15.05 2016

Weekly Report: Αναμενόμενα πτωτική η εβδομάδα για τα πολύτιμα μέταλλα.

Αναμενόμενα πτωτική ήταν η εβδομάδα που πέρασε για τα πολύτιμα μέταλλα με τον χρυσό να κλείνει στα $1,272.7, μειωμένος κατά μία ποσοστιαία μονάδα περίπου και το ασήμι στα $17.13 ανά ουγγιά αντίστοιχα και πτώση περίπου 2%.

Όπως γράψαμε στην προηγούμενη εβδομαδιαία μας έκθεση και στα δύο πολύτιμα μέταλλα οι θέσεις των Commercials, στην έκθεση COT report για τα προθεσμιακά συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, διατηρούνται σχεδόν κοντά σε αυτές που δείξαμε, πράγμα που σημαίνει πως μια βίαιη πτώση είναι πολύ πιθανή αν καταφέρουν να λυγίσουν έστω κι ένα μεγάλο hedge fund που έχει ποντάρει σε άνοδο, οπότε η λογική μας λέει πως και τα υπόλοιπα αυτής κατηγορίας θα ρίξουν λευκή πετσέτα και θα αναγκαστούν να κλείσουν τις θέσεις τους με ζημιά.

GOLD FUTURES, W, COMEX

Αναφερόμαστε στην πτώση ως αναμενόμενη, όχι μόνο για τον λόγο που ήδη αναφέραμε, αλλά γιατί και ο χρυσός, όπως φαίνεται παραπάνω και το ασήμι, του οποίου το εβδομαδιαίο διάγραμμα ακολουθεί, βρίσκονται σε ζώνες τιμών (κόκκινο πλαίσιο) από τις οποίες έπεσαν απότομα προς τα κάτω στις αρχές της προηγούμενης χρονιάς, σημάδι που μας δείχνει πως είναι ζώνες όπου η προσφορά υπερισχύει της ζήτησης και πιθανά να βρίσκονται ακόμη εκεί παραγγελίες από το “έξυπνο χρήμα” που δεν εκτελέστηκαν την προηγούμενη φορά. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να δούμε μια κίνηση που θα τις διαπεράσει ανοδικά. Βαρύτερη σημασία όμως έχουν για μας οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, που για την ώρα εμφανίζονται πάρα πολύ μικρές.

SILVER, W, COMEX

Για την ώρα, όπως θα δείτε στο διάγραμμα που ακολουθεί και περιέχει την τιμή του χρυσού σε δολάρια (κίτρινη γραμμή), όπως έχουμε συνηθίσει να την βλέπουμε, αλλά και σε ευρώ (κόκκινη), η πιθανά, επερχόμενη ανοδική κίνηση φαίνεται πολύ πιο βατή και γόνιμη στο νόμισμα της Ευρωζώνης. Ειδικά από την στιγμή που θα διαπεράσει την μπλε, διακεκομμένη, γραμμή αντίστασης, γεγονός που δεν θα σημαίνει τίποτα άλλο από πτώση του ευρώ και της αγοραστικής του δύναμης και περαιτέρω άνοδο του χρυσού, άρα θετική υπεραξία σε όποιον έχει μετατρέψει τις αποταμιεύσεις του από το ευρώ σε φυσική μορφή πολύτιμων μετάλλων ή και ράβδων. Άλλωστε το μήνυμα πως θα έχουμε άνοδο των τιμών σε σχετική αξία με τα πολύτιμα μέταλλα, το έδωσε πρώτο το ευρώ τον Δεκέμβριο του 2013 όταν κατέγραψε τα χαμηλά του και ανέβηκε έπειτα περίπου 33% μέσα σε περίπου δύο χρόνια, όταν ο χρυσός τιμολογημένος σε δολάρια ακολουθούσε ακόμη πτωτική πορεία. Ένα μηναίο κλείσιμο της τιμής πάνω από την διακεκομμένη μπλε γραμμή που αναφέραμε, θα δώσει ίσως ακόμη ένα 20% σε όσους μετατρέψουν τα καθόλου πολύτιμα ευρώ τους σε πολύτιμα μέταλλα, ανεβάζοντας τα κέρδη τους σε επίπεδο αγοραστικής δύναμης πάνω από 50% μέσα σε διάστημα λίγων χρόνων.

COMPARISON CHART, GOLD/DOLLAR, GOLD/EUROS

Το ευρώ συνεχίζει να συγκεντρώνει όλο και περισσότερα σύννεφα πάνω του που σίγουρα θα ξεσπάσουν σε μια καταιγίδα, που όμοιά της δεν έχουν ζήσει ως σήμερα οι γενιές που αποτελούν τους τωρινούς πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρνούμενη συνεχώς η Γερμανία την θεσμοθέτηση ομολόγων σε επίπεδο ένωσης, είναι στην ουσία σαν να προκαλεί τις αγορές να τις στήσουν το απόλυτο ματ, χρόνια τώρα. Μα γιατί, θα αναρωτηθεί, εύλογα, ο οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος καταλαβαίνοντας την μεσοβέζικη κατάσταση που στήνει από την μία ως ισχυρότερος μέλος και εκμεταλλεύεται από την άλλη η Γερμανία. Γιατί πολύ απλά ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της ΕΕ, θέτει όρους απόλυτα ευνοϊκούς για να κερδίζει μόνο αυτή, προσπαθώντας – άδικα κι ανόητα κατά την γνώμη μας – να αποσχιστεί από την ηγεμονία των Η.Π.Α. και να ανδρώσει το ανάστημά της ως ισότιμος εταίρος των παγκόσμιων πόλων, των Η.Π.Α. από την μία πλευρά και την ευκαιριακή συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα από την άλλη.

Όλα αυτά δε, από μία χώρα η οποία δεν διαθέτει καν στρατιωτική ισχύ, αλλά μόνο ένα απόλυτα εκπαιδευμένο και υπάκουο εργατικό δυναμικό. Τόσο υπάκουο που μετά τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας στα τέλη της δεκαετίας του ’90, δούλεψε τόσο σκληρά, χωρίς την παραμικρή αύξηση στις αποδοχές του ως σήμερα, για να φέρει την Γερμανία στην σημερινή, δυναμική της κατάσταση. Και αν για κάτι έχουμε να ζηλέψουμε, όλοι εμείς οι υπόλοιποι της ένωσης, είναι η ευελιξία που έδωσε η νομοθετική μεταρρύθμιση στους παραγωγούς της χώρας να συζητούν απ’ ευθείας με τα συνδικάτα και να ορίζουν τις αμοιβές του εργατικού προσωπικού ανά τομέα παραγωγής και όχι καθολικά στο σύνολο. Μια κίνηση που φαίνεται αρνητική στην πρώτη ματιά, αλλά αποδείχθηκε ευφής αφού συμβάδιζε με την εκπαίδευση του προσωπικού και με την ζήτηση όπου υπήρχει μεγαλύτερη επένδυση και δυνατότητα ανάπτυξης. Το γράφημα που δείχνει το πλεονασματικό της εμπορικό ισοζύγιο – για το οποίο πήρε προειδοποίηση από τις Η.Π.Α. βέβαια – και ειδικά η κάθετη άνοδός του απο τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και μετά δείχνει ξεκάθαρα ποιός ευνοήθηκε από το κοινό νόμισμα της ΕΕ.

Πράγμα που δεν συνέβη φυσικά για τις υπόλοιπες μεγάλες χώρες και αγορές της ένωσης, όπως η Γαλλία και Ισπανία που παραπαίουν, αλλά και η Ιταλία που ήταν και είναι ο μεγάλος ασθενής, χάριν ίσως του οποίου θυσιάστηκε η Ελλάδα, όχι μόνο με ένα τέχνασμα παραποίησης της πραγματικότητας – μια και η χώρα δεν ήταν καθόλου σε χειρότερη κατάσταση από τις υπόλοιπες της ένωσης όταν ξέσπασε η κρίση – με στόχο κυρίως κέρδος χρόνου – πέραν της μεταφοράς των χρημάτων αντί στην Ελλάδα σε γερμανικές και γαλλικές τράπεζες – ώστε να προετοιμαστεί θεσμικά η ένωση για να αντιμετωπίσει το επερχόμενο κραχ. Βλέπετε εσείς κάποια ανάκαμψη, στο διάγραμμα που ακολουθεί, τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή της Ιταλίας ή μήπως ο δείχτης είναι έτοιμος να σπάσει τα χαμηλά της παγκόσμιας κρίσης του 2008; Όσες bad bank και να φτιάξει η Ιταλία, όσους βαλτούς και δοτούς πρωθυπουργούς να βάλει η ελίτ, οι ιταλικές τράπεζες δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσουν παρά μόνο μέσα από την μεγάλη ληστεία που ετοιμάζεται – όπως και στην χώρα μας – του κουρέματος των καταθέσεων των πολιτών. Και πάλι κάτι τέτοιο, μόνο θα καθυστερήσει για λίγο καιρό την έκρηξη και τους αδηφάγους τραπεζίτες, αφού δεν είναι μια σχεδιασμένη παραγωγική διαδικασία σε βάθος χρόνου που θα ανεβάσει το επίπεδο των πολιτών και της επιθυμητής παραγωγής και κατανάλωσης για ενισχυθεί η οικονομία.

Αν στην τραπεζική κρίσης της χώρας, προσθέσουμε και τους παράπλευρους επιπλέον κινδύνους γκρεμίσματος του κοινωνικού ιστού, λόγω της προσφυγικής κρίσης, έχουμε την απόλυτη συνταγή που θα αλλάξει για πάντα όχι μόνο την Ιταλία – και την Ελλάδα- όπως τις γνωρίζουμε, αλλά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Φαίνεται, πως είναι πολύ δύσκολο οι ατομικιστές πολιτικοί και οι ανεξέλεγκτοι, θεσμικοί υπεύθυνοι, να καταλάβουν πως τίποτα, μα τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να αναχαιτίσει μια τάση σε εξέλιξη, όπως ακριβώς και στις αγορές και τα χρηματιστήρια, μέχρι οι νόμοι της εντροπίας να κάνουν για μια ακόμη φορά αυτό που κάνουν πάντα από την αρχή της γένεσης του Χρόνου.

Στο γράφημα του Der Spiegel, αποτυπώνεται η μείωση της ροής των προσφύγων μέσα από την Ελλάδα, όχι φυσικά γιατί η – καταστροφική για την Ευρώπη – υποτιθέμενη συμφωνία της κας καγκελαρίου Μέρκελ με την Τουρκία έπαιξε κάποιο ρόλο, όπως ούτε αντίστοιχα τα πλοία της Νατοϊκής δύναμης που “περιπολούν” στο Αιγαίο. Ο λόγος της μείωσης της ροής είναι ένας και μοναδικός και δεν είναι άλλος από το παράνομο κλείσιμο των συνόρων και της Βαλκανικής οδού που ακολουθούσαν οι πρόσφυγες προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Να λοιπόν πως, τοποθετώντας ένα τσιρότο σε κάποιον που του έχει κοπεί το χέρι σε κάνει απλώς τσαρλατάνο στα μάτια όλων! Για πρώτη φορά, η ροή εμφανίζεται μεγαλύτερη μέσω της Ιταλίας και όχι της Ελλάδας. Οι Δυτικές δυνάμεις δεν έλαβαν σοβαρά την προειδοποίηση του Καντάφι όταν δήλωσε πως αν τον καθαιρέσουν θα γεμίσει πρόσφυγες η Ευρώπη. Έτσι δημιούργησαν αυτό το χάος στην Λιβύη, μόνο και μόνο για τον έλεγχο των πετρελαίων κι από ότι φημολογείται την αφαίρεση των αποθεματικών χρυσού της κεντρικής τράπεζας της χώρας. Το ότι δικτάτορας είχε βλέψεις να υποστηρίξει το νόμισμα της χώρας μέσω ισοτιμίας τον χρυσό, ίσως να ήταν περισσότερο ουσιώδες από ότι πολλοί υποψιάζονται.

ITALY/GREECE REFUGEES STREAM

Όσον αφορά στην χώρα μας, στην οποία ελάχιστα αναφερόμαστε είναι η αλήθεια, τα πράγματα θα γίνουν περισσότερο ζοφερά στο μέλλον, ευνόητα. Για μια ακόμη φορά, η χώρα, εξαντλημένη πια, βρίσκεται μπροστά στην απόλυτη αποσύνθεση κι έχουμε την εντύπωση πως και πάλι, κάποιοι θα πανηγυρίσουν για την υπογραφή ενός ακόμη “μνημονίου”. Ίσως τα παιδιά μας ή και τα εγγόνια μας, καταφέρουν μέσω της χρονικής απόστασης των γεγονότων που καθόρισαν την εξέλιξή τους κι ίσως την ίδια τους την επιβίωση, όχι μόνο να μας καταλάβουν, αλλά ευχόμαστε να μας συγχωρέσουν που σταθήκαμε σημαντικά μικρότεροι των περιστάσεων.

Πως είναι δυνατόν, κάποιος να πιστεύει ότι μετά από επτά χρόνια καταπόνησης της χώρας, μετά την αφαίρεση όλων των νέων ταλέντων που μετανάστευσαν – μπορεί για πάντα – ακόμη και μετά την ολοκληρωτική διάλυση του παραγωγικού ιστού, μια χώρα να μπορεί να ορθοποδήσει επειδή υπογράφει συνεχώς μνημόνια “συνεργασίας” τα οποία ληστρικά αφαιρούν τον πλούτο της, αντί να διαπραγματευτεί με την απόλυτη δύναμη της πίστης ότι το δίκαιο είναι με το μέρος της – ολοφάνερα κι ομολογημένα από όλους πια συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ – ειλικρινά ξεπερνάει την ικανότητά μας να θέσουμε τις λέξεις σε μια σωστή σειρά για να το επεξηγήσουμε. Κι όλα αυτά, όταν το χρέος της χώρας ως ποσοστό του ακαθάριστου προϊόντος, συνεχίζει να ανεβαίνει, αντί να πέφτει, όπως της έταξαν οι ταχυδακτυλουργοί με το κεχριμπάρι και το νερό που καίει για να της αφαιρέσουν τη γη και το χρυσάφι και να σκλαβώσουν όλες τις επόμενες γενιές.

Η Ελλάδα έχει πια απίστευτα μικρή διαπραγματευτική δύναμη, μετά από όλες τις υποχωρήσεις που έχει κάνει τα προηγούμενα χρόνια, ειδικά μετά την αποδοχή του εγκληματικού PSI. Σε αυτή τη μάχη που παρακολουθούμε ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Γερμανία, η χώρα μας είναι απλώς ο σάκος του μποξ, πάνω στην οποία γίνονται οι πρόβες για αυτό το πλάνο που θα εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες της ένωσης. Πως είναι δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι, μια χώρα όπως η Ελλάδα θα καταφέρει να έχει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς κατά 3,5% ως το 2059! Η πληρωμή των 11 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ στα τέλη Ιουλίου στην ΕΚΤ, θα λειτουργήσει και πάλι ως μοχλός πίεσης και βασανιστήριο για να παραδοθούν τα πάντα στους “δανειστές”, που από την μία τσέπη δήθεν μας τα δίνουν και από την άλλη τα παίρνουν. Για να μην πούμε πως μετά την απόλυτα πολιτική – αν είναι ποτέ δυνατόν! – κίνηση της ΕΚΤ να κλείσει εκβιαστικά τις τράπεζες, συνεχίζει να στερεί από την Ελλάδα την δυνατότητα να επωφεληθεί αντίστοιχα, όπως τα υπόλοιπα μέλη, από την ποσοτική χαλάρωση QE του κου Draghi.

GREECE – DEBT TO GDP RATIO

Aν θέλει κάποιος να εξαπατάται ή να παραμυθιάζεται διαμέσου της “μέθης”, κανένας δεν μπορεί να του στερήσει το δικαίωμα να το κάνει. Μόνο που, όταν ζητά τις ευθύνες απέναντι, στον άλλον, πρέπει να θυμάται ότι του έχει μεταβιβάσει την εξουσία να του λύσει το πρόβλημα, άρα είναι αμέτοχος, ευάλωτος και κατά συνέπεια ο μόνος ουσιαστικά υπεύθυνος για την αποτυχία του.

Τα “μοντέλα” του IMF, ήταν λανθασμένα; Πως να εξηγήσει κανείς σε κάποιον που δεν έχει κάνει τον κόπο να διαβάσει την ιστορία των επεμβάσεων του ΔΝΤ σε προηγούμενες από την Ελλάδα “διασώσεις”; Πως να εξηγήσει κανείς, σε μια εποχή που η πληροφορία είναι πανεύκολα διαθέσιμη από την παραμικρή γωνιά του κόσμου – για την ώρα και πριν την πιθανή άρση του net neutrality – μέσω του internet για να βρει την λύση στο πρόβλημά του, ότι δεν είναι αρμοστό κάτι τέτοιο και δεν συνάδει με μία γόνιμη λύση;

Είτε λοιπόν τα μοντέλα του ΔΝΤ είναι λανθασμένα – κυρίως κατά την ταπεινή μας γνώμη ίσως λόγω των μικρών, ιστορικά, δεδομένων που χρησιμοποιούν – είτε είναι “λανθασμένα”, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, όσο οι πολίτες της χώρας μεταθέτουν σαν μικρά παιδιά την ευθύνη τους. Αυτή η τελευταία λοιπόν, πέρα από τους πολιτικούς, ανήκει και στους πολίτες που τους επιλέγουν και τους ψηφίζουν για να τους αντιπροσωπεύουν. Η Ελλάδα, κατά το μεγαλύτερο μέρος των πιθανοτήτων, είναι κλινικά νεκρή, χωρίς να έχει καν την άμυνα απέναντι στον χαρακτηρισμό “Failed State”, που για όσους έχουν διαβάσει έστω και ελάχιστα τις μεθόδους του “έξυπνου χρήματος”, είναι στην κυριολεξία ταφόπλακα προς κάθε ευοίωνο μέλλον. Χωρίς πολλά παραπάνω λόγια, ακολουθεί το γράφημα με την πρόβλεψη του staff του ΔΝΤ με το ακαθάριστο προϊόν της Ελλάδας για την “θεραπεία” της υπερχρέωσης (μπλε γραμμή) και το πραγματικό αποτέλεσμα (μαύρη) της “θεραπείας” στο “πρόβλημα” της χώρας. Ο καθένας μπορεί να κρίνει μόνος του, πιστεύουμε.

Για το τέλος της σημερινής μας έκθεσης, ένα διάγραμμα του χρυσού σε μηναίο χρονοδιάστημα, που δεν είχαμε δημοσιεύσει ως τώρα. Είναι αυτό που μας έβαλε σε σκέψεις την προηγούμενη δεκαετία για την επερχόμενη άνοδο των πολύτιμων μετάλλων, άρα της απώλειας της αγοραστικής δύναμης του χρήματος και των πολιτικοκοινωνικών διαταραχών που αυτό συνεπάγεται. Είναι το ίδιο που μας προέτρεψε να μετατρέψουμε κι εμείς οι ίδιοι τις αποταμιεύσεις από τότε ως και σήμερα και είναι αυτό που δείχναμε σε προσωπικούς πελάτες, αλλά και φίλους και συγγενείς, ώστε να πουλήσουν το 50% των πολύτιμων μετάλλων τους ακριβώς πριν τα υψηλά του 2011. Το υπόλοιπο 50%, πουλήθηκε με την καθοδική διάσπαση της γραμμής στήριξης τον Απρίλιο του 2013, για έναν και μόνο λόγο. Με τα ίδια χρήματα, κάποιος θα μπορούσε να αγοράσει σχεδόν τα μισά – και πολύ παραπάνω στην περίπτωση του ασημιού – πολύτιμα μέταλλα δύο, τρία χρόνια αργότερα, όπως αποδείχθηκε. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά, θα καταλάβετε γιατί στην πρώτη μας εβδομαδιαία έκθεση για την χρονιά που τρέχει, δώσαμε δημόσια συμβουλή για αγορά. Όπως επίσης, αν παρατηρήσετε εξίσου προσεκτικά που βρίσκεται τώρα η τιμή, θέλουμε να πιστεύουμε μετά από όσα έχουμε γράψει, πως και πάλι θα ξέρετε τι ακριβώς πρέπει να κάνετε.

Είναι άλλωστε τόσο σπάνιες οι φορές που, αυτοί που επί δύο δεκαετίες τώρα είναι πάντα τοποθετημένοι σε θέσεις ανοικτής πώλησης short, δίνουν δημόσια οδηγία υπέρ του χρυσού…