιευκρίνιστες, φυσικά, προϋποθέσεις…

Yγιαίνετε!

*Η Precious Metals Greece δεν αποτελεί χρηματιστηριακή, επενδυτική ή άλλου τύπου συμβουλευτική εταιρεία και σε καμία περίπτωση δεν παρέχει επενδυτικές, οικονομικές ή άλλου τύπου συμβουλές ούτε δημιουργείται με τη χρήση της Ιστοσελίδας οποιασδήποτε μορφής σχέση εντολής. Η Precious Metals Greece σας συνιστά να ζητήσετε συμβουλευτικές υπηρεσίες από ανεξάρτητο οικονομικό σύμβουλο.