06.11 2016

Αμερική, ώρα μηδέν.

Όποιος έχει έστω και λίγο διαβάσει γιά τις μεγάλες αυτοκρατορίες και ειδικά τα τελευταία κεφάλαια της ιστορίας τους, είναι αδύνατον να μην έχει διαπιστώσει τον κοινό τρόπο με τον οποίο φτάνουν στο τέλος τους. Πνιγμένες στα χρέη που συσσωρεύτηκαν από το κόστος της εξάπλωσης της πολεμικής μηχανής στην προσπάθειά τους να καταλάβουν και να διατηρήσουν όλες τις εμπορικές οδούς, καθώς και τους φυσικούς πόρους τους οποίους χρειάζονταν γιά να συντηρούν τον απότομα αυξανόμενο πληθυσμό τους. Στην μανιακή αυτή σχεδόν φάση της ανάπτυξής τους, έδιναν -και δίνουν- ελάχιστη σημασία στα τοπικά προβλήματα των υπηκόων τους, αλλά ενίοτε και των διοικούντων τις ψηλότερες, ιεραρχικά διοικητικές θέσεις, απ’ όπου πήγασαν οι φατρίες, οι συνομωσίες και οι προδοσίες απέναντι στο ανύπαρκτο τις περισσότερες φορές ιδεολογικό περίβλημα τους και την εκάστοτε αρχή. Η τελευταία, όταν πιά καταλάβαινε πως το μεγάλο τέλος είχε πλησιάσει αρκετά, το μόνο που έκανε ήταν να υπερασπιστεί το δικό της μέλλον γιά την επιβίωση, αδιαφορώντας πλήρως γιά την διαλυτική τροχιά του κράτους που είχε προκληθεί, επαναλαμβάνοντας το ιστορικό μοτίβο, που παραμένει πάντα το ίδιο στους αιώνες. Οι αυτοκρατορίες τελειώνουν εκ των έσω πρώτα και όχι έκ των έξω, όπως οι περιφερειακές δυνάμεις.

Αδύναμοι οι πολίτες να αντιληφθούν έγκαιρα πως η απληστία και η παρακμή οδηγούν μαθηματικά πάντα στο ίδιο τέλος, παρέμεναν υπό την κατοχή της προπαγάνδας, αλλά και της πάγιας συνταγής του “άρτον και θεάματα”, αφήνοντας τα εκ των υστέρων ολοφάνερα σημάδια του αδιεξόδου να περνούν αδιάφορα. Υποταγμένοι από τον φόβο, το μόνο, αληθινό όπλο μαζικής καταστροφής, ήλπιζαν πως δεν θα φτάσει η ώρα που η επερχόμενη καταστροφή θα αγγίξει και τους ίδιους, απεμπολώντας επί γενιές ολόκληρες το μοναδικά τους όπλα. Την καλλιέργεια και το κοινό καλό της κοινωνίας. Το δικαίωμα της γνώμης τους και την ψήφο τους. Την διεκδίκηση των κεκτημένων και την μετάβασή τους στα ίδια τους τα παιδιά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι αποδίδουμε υπερβολικές δυνάμεις στους “επίσημους” και τους διοικούντες, χωρίς να κάνουμε καν την μετάβαση στο φαντασιακό επίπεδο έστω, προς τις θέσεις των διοικούντων. Μιά απλή τέτοια σκέψη, θα έδινε μιά άλλη διάσταση στην αντιληπτική μας ικανότητα κι ίσως να μπορούσαμε να κατανοήσουμε καλύτερα την δήλωση που ακολουθεί από τον Βρεττανό πρωθυπουργό το 1844, κο Benjamin Disraeli.

Eίναι μήπως η αδυναμία μας να μπούμε στην θέση του άλλου μιά από τις δομικές, ελατωμματικές εκφάνσεις της προσωπικότητάς μας; Ελλείψει προσπάθειας να μειώσουμε τον εγωϊσμό μας και να διαπιστώσουμε ισορροπημένα τι συμβαίνει, πιστεύουμε πως, πράγματι, είναι. Τις περισσότερες φορές μάλλον προτιμάμε ενδόμυχα να μην καταλαβαίνουμε, χωρίς ίσως καν να το αντιλαμβανόμαστε με πλήρη συνείδηση. Η φαντασία μας οργιάζει, προς την λανθασμένη όμως κατεύθυνση από το μέρος που ιδανικά θα μπορούσε να βρεθεί η κατανόηση και πιθανά, η λύση του προβλήματος. Αυτή που θα μας επέτρεπε να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, στην δική μας ευθύνη και όχι να την μεταφέρουμε σε τρίτους. Μεταφέροντας την επιθυμία μας γιά λύση σε κάποιον τρίτο, στην ουσία του μεταφέρουμε και την εξουσία μας. Κάνοντας κάτι τέτοιο, στα αλήθεια παραμένουμε άβουλοι, μην χρησιμοποιώντας την κριτική μας ικανότητα, πράγμα που δηλητηριάζει την ίδια μας την ύπαρξη. Το να είμαστε πολίτες είναι επάγγελμα, δεν απλώς δικαίωμα. Είναι υποχρέωση προς τον εαυτό μας και τους άλλους. Όπως είπε και George Orwell, “οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς δεν είναι θύματα. Είναι συνένοχοι”.

Αν παρακολουθείτε έστω και λίγο τις αμερικάνικες εκλογές, αποκλείεται να μην έχετε αντιληφθεί κοινές συνισταμένες με όλα τα παραπάνω. Και το μόνο το γεγονός της νέας τοποθέτησης του διοικητή του FBI, άσχετα με την διοίκηση του υπουργείου δικαιοσύνης στο οποίο υπάγεται η υπηρεσία, όπως αναφέραμε στην προηγούμενη έκθεσή μας, είναι τρομακτική εξέλιξη! Δείχνει πως, υπάρχει μιά μεγάλη διαίρεση ανάμεσα στις ίδιες τις υπηρεσίες που είναι οι θεματοφύλακες της χώρας. Κι αν υπάρχει τέτοιου είδους τροχιά, σημαίνει αυτόματα πως και οι ελιτ που τις κατευθύνουν, είναι το ίδιο διχασμένες.

Η αποδοχή εκ μέρους του ιδρύματος Clinton της δωρεάς ενός εκατομυρίου δολλαρίων από το Κατάρ, την ώρα που η κα Clinton υπηρετούσε ως υπουργός εξωτερικών, έχει προκαλέσει, πέρα από τον έλεγχο της οικονομικής αρχής του FBI, πραγματικό πανικό τόσο στα διχασμένα MME που στηρίζουν εκατέρωθεν τους υποψηφίους, αλλά και στους ίδιους τους σκεπτόμενους αμερικανούς που αντιλαμβάνονται τις προεκτάσεις που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο γιά την χώρα τους. Στα κοινωνικά φόρουμ και στα σχόλια των περισσότερων ειδήσεων που δημοσιεύονται, οι ψηφοφόροι δηλώνουν ανοιχτά πως φοβούνται πως όλο αυτό που συμβαίνει έχει μεγάλες πιθανότητες να τους οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο και δεν έχουν άδικο. Η αντίδραση όμως του κατεστημένου, ίσως πιθανά εξωτερικεύσει την ένταση, προκαλώντας μιά εξωτερική, μεγάλη ανάφλεξη, ώστε να τρομοκρατήσει και να αποπροσανατολίσει ταυτόγχρονα το αμερικανικό κοινό από ότι θα συμβεί μετά το αποτέλεσμα των εκλογών. Γιά αυτό, επισημαίνουμε πάλι, πως το χρονικό διάστημα από την επόμενη Τρίτη βράδυ που θα ανακοινωθούν τα αποτέλασματα ως την ορκωμοσία του επόμενου προέδρου τον Ιανουάριο του 2017 θα είναι πολύ καθοριστικό γιά την παγκόσμια ειρήνη. Εξώφυλλα όπως αυτό του Der Spiegel, ενός από τους οδηγούς της γερμανικής κουλτούρας, δεν θα κυκλοφορούσαν από υποτελείς δυνάμεις αν δεν εύρισκαν εύφορο έδαφος.

Η κορύφωση των σκανδάλων με τις διαρροές των email από το στρατόπεδο της κας Clinton έδωσε ώθηση την τελευταία εβδομάδα στον αντίπαλό της, κο Trump και οι περισσότερες έρευνες πρόθεσης ψήφου τους φέρνουν περίπου ισόπαλους δύο μέρες πριν την τελική ημέρα των εκλογών, την Τρίτη 8 Νοεμβρίου. Η συσπείρωση όμως που έχει προκληθεί προς το πρόσωπο του ρεπουμπλικάνου εκπροσώπου είναι τόσο μεγάλη, που ίσως γίνει η έκπληξη και ανακυρηχθεί αυτός νικητής. Eν μέσω απανωτών αναφορών ψηφοθηρίας, από πολίτες που δηλώνουν πως ψήφισαν τον κο Trump και το ηλεκτρονικό τερματικό κατέγραψε την ψήφο τους στην κα Clinton, o Julian Assange του Wikileaks δήλωσε πως δεν πιστεύει πως οι ελιτ θα επιτρέψουν στον κο Trump να εκλεγεί. Eπίσης πως, είναι οι ίδιες πηγές από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που χρηματοδοτούν το ίδρυμα Clinton και τον Isis, ενώ γιά πρώτη φορά πιστοποίησε δημόσια πως η πηγή της διαρροής των email στο Wikileaks δεν είναι η Ρωσία, σε μιά συνέντευξη που πιστεύουμε πως πρέπει οπωσδήποτε να δείτε.

Τις τελευταίες μέρες, γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα από πολλούς αμερικανούς σχολιαστές, σχετικά με το βέτο που έθεσε ο κος Obama στον νόμο που ψήφισε το κογκρέσσο γιά την 9/11. Αυτός, θα επέτρεπε σε οικογένειες που επλήγησαν από την επίθεση στους δίδυμους πύργους το 2001, να αιτήσουν αποζημίωση από την Σαουδική Αραβία, από την ώρα που οι 28 σελίδες της έρευνας που είχαν κρατηθεί κρυφές από το κοινό, απέδειξαν πως κυβερνητικοί αξιωματούχοι της τελευταίας συμμετείχαν στον σχεδιασμό και την χρηματοδότηση της επίθεσης.

Είναι μήπως μιά συνολική άμυνα των δημοκρατικών γιά να στηρίξουν την υποψηφιότητα της κας Clinton; Πιστεύουμε πως θα είχε βάση μιά τέτοια σκέψη, αν ο πρόεδρος κος Obama, συνέχιζε να συμμετέχει στην προεκλογική εκστρατεία της δημοκρατικής εκπροσώπου. Έχει όμως σταματήσει να το κάνει μετά από την ανακοίνωση της διεύθυνσης του FBI αναφορικά με τα νέα στοιχεία που προέκυψαν στην έρευνα γιά παιδεραστία που έκαναν στον σύζυγο της βοηθού της κας Clinton, πρώην γερουσιαστή Anthony Weiner.

Τα νέα στοιχεία όμως, δεν έχουν σχέση με την καμπάνια της κας Clinton και όσα email διέρρευσαν από ανθρώπους του επιτελείου της, αλλά σχετίζονται με το ίδρυμα Clinton, που πιστεύουμε ότι είναι το κομβικό σημείο αυτής της εξωφρενικής υπόθεσης. Ίσως γι αυτό, το παρακάτω tweet από τον υποψήφιο των ρεμπουπλικάνων στις προηγούμενες εκλογές κι έναν από τους πιό σοβαρούς αμερικανούς πολιτικούς, κο Ron Paul, έχει τεράστια σημασία. “Τα εγλήματα της Χίλλαρυ είναι τόσο κακά που στην κυριολεξία τρέχει γιά την προεδρία προκειμένου να μείνει έξω από την φυλακή”.

Η νομολογία λέει ξεκάθαρα πως δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο πρόεδρος των Η.Π.Α. γιά τυχόν εγκλήματα ή παρανομίες που έκανε πριν ορκιστεί. Αφήνει όμως μετέωρο το έδαφος γιά το τι συμβαίνει στην περίοδο μετά από τυχόν νίκη στις εκλογές ως το διάστημα της ορκωμοσίας. Το σενάριο να κατηγορηθεί η κα Clinton μέσα στις δύο επόμενες μέρες έχει ελάχιστες πιθανότητες. Είναι όμως αρκετά πιθανό, εφόσον υπάρξουν τεκμηριωμένα στοιχεία, να γίνει κάτι τέτοιο μέχρι την ορκωμοσία της. Πάλι όμως υπάρχουν ελάχιστες προοπτικές να δικαστεί τόσο γρήγορα η υπόθεσή της μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων της. Είναι κατανοητό λοιπόν πως τυχόν καταγγελία εναντίον της, δεν είναι καταδίκη που θα της στερούσε την προεδρία.

Η μοναδική περίπτωση να μην μπορέσει να γίνει πρόεδρος, παρόλο που θα έχει κερδίσει στις εκλογές, είναι μετά την τυχόν καταγγελία να της στερηθεί το δικαίωμα εξόδου και να μεταβεί αμέσως στην φυλακή, αφήνοντας υποχρεωτικά την θέση στον αντιπρόεδρό της, κο Tim Kaine. Ο τελευταίος, πιθανά θα της αποδώσει χάρη, όπως έκανε και ο νέος πρόδρος Ford στον παραιτηθέντα κο Nixon, απαλάσσοντας τον τελευταίο από οποιαδήποτε κατηγορία για το Watergate. Αν όμως ισχύει η φήμη πως, τουλάχιστον πέντε ξένες δυνάμεις έχουν διεισδύσει στον προσωπικό της server κι έχουν στα χέρια τους απόρρητα στοιχεία, τότε ίσως να είμαστε μπροστά σε μιά νέα στρατηγική εξέλιξη, όπου η τυχόν διαρροή τους από το εξωτερικό να αποδυναμώσει αρκετά την υπερδύναμη απέναντι στις υπόλοιπες μεγάλες χώρες, ακόμη και μέσα στο ΝΑΤΟ.

Φανταζόμαστε πως αντιλαμβάνεστε τους κινδύνους συνταγματικής κρίσης ή και εκτροπής αν συμβεί ένα τέτοιο σενάριο, το οποίο εμπλέκει εκτός από ξένες δυνάμεις, εισαγγελείς και δικαστήρια λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του νέου προέδρου των Η.Π.Α. Την ώρα μάλιστα, που ένα σπίρτο αρκεί γιά να τινάξει στην αέρα την Συρία, την ευρύτερη Μ. Ανατολή και την Ευρασία, μεταξύ άλλων, αφού επίσης το ΝΑΤΟ συνεχίζει να μετακινεί στρατεύματα και βαρύ οπλισμό κατά μήκος των ρωσικών συνόρων και από την Νορβηγία ως την Ρουμανία.

Μετά την επίσημη κατηγορία εναντίον της Ρωσίας από τον πρόεδρο Obama γιά εμπλοκή στις αμερικάνικες εκλογές με την διαρροή των email και των βάσεων δεδομένων του δημοκρατικού κόμμματος κι έχοντας επισημάνει από τον περασμένο Ιούνιο πως ο κυβερνοπόλεμος προστέθηκε στο δόγμα του ΝΑΤΟ ως απειλή πολέμου ενάντια στην ατλαντική συμμαχία, η αναφορά του αμερικανικού καναλιού ΝΒC έχει τεράστια σημασία. Προειδοποιεί πως αμερικανοί χάκερς έχουν ήδη διεισδύσει στα κομβικά ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου της Ρωσίας, όπως και του Κρεμλίνου. Ίσως αυτό να είναι ένα προέρτιο του τι μπορεί να ακολουθήσει σύντομα. Δεν έχουμε γνώσεις στρατηγικού αναλυτή, αλλά η λογική μας λέει πως, με δεδομένη την απειλή της Ρωσίας γιά κατάρριψη όποιου αεροπλάνου πετάξει στον εναέριο χώρο της Συρίας, ο κυβερνοπόλεμος είναι μάλλον το επόμενο, άμεσο μέτωπο σύγκρουσης.

Η δυναμική ενάντια στο πετροδολλάριο, που κατέκτησε εκ μέρους των Η.Π.Α. όλο τον υπόλοιπο κόσμο από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 ως σήμερα, σύμφωνα με τις παραπάνω υποθέσεις μας, που επίσης συζητιούνται από αρκετούς αναλυτές και think tanks στον διεθνή χώρο, θα λάβει διαφορετική πορεία στο άμεσο μέλλον. Όπως έχουμε αναφέρει μετά το 2009, όταν ο πρόδρος της Συρίας, κος Assad, δεν συμφώνησε να περάσει ο αγωγός του Κατάρ μέσα από την Συρία, παραχωρώντας τα εδάφη του στον αντίπαλο αγωγό του Ιράν, με την συμμετοχή της Ρωσίας, ξεκίνησε η αποσταθεροποίηση της περιοχής και ο “εμφύλιος” πόλεμος που κόστισε ως τώρα εκατοντάδες χιλιάδες ζωές και προώθησε μαζί με τους νόμιμους πρόσφυγες, τεράστιο αριθμό τζιχαντιστών λαθρομεταναστών στην Ευρώπη.

Στον χάρτη που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε εκτός από τους δύο υποψήφιους αγωγούς, του Κατάρ και του Ιράν, τον κομβικό ρόλο που παίζει η Τουρκία και η πρόσφατη μεταστροφή της προς την Ρωσία. Αν η λυκοφιλία τους ευδοκιμήσει, ο αγωγός του Ιράν θα περάσει ίσως μέσα από το έδαφός της, πράγμα που υπογραμμίζει την στρατηγική σημασία της Μοσούλης και τις μάχες στο Χαλέπι που θα κρίνουν το αποτέλεσμα ενάντια στις δυνάμεις του ISIS και την δυτική συμμαχία που τις υποστηρίζει.

Το παιχνίδι των παρανοϊκών διεκδικήσεων του προέδρου Ερντογάν ενάντια στην χώρα μας, δεν είναι μόνο γιά εσωτερική κατανάλωση προς τους κεμαλιστές, όπως γράφεται. Ας ελπίσουμε οι Έλληνες αξιωματούχοι να αντιδράσουν πριν ζητήσει και την Ακρόπολη. Η πίεση να λυθεί ανορθόδοξα το Κυπριακό ως το τέλος της χρονιάς και ο μεγαλοϊδεατισμός του κου Ερντογάν, έχουν απόλυτη σχέση με τους υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο, οι οποίοι δεν υπήρχαν το 2009, σύμφωνα με τον τότε έλληνα πρωθυπουργό, αλλά φαίνεται εντελώς φυσικά τα κοιτάσματα αναπτύχθηκαν ραγδαία, μαζί με την κατοχή από το ΔΝΤ και την Γερμανία…

Οι αγορές με την σειρά τους βρίσκονται σε μεγάλη αναταραχή, πολύ λογικά με όλα αυτά που συμβαίνουν. Πριν δεκαπέντε μέρες, είχαμε αναφέρει πως, “…η μεταβλητότητα που προβλέπουμε ως το τέλος της χρονιάς, είναι μεγάλη και φανερώνεται στις μετρήσεις των περισσότερων πάγιων στοιχείων που παρακολουθούμε, τα οποία όπως δείξαμε στην προηγούμενη εβδομαδιαία μας έκθεση είναι απόλυτα συγχρονισμένα”. Στο διάγραμμα του Bloomberg που ακολουθεί φαίνονται οι δείκτες μεταβλητότητας του ιαπωνικού Nikkei και του αμερικάνικου S&P500 να ανεβαίνουν αρκετά, προμηνύοντας μεγάλες κινήσεις μέσα στον επόμενο μήνα.

Τον Δεκέμβριο, πέρα απ’ όσα είπαμε γιά τις αμερικάνικες εκλογές, έχουμε στις 14 του μήνα την απόφαση της FED γιά τα βασικά της επιτόκια. Ήταν απόλυτα εύλογο να μην προχωρήσει σε αύξηση μετά την σύσκεψη της προηγούμενης εβδομάδας, αν όμως κάνει την υπόσχεσή της πραγματικότητα, να κάνει τουλάχιστον δύο αυξήσεις μέσα σε αυτήν την χρονιά, τότε τυχόν αύξηση τον Δεκέμβριο θα οδηγήσει σε τεράστια διακύμανση όλα τα πάγια οικονομικά στοιχεία. Στο παρακάτω γράφημα, φαίνεται πως η αγορά εκτιμά πως κάτι τέτοιο έχει πιθανότητες 80% να συμβεί.

Σε μιά τέτοια περίπτωση το δολλάριο θα ενισχυθεί. Στο εβδομαδιαίο διάγραμμα που παρακολουθούμε εδώ κι αρκετό καιρό, η τιμή του βρίσκεται στην πάνω γραμμή του τριγώνου. Στο σημείο δηλαδή από το οποίο ξέσπασε ανοδικά, αφού απορρίφθηκε προηγουμένως από την ζώνη των $99, στην προσπάθεια να βρεί τα χαμηλά του μεσοπρόθεσμου, ανοδικού, κύκλου του, τα οποία μάλλον βρίσκονται στην ζώνη $96.6 – $95.6.

DOLLAR FUTURES, W, ICE

[+] click images to enlarge

Iσχυρά ανοδικά έκλεισαν την βδομάδα τα πολύτιμα μέταλλα, κινούμενα ακριβώς αντίθετα από την πορεία του δολλαρίου. Ο χρυσός στα $1,304.5, ενισχυμένος κατά δύομιση ποσοστιαίες μονάδες και το ασήμι στα $18.37 κοντά στις τέσσερις μονάδες, ανά ουγγιά αντίστοιχα.

Ο χρυσός παραμένει σε καθοδική τάση, τόσο στο εβδομαδιαίο χρονοδιάγραμμα που ακολουθεί, όσο και στο μηνιαίο, αφού έκλεισε χαμηλότερα από τον προηγούμενο μήνα. Σταμάτησε όπως βλέπετε ακριβώς στην ζώνη αντίστασης που έχουμε σημάνει (κόκκινο πλαίσιο), αλλά η ζώνη κλειδί γιά μεγαλύτερη άνοδο βρίσκεται ανάμεσα στα $1,316 και τα $1,319. Αν κλείσει την επόμενη βδομάδα πάνω από εκεί μπορεί να διεκδικήσει τα $1,323 κι ίσως τα $1,337, κίνηση που θα τον βοηθήσει να ανατρέψει την καθοδική τάση. Απόρριψη της τιμής από την ζώνη αντίστασης που βρίσκεται αυτή την στιγμή, θα δείξει αδυναμία εκ μέρους των αγοραστών, οι οποίοι πρέπει να υπερασπιστούν πάση θυσία τις περιοχές γύρω από τα $1,265 και $1,242 γιά να αποτρέψουν μεγαλύτερη πτώση βραχυπρόθεσμα.

GOLD FUTURES, W, COMEX

Το ασήμι διαπέρασε την γραμμή κι επέστρεψε μέσα στο ανοδικό κανάλι, σταμάτησε όμως κι αυτό ακριβώς στην κάτω γραμμή της ζώνης αντίστασης (κόκκινο πλαίσιο). Γιά να δούμε μεγαλύτερη άνοδο θα πρέπει να έχουμε ένα εβδομαδιαίο κλείσιμο πάνω από τα $19 ανά ουγγιά, ώστε να μπορέσει να πλησιάσει προς την ζώνη των $19.6 – $19.9 και να απειλήσει τα υψηλά του Μαίου ξανά. Στην περίπτωση που οπισθογυρίσει, η σημαντική ζώνη στήριξης βρίσκεται ανάμεσα στα $17.8 – $17.1 και μόνο ένα κλείσιμο κάτω από αυτήν θα οδηγήσει το ασήμι στην επόμενη περιοχή που περιμένουν σίγουρα οι αγοραστές (μπλέ πλαίσιο).

SILVER FUTURES, W, COMEX

Tην προηγούμενη βδομάδα σας δείξαμε την αύξηση των πολύτιμων μετάλλων ενάντια στην βρετανική λίρα, μετά την πτώση που ξεκίνησε με το Brexit. Στο τελευταίο διάγραμμα της σημερινής έκθεσης θα δείτε την αύξηση απέναντι σε μιά άλλη λίρα, αυτήν της Αιγύπτου, η οποία υποτιμήθηκε κατά 48% γιά να πάρει δάνειο από το ΔΝΤ $13 δις, σπάζοντας την ελεγχόμενη ισοτιμία που είχε απέναντι στο δολλάριο (πράσινη γραμμή). Η τιμή του χρυσού (κίτρινη) ξεπέρασε ακόμη κι αυτήν του δολλαρίου, ενώ αυξήθηκαν αντίστοιχα κατά 48% οι αιγυπτιακές λίρες που χρειάζεται γιά να αγοράσει κανείς εκεί ένα δολλάριο (μπλε). Η δε διαφορά ανάμεσα στην τοπική αγορά του χρυσού και στην λίρα, έφτασε αισίως πάνω από χίλια διακόσια τοις εκατό από τα χαμηλά του 2011 ως σήμερα.

Υγιαίνετε!

COMPARISON CHART: EGYPTIAN POUND, DOLLAR, GOLD