02.07 2017

Aποικία της Γερμανίας η Ελλάδα II

Εκτός από “μικρό κι από τρελό”, όπως λέει η παροιμία, είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τις έρευνες που δημοσιοποιούνται για θέματα που μας ενδιαφέρουν, λαμβάνοντας υπόψιν μας φυσικά πως όλες εξυπηρετούν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, όπως άλλωστε και οι πληρωμένες από τις κυβερνήσεις και τα χιλιάδες think tanks που υπάρχουν για να διαμορφώνουν την δημόσια άποψη προς το συμφέρον κάποιων. Η συγκεκριμένη που θα επικαλεστούμε, πραγματοποιήθηκε από την Gatham House στην Μ.Βρετανία στις τελευταίες εκλογές πατατράκ της κας May -που ίσως να θέσουν σε τεράστιο κίνδυνο το μέλλον της χώρας- αλλά πιστεύουμε είναι ενδεικτικές και αφορούν, έστω κατά μέσο όρο, και τους υπόλοιπους πολίτες της Ευρώπης. Η κατηγοριοποίηση σε elite και public έγινε με βάση τα επαγγέλματα και τα εισοδήματα των ερωτηθέντων, με την πρώτη κατηγορία να περιέχει υψηλά αμοιβόμενους και την δεύτερη, αντίστροφα, χαμηλά.

Η διαίρεση, η οποία όπως πάντα ιστορικά γινόταν ανάμεσα στους οπαδούς της ολιγαρχίας και του φεουδαρχισμού με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, παίρνει διαστάσεις όταν τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα αρχίζουν να επιβαρύνονται απάνθρωπα από το κόστος διαβίωσης μέσω του πληθωρισμού, τους φόρους και τις αυξήσεις της ακίνητης περιουσίας, η οποία δεν τους ανήκει αλλά απλώς την χρησιμοποιούν για στέγαση και επαγγελματική χρήση. Επίσης, είναι τα δύο τελευταία συστατικά -και κυρίως οι φόροι- που πάντα εξεγείρουν αυτούς της elite κατηγορίας ενάντια στους ιδιοκτήτες της διανομής του χρήματος κι έτσι τα καθεστώτα οδηγούνται σε ανατροπή, οπλίζοντας, ευνόητα, την δεύτερη κατηγορία των απλών εργαζομένων ανθρώπων, οι οποίοι προκειμένου να δουν αλλαγή στις συνθήκες διαβίωσης τείνουν να γίνονται ευκολόπιστοι προς τους δημαγωγούς που θέτει ως υποψήφιους το σύστημα για να τους δίνει την ψευδαίσθηση της αλλαγής.

Στην παραπάνω ερώτηση “πως σκέφτεστε πως πρέπει να εξελιχθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στο μέλλον;”, οι elite θέλουν η ένωση να αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα, γιατί προφανώς επαγγέλονται σε τομείς που κερδοφορούν από το κατεστημένο, ενώ τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα θέλουν κατά 48% αποκέντρωση των εξουσιών κι επιστροφή τους στα κράτη μέλη, αφού είναι δυσαρεστημένα από τον τρόπο που εξελίσσεται η ζωή τους.

Στην ερώτηση που ακολουθεί, “έχετε ευεργετηθεί από το γεγονός ότι η χώρα σας είναι μέλος της ΕΕ;”, η διαφορά ανάμεσα στους elite και τους public είναι χαοτική, με τους πρώτους να απαντούν θετικά κατά 37% και τους δεύτερους μόλις κατά 9%.

Πως γίνεται λοιπόν να προχωρήσει η περίφημη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όταν η πολυπληθέστερη ομάδα στην οποία ανήκουν τα χαμηλά και μεσαία εργατικά στρώματα, που καλύπτουν το 90% του πληθυσμού της, αντιτίθεται σε αυτή την τακτική; Μέσω παραπλάνησης, προπαγάνδας, υπερεθνικών οργανισμών στους οποίους τόσο η διαχείριση των ευθυνών όσο και τα δικαιώματα καλύπτονται από φάσμα μυστηρίου κι είναι ελάχιστα κατανοητές διεργασίες στο μυαλό των περισσότερων πολιτών και βέβαια πάνω απ΄όλα με γυμνή, βίαιη επιβολή των δυνατότερων του συστήματος προς τους αδύναμους. Πιστεύουμε πως, η απαίτηση του ισπανού ΥΠΟΙΚ να δοθεί ασυλία στα τρία μέλη της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου να εκταμιευτεί η συμφωνηθείσα δόση για την “διάσωση” της Ελλάδας, εκτός από ωμά ξεδιάντροπη είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα.

Έχοντας πάρει λοιπόν αυτή την γενική εικόνα από τα παραπάνω γραφήματα, ας συνεχίσουμε τον συλλογισμό που ξεκινήσαμε στην προηγούμενη έκθεσή μας σχετικά με την στοχοποίηση της πατρίδας μας, ειδικά από την Γερμανία, μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2009, αφού πρώτα οι έλληνες κυβερνώντες, από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, όχι μόνο δεν έκαναν ότι χρειαζόταν για να προασπίσουν το συμφέρον των πολιτών, αλλά έκαναν ακριβώς το αντίθετο, αφήνοντας την χώρα ευάλωτη και τον κοινωνικό ιστό διαλυμένο, απέναντι σε οποιαδήποτε ξένη επιθετική κίνηση. Στην προηγούμενη έκθεσή μας, ρωτούσαμε λοιπόν:

“Έπαιξε ρόλο η επί δεκαετίας σχεδόν τακτική της εσωτερικής υποτίμησης εντός του ευρώ και της μείωσης του εργατικού κόστους από την τρόικα και τις ελληνικές κυβερνήσεις, κατά 15% σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που απεικονίζει το γράφημα, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά τους είχε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας η οικονομία μας; Αύξησε τις θέσεις εργασίας, την κατανάλωση, τις εξαγωγές και τις επενδύσεις; Αν όχι, μήπως τελικά ήταν ένα σχέδιο της τρόικας για την αποικιοποίηση της χώρας μας; Μήπως, με την αποχώρηση του ΔΝΤ, η Ελλάδα γίνεται επίσημα αποικία της Γερμανίας; “

Στο διάγραμμα που ακολουθεί, του εξαιρετικού αναλυτή B.Mitchell- όπως και τα δύο επόμενα-αποτυπώνονται τρία από τα βασικά συστατικά της οικονομίας μας από τον Μάρτιο του 2008 ως τον Μάρτιο που μας πέρασε. Το ακαθάριστο προϊόν της χώρας (πράσινη γραμμή), η ιδιωτική κατανάλωση (μπλε) και οι επενδύσεις (κόκκινη), μπορούν να μας δείξουν την “επιτυχία” στην συνταγή των μνημονίων και της λιτότητας. Το πρώτο έπεσε κατά 27%, η κατανάλωση κατά 24% και οι επενδύσεις κατά 74%! Η δημιουργημένη από την τρόικα των θεσμών ύφεση των τριών πρώτων χρόνων, από το 2009 ως το 2012, δεν δείχνει την παραμικρή ανάκαμψη για τα επόμενα πέντε χρόνια, μεταμορφώνοντας την Ελλάδα σε όμηρο, δεμένη πισθάγκωνα. Πως θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα, όταν μετά το δημόσιο χρέος, άρχισε εύλογα να εκτινάσσεται το ιδιωτικό, συνθήκη που ήταν απαραίτητη για να σπάσει η ελληνική κοινωνία σε κομμάτια και το πλιάτσικο να γίνει ευκολότερο και φθηνότερο;

Πέρα από το χρέος όμως, η πίεση μεταδόθηκε στην αγορά εργασίας με το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που έπρεπε να βγουν από τη μέση -για να ανοίξει ο δρόμος στις πολυεθνικές- ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι αποτελούν την ραχοκοκκαλιά κάθε οικονομίας συνεισφέροντας θέσεις εργασίας σε ποσοστό ανώτερο του 60% επί του συνόλου, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που το μεγαλύτερο κομμάτι των εσόδων της προέρχεται από τον τουρισμό. Βελτιώθηκε η αγορά εργασίας με τα προγράμματα των μνημονίων; Όπως θα δείτε στο διάγραμμα που ακολουθεί, με την αναλογία εργαζομένων ως προς τον πληθυσμό τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, τα πράγματα είναι δραματικά. Από το 49.2% τον Σεπτέμβριο του 2008, η αναλογία βρίσκεται τώρα στο 39.8. Με ένα εκατομμύριο ανθρώπους να έχουν χάσει την δουλειά τους, το ποσοστό της ανεργίας έφτασε στο 24%, ενώ στην νεολαία ξεπερνάει το 50%! Αν δούμε αυτή την κίνηση του διαγράμματος με όρους τεχνικής ανάλυσης, η αντίσταση βρίσκεται περίπου στα μισά της πτώσης, ενώ αν σπάσει καθοδικά η σημαία που χτίζεται από το 2013 ως σήμερα (αντίθετη κίνηση του bull flag), θα είναι το πρώτο σημάδι του τι θα ακολουθήσει. Αν δε, χαθούν τα χαμηλά στην ζώνη του 37%, τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με το τέλος της Ελλάδας, όπως την γνωρίσαμε μεταπολεμικά.

Όλοι οι βασικοί δείκτες της οικονομίας μας, παραμένουν μακροοικονομικά σε κατάσταση κρίσιμης αναμονής, μετά την τεράστια πτώση που ξεκίνησε το 2009, με τα capital controls να κρέμονται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω μας, τα οποία δεν πρόκειται να αρθούν όσο οι καταθέσεις στις τράπεζες μειώνονται. Τι έγινε όμως με την ανταγωνιστικότητα μας, μετά την εσωτερική υποτίμηση με το δολοφονικό κόψιμο μισθών και συντάξεων; Ας γυρίσουμε στην “μαμά” των κεντρικών τραπεζών, την BIS, και στον δείκτη REER, ο οποίος είναι η διεθνώς επίσημη μέτρηση για την διεθνή ανταγωνιστικότητα, χρησιμοποιώντας την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία, αφού ενσωματώσει τις τιμές του πληθωρισμού και του κόστους παραγωγής ανά ώρα. Στο γράφημα γίνεται η αντιπαραβολή δύο διαφορετικών περιόδων, αυτής ανάμεσα στο 1996 και το 2007 (μπλε στήλες) με αυτήν ανάμεσα στο 2008 μέχρι την χρονιά που διανύουμε (πράσινες).

Με δεδομένη την κυριαρχία της Γερμανίας στις εξαγωγές, θα περίμενε κανείς πως, μετά τον υποβιβασμό των ελλήνων εργαζομένων σε τριτοκοσμικούς σκλάβους, η χώρα μας μέσω της εγκληματικής λιτότητας θα είχε αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της, κι άρα τις εξαγωγές της, πολύ περισσότερο ποσοστιαία από την χώρα της καγκελαρίου Merkel. Κι όμως, η Ελλάδα έπεσε στο 9.3, ενώ η Γερμανία έγινε ακόμη πιο ανταγωνιστική φτάνοντας στο 11%, εκμεταλλευόμενη το αιώνιο πάγωμα των μισθών, την φτηνή πρόσβαση σε δάνεια, τις νέες τεχνολογίες στην βιομηχανική παραγωγή και βέβαια την ισοτιμία του ευρώ. Όπως δείχνει το γράφημα, μετά την εισαγωγή του κοινού νομίσματος, μόνο η Γερμανία, η Γαλλία και η Φινλανδία αύξησαν την ανταγωνιστικότητά τους, ενώ τα τελευταία εννιά χρόνια μόνο η Ιρλανδία έχει καταφέρει να ξεπεράσει την Γερμανία μέσω της ελκυστικής για τις αμερικάνικες πολυεθνικές φορολογία της, για την οποία βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο της ΕΕ.

Επιπλέον, η Γερμανία πατώντας πάνω στην υποτιμημένη ισοτιμία του ευρώ για την δυναμική της οικονομίας της, κέρδισε και κερδίζει τα περισσότερα από όλες της χώρες μέλη της ευρωζώνης, οι οποίες παρόμοια με τις αποικίες της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, θα ακολουθήσουν αργά η γρήγορα την ίδια μοίρα. Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, όπως θα δείτε στο διάγραμμα που ακολουθεί, έφτασε στο υψηλότερο σημείο του μεταπολεμικά, λίγο παραπάνω από το 8% και τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ η εκρηκτική άνοδος του επετεύχθει από την ώρα που η ευρωπαϊκή οικονομία εισήλθε στην ζώνη του κοινού νομίσματος, μετατρέποντας το ευρώ σε ταφόπλακα για όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν έχει καθόλου άδικο ο αμερικανός πρόεδρος, όταν δηλώνει πως, η Γερμανία εκμεταλλεύεται όλες τις υπόλοιπες χώρες μέλη, χρησιμοποιώντας υποτιμημένο ευρώ, όπως γράψαμε στην έκθεσή μας, με βάση την δυναμική της οικονομίας της.

Συνοψίζοντας λοιπόν τα συμπεράσματα μας, από την ανάλυση που κάναμε σε αυτήν και την τελευταία εβδομαδιαία έκθεση, καθώς και με παραπομπές σε προηγούμενες, καταλήγουμε ότι, ναι μεν η ελληνική οικονομία ήταν ένα ατύχημα που περίμενε να συμβεί από την διαφθορά και την ανικανότητα των ελλήνων πολιτικών μετά την μεταπολίτευση. Δεν θα είχε όμως τόσο τραγικά αποτελέσματα για τον λαό η κρίση αν, εσκεμμένα, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν ακολουθήσει τυφλά τις διαταγές της τρόικας των θεσμών που ήθελε να θέσει σε ομηρία την Ελλάδα, όπως πράγματι τα κατάφερε, για να παραδειγματιστούν κυρίως η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, οικονομίες τόσο μεγάλες με δυσθεώρητα χρέη που το σύστημα δεν μπορεί να διασώσει χωρίς να καταστραφεί. Δεν θα συνέβαινε αυτή η καταδίκη αν προκειμένου να σωθούν οι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα γαλλικές και γερμανικές κυρίως τράπεζες, δεν μετατρεπόταν όλο το χρέος μας σε εξωτερικό μέσω του δολοφονικού PSI. Το γιατί συνέβη αυτή η επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου, που βρήκε την πόρτα μισάνοιχτη από δοσίλογους επιχειρηματίες και πολιτικούς την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, την ώρα που αποφασίζεται ταυτόγχρονα το, μάλλον δυστυχώς προδιαγεγραμμένα σκοτεινό, μέλλον της Κύπρου σε μια δεύτερη “Γενεύη”, οφείλει να υποψιάζει τον καθένα μέχρι το σημείο της συνωμοσιολογικής επιβεβαίωσης.

Η Ελλάδα, με την στρατηγική γεωπολιτική της θέση, την συμμετοχή της στον νέο, παγκόσμιο δρόμο του μεταξιού της Κίνας, τον OBOR και με τις πρώτες έρευνες να την αναδεικνύουν, εκτός από σίγουρο διάδρομο διανομής των περιφερειακών αγωγών ενέργειας, επιπρόσθετα σε παραγωγό υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου παγκόσμιας κλίμακας, έχει όλες τις προδιαγραφές να μεσουρανήσει για πολλές δεκαετίες, αν αποτινάξει το υπέρογκο χρέος από πάνω της και συνταγματικά ακυρώσει όλες τις παράνομες δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια που της επιβλήθηκαν. Θα τα καταφέρει; Θα μπορούσε, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη στο παρόν πολιτικό σύστημα για να διαχειριστεί πετυχημένα τόσες πολύπλοκες και κομβικές καταστάσεις. Ίσα ίσα, θεωρούμε ότι είναι τόσο επικίνδυνα πολωμένο και διαβρωμένο, που μόνο μια νέα γενιά πολιτικών με όραμα άξιο ως προς την ιστορία της πατρίδας μας θα απασφάλιζε τον ορατό κίνδυνο διαίρεσης και διάλυσης της χώρας. Το μοντέλο μεταβλητότητας που παρακολουθούμε, δείχνει σε μελλοντική προσομοίωση εξωπραγματικές ενδείξεις για το δεύτερο μισό του 2018. Ευχόμαστε ειλικρινά, να είναι από τις φορές που θα αποδειχτεί λανθασμένο, γιατί φυσικά συμβαίνει κι αυτό ή όσο κυλά ο χρόνος τα δεδομένα που λαμβάνει υπόψιν του να το οδηγήσουν σε χαμηλότερες και ήπιες καμπύλες ενδείξεων που δεν σηματοδοτούν τεκτονικές αλλαγές στην πατρίδα μας.

Η μόνη ελπίδα μας, είναι να οδηγηθούν σε νέα κρίση χρέους οι υπόλοιπες μεσογειακές χώρες, κατάσταση για την οποία έχουμε αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι το κλειδί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στην περίπτωση που η χώρα μας τεθεί εκτός Ευρωζώνης, στο υπαρκτό και επιθυμητό σενάριο του Grexit από την Γερμανία του κου Schauble, οι μέρες της ΕΕ θα είναι πραγματικά μετρημένες μέσα στον επόμενο οκταετή κύκλο, που κατά την γνώμη μας, ξεκίνησε φέτος. Καλύτερη απόδειξη γι αυτό δεν υπάρχει από την προχθεσινή δήλωση του αμερικανού ΥΠΟΙΚ κου Mnuchiin, ο οποίος συμφώνησε με την τακτική θέση “επί της αρχής” του ΔΝΤ προς την χώρα μας, λέγοντας πως, “μέσα σε ένα ιδιαίτερα θερμό γεωπολιτικά καλοκαίρι, ήταν η καλύτερη λύση για να αποφύγουμε πιθανές, μεγάλες πιέσεις στην παγκόσμια οικονομία”. Αυτό προφανώς που εννοούσε, το οποίο αδυνατούν να καταλάβουν όσοι διαπραγματεύονται τόσα χρόνια για το ελληνικό χρέος, είναι πως, τα ομόλογα της κάθε ευρωπαϊκής χώρας είναι το εχέγγυο όχι μόνο των εμπορικών τραπεζών, αλλά του ίδιου του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας του κου Draghi. Mια χώρα αρκεί να χρεοκοπήσει επίσημα -όχι κυλιόμενα και ανεπίσημα όπως κρατούν την Ελλάδα με τον επιθανάτιο ορό στο χέρι- και όλο το οικοδόμημα της Ευρώπης a la carte θα γκρεμιστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Όπως αναφέραμε στην προηγούμενη έκθεσή μας, σχετικά με τα νέα πάγια στοιχεία χρέους που θα χρησιμοποιηθούν για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση:

“Μήπως, από ότι φαίνεται, η ΕΚΤ έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε bad bank με αυτές τις ριψοκίνδυνες αγορές, ειδικά τώρα που τελειώνουν τα υποψήφια για αγορά γερμανικά ομόλογα; H απάντηση βρίσκεται στο ότι η ΕΚΤ, κατέχοντας το 40% των ευρωπαϊκών ομολόγων, είναι στην ουσία παγιδευμένη και γνωρίζει πως μάλλον ελάχιστοι επενδυτές θα μπουν στην αγορά ομολόγων, όταν αυτή σταματήσει να την ενισχύει κατά 60 δισεκατομμύρια τον μήνα, μετά το φημολογούμενο τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης. Μέσω της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης λοιπόν, αφού η Γερμανία είναι κάθετη για την έκδοση ευρωομολόγων, θα κατασκευαστούν “ενυπόθηκα περιουσιακά στοιχεία” (asset backed securities), ένα συνθετικό προϊόν δηλαδή, που με ενέχυρο τα περιουσιακά στοιχεία των χωρών μελών θα μιμείται το κοινό χρέος των αμερικάνικων ομολόγων του δολαρίου, το οποίο θα πωληθεί στις αγορές για να ενισχυθεί η ρευστότητα, την οποία η ΕΚΤ δεν μπορεί πια να τονώσει αφού αρχίζει και γίνεται επισφαλής. Μιλάμε μάλλον για το πρώτο bail out κεντρικής τράπεζας, με τους όρους των περίφημων ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, τα οποία μετατράπηκαν σε συνθετικά προϊόντα παραγώγων και κόντεψαν να γυρίσουν στην ανθρωπότητα στο μεσαίωνα στην κρίση του 2008. Κι όλα αυτά θα τα διαχειρίζεται ο ευρωπαίος υπουργός οικονομικών το 2015, αφού η πρόταση του κου Macron τείνει να γίνει δεκτή από την καγκελάριο Merkel, κάτω από αδιευκρίνιστες, φυσικά, προϋποθέσεις…”

Ότι κοσμητικά επίθετα και να χρησιμοποιούμε για τους κερδοσκόπους των αγορών, τα γεράκια ή τους μεγάλους επενδυτές, δεν σημαίνει πως είναι ανόητοι ή άσχετοι, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί. Γνωρίζουν πως η “διάσωση” της χώρας μας ήταν μια πολιτική κίνηση της Γερμανίας και της ΕΚΤ, που τοποθέτησε την Ελλάδα ως θυσία στο ευρώ και την ΕΕ, ειδικά από την στιγμή που το κλείσιμο των τραπεζών μας ήταν παράνομο ως προς τις πληρεξούσιες εντολές της κεντρικής τράπεζας. Γνωρίζουν επίσης καλά πως, εξίσου παράνομες ήταν και οι διασώσεις την προηγούμενη βδομάδα των ιταλικών τραπεζών Veneto Banca και Banca Popolare di Vivenza, με την ευλογία της ΕΚΤ και χρήματα των ιταλών φορολογούμενων, αφού είναι τόσο μικρές που δεν αποτελούν συστημικό κίνδυνο όπως ορίζει ο νόμος, γι αυτό και προτάθηκε θέμα εθνικού συμφέροντος, καταστρέφοντας για πάντα την ευρωπαϊκή συνθήκη διάσωσης τραπεζών BRRD. Αποδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι η ΕΚΤ ερμηνεύει τους κανόνες κατά το δοκούν. Γι αυτό, όπως δείχνει το παραπάνω διάγραμμα οι αμερικάνοι επενδυτές ξεπούλησαν, από το 2010 ως σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών ομολόγων που κατείχαν στα πρόθυμα χέρια του κου Draghi, ο οποίος χρησιμοποίησε φρεσκοτυπωμένα ευρώ χωρίς κανένα αντίκρυσμα, μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης QE για να διατηρήσει το status του ευρώ, αγοράζοντας τρισεκατομμύρια κρατικά κι εταιρικά ομόλογα, τα περισσότερα από τα οποία είναι μεσαίας και χαμηλής αξιολόγησης.

Μια ματιά στο διάγραμμα που ακολουθεί, δείχνει ξεκάθαρα πως, εξ αρχής το πρόβλημα της ΕΕ ήταν αυτό της τραπεζικής φερεγγυότητας και όχι τόσο το δημόσιο χρέος της χώρας μας, το οποίο το 2009 θα μπορούσε πανεύκολα να αντιμετωπιστεί, όταν το κόστος ήταν περίπου είκοσι δισεκατομμύρια για να μετακυληθεί. Οι αμερικάνικες τράπεζες (γαλάζια γραμμή), μετά τα χαμηλά της κρίσης του 2009 ετοιμάζονται να καταγράψουν νέα υψηλά, ενώ οι ευρωπαϊκές (μπλε) δείχνουν ότι προετοιμάζονται για κάθοδο, αποτυγχάνοντας να σπάσουν τα υψηλά του 2015 όπως έκαναν οι πέραν του ατλαντικού. Όσον αφορά την αναμεταξύ τους αναλογία (ratio,πράσινη), η διάσπαση του τριγώνου προδιαγράφει επερχόμενη άνοδο υπέρ των αμερικάνικων, με αφορμή κυρίως το πράσινο φως από τα stress tests της FED για να προχωρήσουν σε πρόγραμμα επαναγοράς των μετοχών τους και να μειώσουν ακόμη περισσότερο τον δανεισμό τους προς την πραγματική οικονομία.

COMPARISON CHART: US BANKS & EURO BANKS[+] click images to enlarge

Ως τελικό σημείο για τα συμπεράσματά μας, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την συγκυρία της έναρξης γεωτρήσεων τόσο στην Κύπρο όσο, πιστεύουμε σύντομα και στην Ελλάδα, για να επιβεβαιωθούν οι σεισμικές έρευνες που υποδεικνύουν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το Αιγαίο θα μεταμορφωθεί σε ένα νέο σημείο επικίνδυνης γεωπολιτικής τριβής, αφού όλες οι προηγούμενες επεμβάσεις από τις μεγάλες δυνάμεις είχαν να κάνουν με την εξασφάλιση των ενεργειακών πόρων σε πάμφθηνες τιμές ή με τον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας της κάθε χώρας. Εκτός όμως του ενεργειακού ενδιαφέροντος, επιπρόσθετα, η δυτική συμμαχία μετά την Συρία έχει στοχοποιήσει το Ιράν και για να ενεργήσει χρειάζεται προετοιμασία και στάθμευση σε ασφαλή απόσταση, κάτι που προσφέρουν τα “αβύθιστα αεροπλανοφόρα”, όπως αποκαλούνται η Κύπρος και η Κρήτη. Γι αυτό και η Τουρκία είναι κομβική δύναμη αυτή τη στιγμή, όπως και η Ελλάδα. Τυχόν μετακίνησή της πρώτης στο αντίπαλο στρατόπεδο με αποχώρησή της από το ΝΑΤΟ, θα μεταφέρει τεράστια πίεση στην χώρα μας, αφού η τελευταία πράξη στο παγκόσμιο δράμα του πετροδολαρίου δεν έχει γραφτεί ακόμη. Μόλις το προθεσμιακό συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης για την διαπραγμάτευση του πετρελαίου που εγκαθιδρύει τώρα η Κίνα, μετά από αυτό για τα πολύτιμα μέταλλα, στο δικό της νόμισμα, το γιουάν, δοκιμαστεί και αντέξει σε μεγάλες συνδιαλλαγές, θα πλησιάζει η ώρα που θα γίνει η μετάβαση από το πετροδολάριο στο επόμενο επίσημο αποθεματικό νόμισμα. Άλλωστε, πίσω από όλη την ένταση προς το Κατάρ, από τα υπόλοιπα μέλη του κόλπου της GCC, κρύβεται το συμβόλαιο προμήθειας φυσικού αερίου της Κίνας, αξίας $86 δισεκατομμυρίων που είναι αποτιμημένο και πληρωτέο σε γουάν και όχι σε δολάρια.

Ας περάσουμε τώρα να δούμε πως έκλεισαν το δολάριο και τα πολύτιμα μέταλλα σε μηναίο χρονοδιάγραμμα, όπως έχουμε καθιερώσει για την πρώτη έκθεση κάθε νέου μήνα.

Όπως είχαμε αναφέρει στην πρώτη έκθεση του Ιουνίου:

“Τα σημεία που υπάρχει στήριξη, εκτός από τα 95.90, είναι τα 96.40, η ζώνη 95.40 με 95.20 κι αρκετά χαμηλότερα τα 94.20. Για να συνεχιστεί η κάθοδος θα πρέπει να κλείσει τον μήνα κάτω από τα 96.60. Κρίνοντας από τις θέσεις των commercials στο ευρώ, που θα σας παρουσιάσουμε την επόμενη βδομάδα, οι οποίες πλησιάζουν τον αριθμό συμβολαίων με short θέση που είχαμε περίπου στα ψηλά του 2011, πιστεύουμε ότι η αντιστροφή του, κι επόμενα αυτή του δολαρίου, δεν είναι πολύ μακριά.”

US DOLLAR, M, SPOTΠράγματι λοιπόν, έκλεισε καθοδικά, για τέταρτο συνεχή μήνα, κάτω από τα 96.60, στα 95.42 με απώλειες 1,3%, φτάνοντας στην περιοχή στήριξης (μπλε πλαίσιο), ελάχιστα χαμηλότερα από την βασική γραμμή τάσης που ξεκινά από τα χαμηλά του 2014, την οποία σας δείξαμε στο εβδομαδιαίο χρονοδιάγραμμα στην τελευταία μας έκθεση. Σε συνδυασμό με την ευφορία που επικρατεί στην διαπραγμάτευση του ευρώ, στοιχείο πάντα επικίνδυνο ειδικά την ώρα που μάλλον οι ευρωπαϊκοί δείκτες κατέγραψαν τα υψηλά του μεσοπρόθεσμου κύκλου τους, πιστεύουμε ότι από την επόμενη βδομάδα και μέσα στον Ιούλιο το δολάριο θα ξεκινήσει την διαδικασία της αναστροφής της τάσης του, με πρώτο στόχο αντίστασης τα 96.80 κι επόμενους τα 97.95, 98.86. 99.52 και τα 100.20. Στην περίπτωση που πετύχει τον τελευταίο στόχο θα έχει επιτύχει και την αναστροφή της καθοδικής του τάσης, ενώ αυτό το σενάριο θα ακυρωθεί αν για οποιοδήποτε λόγο κλείσει τον Ιούλιο κάτω από τα 94.42. Μετά το τσίρκο που δημιούργησαν την προηγούμενη βδομάδα οι κεντρικοί τραπεζίτες της BOE, κος Carney και ο κος Draghi με τις αμφισημικές δηλώσεις τους για το επερχόμενο τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης, τα επιτόκια άρχισαν να ανεβαίνουν, οδηγώντας σε μαζικές πωλήσεις των ομολόγων, οπότε θεωρούμε πως, το δολάριο δεν θα αργήσει να συγχρονιστεί με την επιτοκιακή διαφορά πλέον των δύο μονάδων ανάμεσα στα αμερικάνικα και τα γερμανικά δεκαετή ομόλογα.

Πτωτικά έκλεισαν και τα πολύτιμα μέταλλα, μην καταφέροντας να καρπωθούν την πτώση του δολαρίου, αφού είναι συγχρονισμένα στην ίδια φάση, με τον χρυσό στα $1,241 μειωμένο κατά 1.85% και το ασήμι στα $16.57 με απώλειες 4.93%, ανά ουγγιά αντίστοιχα.

Ο χρυσός, στην αρχή της βδομάδας, τις ώρες της ασιατικής συνεδρίασης -όπως συμβαίνει συνήθως- έπαθε ένα μίνι flash crash, χάνοντας $18 δολλάρια από την τιμή του σε ένα λεπτό, περίπου το 1.6% της αξίας του, όταν περίπου 18 χιλιάδες συμβόλαια άλλαξαν χέρια στο Comex, το χρηματιστήριο που διαπραγματεύεται η “χάρτινη” τιμή του, παρασύροντας φυσικά και το ασήμι στην θεαματική βουτιά. Ονομαστική αξία $2 δισεκατομμυρίων διαπραγματεύτηκε σε δευτερόλεπτα από τα αλγοριθμικά προγράμματα trading που χρησιμοποιούνται απροκάλυπτα πια στην χειραγώγηση των πολύτιμων μετάλλων και όλων των υπόλοιπων στοιχείων δημόσιας διαπραγμάτευσης. Για να πάρετε μια ιδέα πως δουλεύει το σύστημα πια, δείτε το παρακάτω διάγραμμα του Nanex, που απεικονίζει την τιμή, την χορηγούμενη ρευστότητα των market makers στο μεσαίο πάνελ, αυτών δηλαδή στους οποίους ανήκει η αγορά καζίνο και τον όγκο συναλλαγών στο τελευταίο πάνελ. Μόλις η μεγάλη κίνηση συμβεί, πάντα με μεγάλο όγκο, αμέσως μετά η ρευστότητα εξαφανίζεται από το σύστημα για να αποτρέψει την υψηλή μεταβλητότητα που συνήθως προκύπτει στην διακύμανση. Φυσικά, κάποιες φορές, όπως τον Αύγουστο του 2015, αλλά και παλαιότερα το 2010, οι αλγόριθμοι που δουλεύουν στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες εντολές σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου με ταχύτητα φωτός, λανθάνουν κι έτσι χάνονται ολόκληρες περιουσίες ανθρώπων που συνεχίζουν να εμπιστεύονται αυτού του είδους τις διαπραγματεύσεις, αγνοώντας ότι, είτε οι εντολές πώλησης είτε αυτές της αγοράς για κλείσιμο θέσεων δύναται να μην εξυπηρετηθούν ανά πάσα στιγμή αν η τιμή περάσει αστραπιαία από πάνω τους ή τις προσπεράσει με κενό (gap).

Επίσης, είχαμε αναφέρει στην ίδια μηνιαία έκθεση:

“Mε το κλείσιμο της τιμής πάνω από την βασική καθοδική γραμμή τάσης που ξεκινά από τα ψηλά του 2011, ο χρυσός μπαίνει στην διαδικασία να δοκιμάσει την δύναμη των πωλητών στην ζώνη που αναφέραμε παραπάνω, προϋποθέτοντας ότι θα καταφέρει να διαπεράσει τα $1,285 και τα $1,297, ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει τις κύριες, πολύχρονες αντιστάσεις στα $1,362 και τα $1,381. Η κύρια περιοχή στήριξης σε εβδομαδιαίο επίπεδο διαμορφώνεται τώρα στην ζώνη $1,257 – $1,261, η οποία πρέπει να διατηρηθεί οπωσδήποτε για να δούμε υψηλότερες τιμές.”

Η ζώνη αυτή μετατράπηκε σε αντίσταση τώρα, απαγορεύοντας στον χρυσό να διαπεράσει ανοδικά την βασική γραμμή τάσης από τα υψηλά του 2011 (διακεκομμένη) και να χτυπήσει τις ανώτερες βασικές περιοχές των $1,299 και $1,308 που είναι απαραίτητη προϋπόθεση να σπάσουν, για να δούμε υψηλότερες τιμές μελλοντικά. Η στήριξη βρίσκεται στην περιοχή των $1,236 και χαμηλότερα στα $1,227, $1,195 και $1,124, ενώ ένα κλείσιμο κάτω από τα $1,115 θα μεγαλώσει τις πιθανότητες για χαμηλότερες τιμές σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Η εβδομάδα έκλεισε αρνητικά, με την τιμή να ξεπερνά το άνοιγμα και το κλείσιμο της προηγούμενης (outside reversal), στοιχείο που δίνει αρνητική χροιά για την διαπραγμάτευση της επόμενης.

GOLD FUTURES, M, COMEXΣτο ασήμι, δεν είχαμε το απαραίτητο κλείσιμο τιμής πάνω από τα $17.63 που είχαμε επισημάνει ως βασική συνθήκη για υψηλότερες τιμές μέσα στον Ιούλιο. Η τάση είναι ουδέτερη προς πτωτική αυτή τη στιγμή, με την αντίσταση να βρίσκεται στα $17.74, $18.65 και την κύρια στα $21.50, ενώ η στήριξη υπάρχει στα $16.41, $16.22 και $15.98, τιμή η οποία αν χαθεί θα μετατρέψει την τάση σε καθοδική, ανοίγοντας τον δρόμο για την περιοχή ανάμεσα στα $15.43-$15.67 και χαμηλότερα. Αν το δολάριο ολοκληρώσει την αναστροφή του, όπως πιστεύουμε ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να συμβεί μέσα στον Ιούλιο και ο συσχετισμός του με τα πολύτιμα μέταλλα γυρίσει σε αρνητική φάση, υπάρχει ο κίνδυνος να δούμε βίαιη καθοδική κίνηση με το ασήμι να δείχνει περισσότερο ευάλωτο από τον χρυσό.

SILVER FUTURES, M, COMEXΓια το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, που είναι η τελευταία πριν την πρώτη βδομάδα του Αυγούστου, ένα γράφημα με την αγοραστική αξία (Purchased Power Parity) των flat νομισμάτων, συγκρίνοντας δηλαδή το ίδιο καλάθι υπηρεσιών και αγαθών στην κάθε χώρα. Με υπερτιμημένο το ευρώ στην χώρα μας κατά 20% και υποτιμημένο στην Γερμανία κατά -12%, είναι ολοφάνερη η πίεση προς την οικονομία μας και η αγωνία των νοικοκυριών να επιβιώσουν, μιας κι όπως δείξαμε βρίσκονται κατά 20% χαμηλότερα από οποιαδήποτε άλλα στην κάλυψη των βασικών τους αναγκών. Όσον αφορά στην Τουρκία, με υποτίμηση της λίρας κατά 39% δεν πρέπει να απορεί κανείς για την θεαματική ανάκαμψη της οικονομίας της το τελευταίο εξάμηνο, ούτε γιατί έχει εξασφαλίσει καλύτερη θέση από μας στα μεγάλα τραπέζια που καθορίζουν τις μελλοντικές εξελίξεις και την διαμόρφωση του νέου χάρτη. Προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας.

Yγιαίνετε!

* Η επόμενη έκθεσή μας θα δημοσιευτεί το πρώτο σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Ως τότε θα σας κρατάμε ενήμερους για κομβικές εξελίξεις μέσα από τις στήλες των διεθνών και των τελευταίων νέων μας. Επίσης, θα συγκεντρώνουμε τις ερωτήσεις που έρχονται και θα απαντήσουμε σε όλες συνολικά στο blog -χωρίς τα στοιχεία σας εννοείται- γιατί είναι καλύτερο και περισσότερο εποικοδομητικό να διαβάζουν και οι υπόλοιποι όσα σημαντικά μας ρωτάτε, στα οποία σας απαντούσαμε προσωπικά ως τώρα. Ευκαιρία λοιπόν, για όσους αισθάνονται την ανάγκη στο info@preciousmetalsgreece.com.